Zniesienie Rzymskiego Getta (1798) 

 

W 1555 roku Papierz Paweł IV wydał rozporządzenie o wyodrębnieniu dzielnicy na terenie Rzymu dla posielenia tam ludności żydowskiej tego miasta. Dzielnica została otoczona wysokim murem z ciężkimi bramami zamykanymi na całą noc, strażnicy pilnowali, by nikt nie wchodził ani wychodził stamtąd. Powstał Rzymskie Getto - Żydzi byli deprecjonowani, ich wolność osobista oraz prawa obywatelskie zostały drastycznie ograniczone.

W okresie Rewolucji Francuskiej, Włochy zostały podbite przez Napoleona Bonaparte. W dniu 4 Adar (wtorek, 20 lutego 1798) Rzymskie Getto zostało prawnie zniesiona. W niedługim czasie jednak zostało przywrócone, jak tylko papiestwo odzyskało kontrolę w wiecznym mieście. Jednak pomimo ograniczeń i prób degradacji, Żydzi rzymscy nie poddali się - prowadzili swoje firmy, działali w różnych obszarach, również podtrzymywali tradycje swojego narodu.

Budowa Drugiej Świątyni ukończona (349 p.n.e.)

Radosne poświęcenie drugiej Świątyni (Beit HaMikdash) w miejscu, gdzie znajdowała się zburzona Pierwsza Świątynia w Jerozolimie, było obchodzone w dniu 3 Adar roku 3412 zod stworzenia świat (349 p.n.e.) po czterech latach pracy.Pierwsza Świątynia, zbudowana przez króla Salomona w 833 r.p.n.e., została zniszczona przez Babilończyków w 423 r.p.n.e. W tym czasie prorok Jeremiasz prorokował: "Tak mówi Pan: "Po siedemdziesięciu latach dla Babilonu odwiedzę cię ... i powrócę do tego miejsca". W roku 371 perski cesarz Cyrus pozwolił Żydom powrócić do Judy i odbudować Świątynię, ale budowa została wstrzymana w następnym roku, kiedy Samaryjczycy namówili Cyrusa, aby cofnął zgodę. Achaszwerosh II ("sławny" Purim) podtrzymał moratorium. Dopiero w 353 r. - dokładnie 70 lat po zniszczeniu - budowę Świątyni wznowiono pod rządami Dariusza II.

By ukarać Egipcjan za odmowę wypuszczenia Izraelitów z niewoli - Haszem zesłał gęstą ciemność okrywającą ziemię egipską, aby "nikt nie widział swego bliźniego i nikt nie mógł się ruszyć z jego miejsca" (2 Moj. 10:23). ) - rozpoczęło się w dniu 1 Adar - sześć tygodni przed Wielkim Wyjściem.

 

Tosafot Jomtow - Rabin Krakowa (1644)

W roku 1644, dnia 30 miesiąca Szwat Rabin Tosafot Jomtow - Rabin Jomtow Lipman Heller (1579-1654) został mianowany Rabinem Krakowa. Jego potomkowie obchodzą ten dzień, jako dzień dziękczynienia za wyzwolenie Rabina i powrót po uwięzieniu w Wiedniu w 1629 roku.
Rabin Jomtov Lipman był jednym z najbardziej znanych i liczących się rabinów z początku XVII wieku. Znany jako "Tosafot Jomtov" z powodu swoich komentarzy do Miszny o tej nazwie, był również autorem ważnych komentarzy na temat Rosz i innych dzieł rabinicznych. Uczeń słynnego Maharala w Pradze, Rabin Jomtov Lipman, został mianowany w wieku 18 lat, aby służyć jako dajan (rabiniczny sędzia) w tym mieście. Później piastował szereg prestiżowych stanowisk rabinackich, w tym był Rabinem Nikolsburga i Wiednia. W 1627 r. Został odwołany do Pragi, by służyć jako główny Rabin miasta.
Ta pozycja przyniosła mu potężnych wrogów, gdy odmówił podążenia za dyktatem bogatych i wpływowych obywateli Pragi i działał na rzecz biedoty, walcząc z restrykcjami podatkowymi (m.in. "podatki koronacyjne") nałożonymi na Żydów przez rząd. Jego wrogowie fałszywie oskarżyli go przed rządem o zdradę. W 1629 r. Rabin Jomtov Lipman został aresztowany, osądzony i skazany na śmierć. Dzięki działaniom żydowskiej społecznośi w Czechach, wyrok został zamieniony na bardzo wysoką grzywnę. Żydzie wówczas zjednoczyli się i udało się zebrać środki na wypłatę pierwszej raty, która zapewniła mu uwolnienie. Jednak jego wrogowie uzyskali imperialną decyzję, tak że nie mógł on pełnić funkcje rabina w żadnym mieście na terenie imperium, pozostawiając go bezdomnym i pozbawionym środków do życia. Zajęło mu to wiele lat, aby spłacić całość grzywny i przywrócić dawną pozycję. Dopiero zimą 1644 r., Kiedy osiadł w Krakowie, po tym jak został naczelnym rabinem miasta, poczuł, że jest wolny.