Wezot Habracha

Wezot Habracha – Księga Dwarim (Księga Powtórzonego Prawa) 33:1-34:12

Wezot Habracha (וְזֹאת הַבְּרָכָה — w tłumaczeniu z języka Hebrajskiego oznacza "a oto błogosławieństwo..” – pierwsze słowa Parszy Wezot Habracha), jest 54-y i ostatni rozdział cotygodniowego czytania Tory w cyklu rocznym i 11-y, również ostatni w Księdze Dwarim (Księdze Powtórzonego Prawa). Parsza tego tygodnia zawiera najmniejszą liczbę wyrazów w stosunku do poprzednich, jej tekst składa się z 1’969 Hrbrajskich liter , 512 Hebrajskich słów

Krótki opis Parszy Wezot Habracha

„A oto błogosławieństwa, którym błogosławił Mojżesz, mąż Boży, synom Izraela przed śmiercią soją….”

W Parszy zawarte są pożegnalne Błogosławieństwa Mojżesza dla każdego z 12 plemion Izraela, wygłoszone tuż przed śmiercią Mojżesza. Wtórując błogosławieństwom, które Jakob przekazał swoim synom pięć pokoleń wstecz, Mojżesz każdemu z plemion z osobna przypisuje ich znaczenie i rolę, którą ma spełniać będąc częścią narodu Izraela.

Zakończenie Księgi Dwarim i zarazem całej Tory jest w miejscu, gdy Mojżesz wstępuje „ze stepów Moabu na górę Nebo, na szczyt Pigi, która naprzeciw Jerecha………”

„…….I umarł tam Mojżesz sługa Wiekuistego……”

„….I nie powstał więcej prorok w Izraelu jako Mojżesz…….”

Kolejność czytania Parszy Wezot Habracha:

Pierwsze czytanie — Dwarim 33:1 – 7

Drugie czytanie – Dwarim 33-8 - 12

Trzecie czytanie – Dwarim 33:13 - 17

Czwarte czytanie – Dwarim 33:18 – 21

Piąte czytanie – Dwarim 33:22 – 26

Szóste czytanie – Dwarim 33:27 – 29

Siódme czytanie – Dwarim 34