Wielki Potop - początek (2105 r. p.n.e.)

 

Ulewne deszcze zaczęły padać dnia 17 Cheshvan roku 1656 od stworzenia świata (2105 r. p.n.e.), zalewając ziemię, woda wznosiła się ponad szczyty najwyższych gór. Tylko Noach - jedyny Sprawiedliwy i jego rodzina przetrwali, ukryli się w arce zbudowanej według nakazu B-skiego, by się uratoować. Do tej że arki zostały wpuszczone gatunki zwierząt, wskazane przez Haszem - każdego gatunku po parze: samiec i samica, by zachować życie na ziemi w przyszłości.

Oto chronologia Wielkiego Potopu - daty i okresy wymienione w Torze i obliczone przez Rasziego:

17 Cheshwan: Noach wchodzi do arki; zaczynają deszcze.

27 Kislew: Czterdzieści dni obfitych opadów deszczu; dalszych 150 dni, kiedy poziom wody przybiera, wody burzą się i falują, w tym okresie woda osiąga wysokość 15 łokci nad szczytami górskimi.

1 Siwan: Następuje uspokojenie burzy, woda zaczyna opadać w tempie jednego metra sześciennego co cztery dni.

17 Siwan: Dno arki, zanurzone 11 łokci pod powierzchnią, dotyka szczytu góry Ararat.

1 Aw: Nad powierzchnią wody zaczynają wystawać szczyty gór.

10 Elul: Czterdzieści dni po ukazaniu się górskich szczytów, Noach otwiera okno arki i wysyła kruka - „na zwiady”.

17 Elul: Noach posyła gołębia po raz pierwszy - „na zwiady”.

23 Elul: Gołąb zostaje wysłany po raz drugi i wraca z liściem oliwnym w dziobie.

1 Tiszrei: Trzecia misja gołębia. Woda całkowicie opadła.

27 Cheshwan: Ziemia w pełni wysuszona. Noah wychodzi z Arki.

(Powyższy bieg zdarzeń - chronologia sporządzona według opisów talmudycznego mędrca Rabiego Eliezera. 

Zgodnie zaś z interpretacją Rabina Joszuego, Wielki Potop rozpoczął się dnia 17 Ijar, w związku z czym wszystkie powyższe daty powinny zostać przesunięte o sześć miesięcy.)

Całkowity czas spędzony przez Noacha w Arce: 365 dni (jeden rok słoneczny lub jeden rok i 11 dni według kalendarza księżycowego).

 

15 Cheszwan - Rocznica śmierci Mattitjahu 

W 2 wieku p.n.e. na  Ziemi Świętej rządzili Seleucydzi (syryjsko-greckie rządy), którzy (przy współpracy z żydowskimi hellenistami), wprowadzali pogańskich bożków do Świątyni również  (z dużym naciskiem) nakłaniali ludność Izraela do hellenizacji. 

Mattitjahu, syn arcykapłana Jochanana, był człowiekiem już w podeszłym wieku , kiedy ‚podniósł miecz i wniósł flagę’ sprzeciwu w miejscowości Modiin na wzgórzami Judei. Na jego wołanie zebrały się tłumy Żydów: "Kto to staje w obronie wiary w Boga Jedynego, chodź ze mną!" , stworzyli ruch oporu, niczym partyzanci walczyli z Grekami z kryjówek górskich.

Na czele ruchu stanął Mattitjahu, lecz po roku zmarł - dnia 15 Cheszwan roku 3622 od stworzenia świata (139 p.n.e.). Jego pięciu synów - „Machabeusze”- Juda, Jochanan, Szimon, Elazar, Jonatan - podtrzymali walkę wraz z synami Izraela rozpoczętą przez Mattityahu aż do ostatecznego zwycięstwa, obchodzonego każdego

Rocznica śmierci Methuselah (2105 r.p.n.e.).

 

 

 

Methuselah był najdłużej żyjącym człowiekim wszech czasów, zmarł w wieku 969 lat w dniu 11 Cheshanu w roku 1656 od stworzenia świata (2105 r. p.n.e.), dokładnie na siedem dni przed początkiem Wielkiego Powtopu. 

Methuselah był wielkim pra-pra-wnukiem Adama i dziadkiem Noego. 

Rachel - Żydowska Matka

 

Rachel - nasza Pramatka zmarła w dniu 11 Cheszwan roku 2208 od stworzenia świata (1553 p.n.e.), w trakcie porodu drugiego swojego dziecka - syna Beniamina.

Rachel urodziła się w Aram (Mezopotamia) około 1585 p.n.e. Jej ojcem był Laban, brat matki Jakuba, Rebeki. 

Jakub przyszedł do domu wuja Labana w 1576 r. p.n.e., uciekając przed gniewem swego brata-bliźniaka Esawa. Zakochał się w młodszej córce Rachel; pracował przez siedem lat, doglądając stada owiec Labana tylko po to, by móc poślubić Rachel - taki był warunek Labana. 

Jednak Laban oszukał swojego siostrzeńca: rano po ślubie Jakub odkrył, że poślubił starszą siostrę Rachel - Leah. 

Laban w końcu zgodził się na małżeństwo Jakuba z Rachel, lecz po kolejnych siedmiu latach ciężkiej pracy Jakuba u niego.

Rachel przez wiele lat nie mogła zajść w ciążę, natomiast jej starsza siostra i rywalka urodziła Jakubowi sześciu synów i córkę z rzędu. 

Wreszcie w 1562 roku p.n.e., Rachel urodziła swojego pierwszego syna Józefa. Dziewięć lat później, gdy Jakub wraz z cała swoją rodziną był w drodze do rodzinnego domu Jakuba w Hebronie (wracał tam po 22-letniej nieobecności), ukochana Rachel urodziła drugiego syna, jednakże zmarła w czasie porodu. 

Jakub pochował swoją ukochaną żonę Rachel na poboczu drogi, którą podążali, nieopodal Betlejem; tam "Rachel płacze nad swoimi dziećmi (wszystkimi dziećmi Izraela), gdyż są one już [na wygnaniu]" (Jeremiasza 31:14).