Chukat

Krótki opis Parszy Chukat

„I rzekł  Wiekuisty do Mojżesza tak: Oświadcz całemu zbiorowi synów Izraela, a powiedż im: świętymi bądźcie, bom święty Ja, Wiekuisty, Bóg wasz!....” (Bamidbar 19:1-4)

Wiekuisty przekazuje Mojżeszowi prawo "Czerwonej Jałówki" – Para Adumah, której popiół po spaleniu resztek poubojnych, jest przeznaczony do rytualnego oczyszczenia tych, którzy rytualnie zanieczyszczali się po dotknięciu martwego ciała.

Po czterdziestu latach tułaczki naród Izraela dociera do pustyni Cin. Tam na pustyni umiera Miriam.

Naród Żydowski cierpi z powodu wyczerpującego pragnienia z braku wody. B-g przekazuje Mojżeszowi, by się zwrócił do skały po wodę, by napoić naród. Mojżesz uderza swoją laską w skałę, z której zaczynają wybijać strumienie wody.

Naród Izraela jest już blisko końca długich lat podróży, by wejść do Ziemi Obiecanej. Jednak w tym miejscu Wiekuisty oświadcza Mojżeszowi i Aharanowi, że nie oni dwaj nie wejdą do Ziemi Kanaan

Aharon umiera na górze Or-Aar, a jego syn Elajzer przejmuje po nim kapłaństwo.

Gdy naród Żydowski po raz kolejny wszczyna szemranie przeciwko B-gu i Mojżeszowi, obóz Izraelitów zostaje zaatakowany przez jadowite węże. Wszechmogący nakazuje Mojżeszowi przymocować wysoko na słupie miedzianego węża , aby każdy, kto spojrzy na niego kierując wzrok ku górze, ozdrowiał po ukąszeniu jadowitego węża.

Synowie Izraela śpiewa pieśń, wychwalając cudowne żródło, które dostarcza wodę pitną na pustyni, co ratuje ich przed nieuchronną śmiercą.

Mojżesz prowadzi Naród Żydowski  na bitwę z emoryjczykami i ich cesarzami - Sichonem i Ogiem, którzy próbowali uniemożliwić przejście Izraelitów przez ich ziemie. Izraelici odnoszą zwycięstwo i zajmują te tereny  na wschód od Jordanu..