Wajece

Parsza Wajece – Bereszit - בראשית (Księga Rodzaju) 28:10 – 32:3

Wajece lub Wajecei - וַיֵּצֵא w tłumaczeniu z języka Hebrajskiego oznacza „i wyruszył", jest to pierwszy wyraz w niniejszej parszy. Parsza Wajece jest 7-ą w cotygodniowym czytaniu Tory w cyklu rocznym. Tekst Parszy Wajece składa się z 7'512 Hebrajskich liter i 2'021 Hebrajskich słów.

Krótki opis Parszy Wajece

„I wyruszył Jakub z Beer-Szewa, i udał się do Charanu…”

Jakub opuszcza dom rodzinny w Beer-Szewie i wyrusza do Charanu. Po drodze zmęczony zatrzymał się na noc w "pewnym miejscu", zasypia i śni mu się sen - drabina łącząca niebo i ziemię, po której aniołowie wchodzą i schodzą – w górę i w dół. W tym śnie, Bóg  objawia się Jakubowi i zapowiada, że ziemia, na której leży, zostanie przekazana jego potomkom. Nazajutrz, Jakub podnosi kamień, który służył mu zagłówkiem i ustawia go jako ołtarz - pomnik tego niezwykłego wydarzenia, obiecuje przy tym, że będzie tu wzniesiony Dom Boży.

W Charan Jakub zatrzymuje wuja Labana, zgodnie z poleceniem swojej matki Riwki.

Laban był pasterzem.

 

Od pierwszego spojrzenia Jakub zakochuje się w jego młodszej córce Rachel i prosi Labana o jej rękę. Wuj zgadza się, by Jakub poślubił jego córkę Rachel, ale żąda w zamian od Jakuba, by za nim poślubi córkę, odpracował u niego przez siedem lat jako pasterz.
Ale po tym okresie, w noc poślubną, zamiast Rachel, Laban wysłał do Jakuba swoją najstarszą córkę Leję. Prawda wychodzi na jaw dopiero rano.

Zakochany Jakub wciąż nieustannie ubiega się o rękę Rachel. Laban w końcu zgadza się, oddać Jakubowi w żony Rachel, ale żąda od niego kolejnych siedmiu lat służby u niego. Jakub się zgadza i na te kolejne lata pracy u Labana.

Lea rodzi Jakubowi sześciu synów: Reubena, Szymona, Lewi, Judę, Issachara i Zewluna, rodzi też córkę Dinę.

Rachel pozostaje bezpłodna, wtedy zrozpaczona oddaje Jakubowi swoją służącą Bilgę, by poczęła od Jakuba i rodzą się u niej synowie: Dan i Naftali.

Ale i Lea widząc, że przestała rodzić, wzięła swą niewolnicę Zilpę i dała ją Jakubowi za żonę. Zilpa, niewolnica Lei, urodziła Jakubowi syna. Wtedy Lea zawołała: «Szczęśliwie!» i dała mu imię Gad. A gdy Zilpa, niewolnica Lei, urodziła Jakubowi drugiego syna, Lea powiedziała: «Na moje szczęście! Bo kobiety będą mnie zwały szczęśliwą». Dała więc mu imię Aser.

Rachel wciąż gorąco nieustannie modli się, by Bóg zesłał jej dziecko, aż w końcu modlitwy jej zostaną wysłuchane – rodzi Jakubowi syna, któremu na imię dają Józef.

Po czternastu latach bycia w Charanie Jakub zapragnął wrócić do domu rodzinnego, ale Laban namawia go by został, obiecując udział w mieniu, jako wynagrodzenie za wieloletnią pracę. Jednak i tej obietnicy wiarołomny Laban nie dotrzymuje.

Mimo to Jakub dorobił się majątku, a po sześciu latach, potajemnie opuszcza Charan. Laban wyrusza ze swoimi ludźmi w ślad za nim, w pogoń. W końcu dościga Jakuba, ale Bóg objawia się we śnie Labanowi, by ostrzec by ten nie przyczyniał żadnej szkody Jakubowi.

Laban i Jakób zawierają przymierze na wzgórzu Gal-Ed, po czym Jakób wyrusza do Ziemi Świętej. Tam witają go aniołowie

Kolejność czytania Parszy w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie — Bereszit 28:10–22
Drugie czytanie – Bereszit 29:1–17
Trzecie czytanie – Bereszit 29:18 – 30:13
Czwarte czytanie – Bereszit 30:14-27
Piąte czytanie – Bereszit 30:28 – 31:16
Szóste czytanie – Bereszit 31:17–42
Siódme czytanie – Bereszit - 31:43 – 32:3

Komentarz Rabina Szaloma Stamblera - odpowiedź na ważne pytanie: