Stworzenia dzielą się jednakże, na rodzaje ogólne i specyficzne, a to dzięki zmianom w zestawach liter (kombinacjach), zastępstwach i przestawień. Każda litera reprezentuje przepływ specyficznej mocy i siły-życia. Kiedy wiele liter składa się na słowo to dodatkowo do wielu rodzajów mocy i sił-życia zgodnych z liczbą liter w słowie, istnieje jeszcze jedna przenikająca je wszystkie. Jest to przepływ wyższej mocy i siły-życia, która przenika wszystkie indywidualne i różnorodne moce i siły-życia liter, łączy je i jednoczy w celu nadania światu mocy i siły-życia w ogóle jak i w poszczególnych częściach danego słowa.

Dziesięć Wypowiedzi nazywane są „wypowiedziami jedynie w stosunku do stworzeń. Podobnie atrybuty emocjonalne duszy ludzkiej objawiające się w czynach pojawiają się odziane w litery myśli. Na przykład atrybuty dobroci miłosierdzia duszy nie są w stanie ujawnić się w czynie, chyba że ktoś zastanawia się nad dobrym charytatywnym uczynkiem, bo czynność nie może być bezmyślna. Gdy ktoś każe innym to wykonać, tak jak w przypadku króla, wówczas atrybut dobroci i litery myśli zawarte są w literach mowy.

Ponieważ Tora przemawia językiem ludzkim, pojętnym dla ucha człowieka, pozwala się Uczniom Prawdy posługiwać się alegorią, nazywając Sfirot światłem w celu lepszego choć częściowego zrozumienia Jedności Najświętszego, oby był błogosławiony, oraz Jego atrybutów. Takim przykładem jest jedność światła słonecznego w słońcu ze słońcem. Jest ono nazywane „iluminatorem” – zgodnie z nazwą w Piśmie: „większy iluminator…”, natomiast promieniowanie słoneczne oraz świecący strumień świetlny wychodzący z niego nazwano światłem, bowiem stoi na piśmie: ”I Bóg nazwał światło dniem”. Światło w obrębie słońca, tworzy z nim absolutną jedność. Tam istnieje tylko jedna jednostka, a mianowicie iluminator emanujący światło. Promieniowanie i światło tworzą jedność ze święcącym iluminatorem w jego obrębie i nie posiadają żadnego własnego istnienia.

W przypadku Najświętszego, oby był błogosławiony, mądrość będąca początkiem i genezą myśli, stanowi koniec działania, zgodnie z tym co jest napisane: „Wszystkich zrobiłeś z mądrością”. Innymi słowy, stosunek poziomu żywotności zawartej w czynnościach cielesnych i fizycznych do żywotności mądrości stanowiącej początek i źródło żywotności mądrości człowieka i wszystkich stworzeń cielesnych, jest niczym w porównaniu do żywotności zawartej w literach mowy, a ta z kolei jest niczym w relacji do żywotności liter myśli, które są niczym w porównaniu do żywotności i wartości źródła tej myśli, a ono jest niczym w stosunku do siły życia oraz poziomu Mądrości, Rozumu i Wiedzy będącymi źródłem atrybutów.