Bo

Parsza Bo – Księga Szmot  (שְׁמוֹת) – Księga Wyjścia, rozdziały  10:1 – 13:16

Bo (בא) — w tłumaczeniu z języka hebrajskiego oznacza “Idź”, występuje jako pierwsze  słowo, gdy B-g przemawia do Mojżesza (Księga Wyjścia 10:1). Parsza Bo jest 15-m w kolejności tygodniowym odcinkiem czytania w cyklu rocznym czytania Tory i trzecim w Księdze Wyjścia. Tekst Parszy Bo zawiera 6’149 Hebrajskich liter, 1’655 Hebraiskich słów. Parsza Bo opisuje trzy ostatnie z dziesięciu plag wysłanych przez B-ga na Micraim.

Skrót treści Parszy Bo:

"Idź do Faraona, gdyż Ja uczyniłem upartym serce jego i serce sług jego, abym ustanowił znaki Moje pośród niego..." (10:1)

Ostatnie trzy plagi, które Bóg zesłał na Egipt za krnąbrość Faraona: (1/8) roje szarańczy obruszyły się na Egipt pożerając plony i wszystko. co zielone; (2/9) gęsta, ciężka, wyczuwalna w dotyku ciemność ogarnęła cały kraj oraz (3/10) śmierć wszystkich pierworodnych synów Egiptu dokładnie o północy dnia 15 Nisan.

W Parszy też mowa o pierwszym nakazie B-skim, danym synom Izraela: ustanowić kalendarz księżycowy, w którym by były liczone miesiące od ‘narodzin’ nowego kolejnego księżyca. Żydzi otrzymują również nakaz składania ofiary paschalnej dla Boga: młody baranek - ofiara, poświęcona  B-gu. 

Krwią poświęconego baranka mają być zaznaczone ościeżnice drzwi i nadproża wszystkich żydowskich domów – gdy nadejdzie kara B-ska unicestwienia każdego egipskiego pierworodnego, dom żydowski oznaczony w ten sposób będzie pominięty (w języku hebrajskim : "Pesach").

Upieczone na ogniu mięso ofiary powinno być spożyte tej samej nocy razem z macą i gorzkimi ziołami.

Śmierć pierworodnych w końcu przełamuje opór Faraona, on dosłownie wypędza naród Izraelski z Egiptu. Żydzi w dużym pośpiechu muszą opuścić swoje domy, tak że przygotowywane na podróż ciasto chlebowe nie wyrasta, nie jest gotowe do upieczenia, więc zabierają ze sobą chleb przaśny. Egipcjanie ochoczo (byle by sobie poszli) przekazują im swoje złoto, srebro i drogocenne szaty, tak że Żydzi wychodzą z nie tylko całym swoim dobytkiem, ale też z cennościami Egiptu - tak, jak zapowiadał Haszem.

Izraelici otrzymują kolejne nakazy: (1) nakaz poświęcenia wszystkich pierworodnych: "Tedy odłączysz wszystko, co rozwiera łono, dla Wiekuistego: wszystek pierworodny płód bydła, który będzie u Ciebie, samce, dla Wiekuistego" (Szmot-Bo, 13:12). Kolejny (2) nakaz świętowania każdej kolejnej rocznicy wielkiego Wyjścia z niewoli, mają usuwać przed świętowaniem ze swoich domostw wszystkie produkty spożywcze przygotowane na zakwasie. W okresie Świąt nie wolno spożywać chleba na zakwasie, powinno się spożywać wyłącznie macę charakterze pieczywa. Rodzice powinni opowiadać swoim dzieciom historię wyzwolenia z niewoli. Kolejny (3) nakaz: zakładanie tefilinu ku pamięci Wyjścia i poświęceniu B-gu: "I niechaj to będzie znakiem na ręku twoim, i zawiązką mędzy oczyma twoimi; gdyż przmożnręką wywiódł nas Wiekuisty z Egiptu." ( Księga Szmot, rzd13:16)

B-g wyzwolił Swój Naród – Żydzi wychodzą z Egiptu.

Kolejność czytania Parszy Bo w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie —Szmot 10:1–11

Drugie czytanie – Szmot  10:12–23

Trzecie czytanie – Szmot  10:24 – 11:3

Czwarte czytanie – Szmot  11:4 – 12:20

Piąte czytanie – Szmot   12:21–28

Szóste czytanie – Szmot   12:29-51

Siódme czytanie – Szmot  13:1–16

 

Komentarze Rabina Szaloma Stamblera