Caw
Parsza Caw - Księga Wajikra (Księga Kapłańska) 6:1- 8:36
Wyraz Caw (צַו ) w tłumaczeniu z języka Hebrajskiego oznacza „rozkaz” i jest to szóste słowo w treści Parszy (6:2). Caw jest drugą tygodniową częścią czytania Tory w Księdze Wajikra i 25-ą tygodniową częścią czytania Tory w cyklu rocznym. Tekst Parszy zawiera 5’096 Hebrajskich liter, 1’353 Hebrajskich słów
Krótki opis treści Parszy Caw:
„I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł: Rozkażesz Aaronowi i synom jego i powiesz: Oto przepis o całopaleniu……”
W treści Parszy Caw - Bóg przekazuje Mojżeszowi przepisy o ofiarach (korbanot), dotyczące składania ofiar ze zwierząt oraz spożywania złożonych ofiar w Miszkanie (Przybytku Świadectwa). W tej Parszy nakazy dotyczą bezpośrednio służby kochanim (kapłanów), a z tym związane są dodatkowe wymagania: kapłani muszą pilnować ognia na ołtarzu, by nigdy nie wygasł i żeby wszystkie całopalenia (Olah) paliły się przez całą noc. Przedstawione szczególne zasady dotyczące spożywania ofiar i oczyszczania naczyń, jak również ubiorów kapłanów („…. ubiór lniany, i spodnie i szaty lniane ……”). W Parszy poprzedniego tygodnia – Wajikra opisane są pięć rodzajów ofiar (korbanot). Omawia je również w Parsza – Caw, lecz podane są dodatkowe szczegóły dotyczące każdego rodzaju ofiary:
1. Olah ( עלָה ), "całopalenie - ofiara wznosząca" (nedavah: נְדָבָה ), która była spalona na ołtarzu w całości. Zwierzę (lub ptak) przynoszone w tej ofierze powinno było być zdrowe i bez żadnej wady. W Parszy podkreśla się, że ofiary Olah muszą być składane wyłącznie w ciągu jednego dnia, a ogień musi palić się przez całą noc. Kapłani (Kohanim) przy tym nie mogli wyjść z Miszkanu (Przybytku Świadectwa) przez całą dobę, powinni byli pilnować, by ogień ofiarny na ołtarzu (mizbeach) nie zagasł.
2. Mincha ( מִנְחָה ), "ofiara spożywcza" - dobrowolne ofiarowanie mąki pszennej, oliwy z oliwek i kadzidła, zwykle składana przez osobę najuboższą. Część ofiary spożywczej była spalana na ołtarzu, a pozostała część była spożywana przez kapłanów.. Przy tym mąkę należało spożyć szybko, aby nie powstał zakwas.
3. Szelamim ( שְׁלָמִים ), "ofiara dziękczynna" - dobrowolna ofiara. stanowiła wyraz wdzięczności wobec B-ga za dobroć i miłosierdzie, za ocalenie, wyzdrowienie… Składający kołysał ofiarą przed B-giem, odmawiając błogosławieństwa. Część mięsa musiał oddać kapłanom. Taka ofiara powinna była składać się z min 40 bochenków chleba (10 z chamec oraz 30 przaśnych - macca), które powinny były być spożyte w ciągu 24 godzin. Ofiarowana ilość jedzenia powinna była być wystarczająca, aby rodzina ofiarującego i przyjaciele mogli spotkać się i chwalić/wielbić dobroć B-ga za Jego czyny miłosierdzia i wyzwolenia.
4. Chatat ( חַטַּאת ) – ofiara zagrzeszna - ofiara oczyszczenia z (niektórych) grzechów popełnionych nieumyślnie przez Najwyższego Kapłana, całą wspólnotę, króla, bądź zwykłego Żyda.
5. Aszam ( שָׁם _) - ofiara zadośćuczynienia - ofiara pokutna, składana za (niektóre) przewinienia (np. zawłaszczenie cudzego majątku na skutek fałszywej przysięgi). Ale zanim złoczyńca mógł złożyć tę ofiarę i otrzymać przebaczenie, sprawca był zobowiązany do zwrotu zagarniętego mienia plus oddać dodatkowe 20% nieprawnie zagarniętej wartości prawowitemu właścicielowi.
Ofiary Chatat i Aszam miały być składane w tym samym miejscu (tj. z północnej strony mizbeach), sugerując, że to ofiara Olah, aby oszczędzić wstydu Żydowi, który przyszedł i przyznał się do popełnienia grzechu (viduj) oraz pojednał się z Bogiem. Jeśli zatem ktoś widział jego ofiarę (korban), to wtedy nie wiedział, czy to była ofiara typu Olah czy Chatat czy może Aszam.
Kolejność czytania w cyklu tygodniowym:
Czytanie pierwsze: 6:1-11
Czytanie drugie: 6:12-7:10
Czytanie trzecie: 7:11-38
Czytanie czwarte: 8:1-13
Czytanie piąte: 8:14-21
Czytanie szóste: 8:22-29
Czytanie siódme: 8:30-36
