Nagrobki

Pytanie:

Skąd pochodzi zwyczaj kładzenia kamieni na nagrobkach kiedy odwiedzamy cmentarzy?

Odpowiedź:

Niektórzy twierdzą, że jest to zwyczaj względnie późny i pomimo tego, że nie przyjął się w wielu gminach (także w Chabadzie), niewątpliwie jest to zwyczaj dosyć dawny, którego źródło sięga średniowiecza, a możliwe że nawet wcześniejszego okresu.

Jaki to ma cel lub powód?

Jest kilka powodów i to zarówno na poziomie podstawowym jak i wynikającym z Kabały oraz z nauki sekretu:

kładzenie kamienia na nagrobku stanowi rodzaj oddawania hołdu zmarłemu, bowiem jest to znak dla innych, że ktoś niedawno odwiedził ten grób. Kiedy ludzie zobaczą kamienie to będą wiedzieli o tym, że grób ten był niedawno odwiedzany, co sprawi, że zaczną się interesować kim był zmarły, a może nawet sprawi, że sami zaczną go odwiedzać

Na poziomie mistycznym Talmud powiada, że czytanie napisu na nagrobku może wpłynąć negatywnie na naukę Tory przez czytającego. Chociaż mistrzowie Kabały tłumaczą, że dzieje się tak jedynie gdy litery na nagrobku są wypukłe a nie wyryte. Rabin Josef Jozefa Han cytuje zwyczaj według którego kładzenie kamienia na nagrobku zapobiega wszelkim niechcianym zjawiskom jakie by mogły wyniknąć z czytania napisu na nagrobku.

Kładzenie kamienia stanowi jakby zaproszenie dla iskry duszy zmarłego by się opuściła na grób w czasie odwiedzin.

Dlaczego nie kwiaty?

W przeciwieństwie do zwyczaju kładzenia kamienia na nagrobku jak w starym zwyczaju żydowskim, kładzenie kwiatów nie jest w zwyczju u żydów. W życiu ludzie mogą mieć przyjemność z piękna znajdującego się w ich materialnym otoczeniu, natomiast po śmierci piękno i inne rzeczy lub zjawiska materialne pozbawione są wszelkiego znaczenia. Jedynie bogactwo duchowe jakie osiągnęli pozostaje wieczne podobnie do kamienia.