Żydowski rozwód

Fundamentalna procedura żydowskiego rozwodu to: wzajemna umowa, dokument, ceremonia i następstwa.
"Gdy mężczyzna wziął żonę i poślubił ją, a stało się, że nie znajduje łaski w jego oczach, przeto znalazl kilka nieczystości w niej: niech napisze jej list rozwodowy ... A wtedy ona wyszedłszy z jego domu, pójdzie i zostanie żoną innego.”   Księga Powtórzonego Prawa 24:1-2
„Get”
 Zgodnie z Prawem Biblijnym, para zwolniona jest z więzów małżeńskich tylko przez przekazanie pisma rozwodowego od męża do żony. Dokument ten znany jest powszechnie ze swej aramejskiej nazwy jako „get”. Służy on nie tylko jako dowód rozpadu małżenstwa w wypadku gdyby jedna lub też obie strony zechcialy ponownie się pobrać, ale w rzeczywistości uskutecznia rozwód.

B-g, który stworzył formułę fuzji dusz, dał także instrukcje mówiące jak te dusze rozdzielić. Żydowskie prawo nakazuje postępować zgodnie z prawem powszechnym, zatem wymaga cywilnego rozwodu, jednakże stwierdza ono, że taki rozwód nie jest substytutem  dla get, który wymagany jest przez Halachę. Bez względu na to, jak długo para jest w separacji i jaką ilością dokumentów cywilnych dysponuje, bez get w świetle prawa żydowskiego jest ona wciąż stuprocentowym małżeństwem.
Małżeństwo nie jest zaledwie umową między dwojgiem ludzi, która może być rozwiązana na żądanie, to zjednoczenie dusz. B-g podobnie jak podał ludziom formułę na fuzję dusz pod postacią ceremonii pod baldachimem ślubnym-dał także szczegółowe instrukcje jak owe dwie dusze przywrocić do stanu pierwotnego.
Dokument
Get jest dokumentem datowanym i poświadczonym, w którym mąż wyraża swoje zasadnicze intencje, na mocy których chce rozwieść się ze swoją żoną oraz zerwać wszelkie więzi jakie ich łączą. Get napisany jest przez skrybę-eksperta będącego jednocześnie przedstawicielem męża. Każdy get jest sporządzany indywidualnie dla poszczególnych par i jest to jedna z najważniejszych zasad tworzenia tego dokumentu. To wyklucza użycie szablonowego formulaża.
Dopuszczone jest pisanie get w każdym języku świata, jednakże wszelakiego typu słowa kluczowe, czy frazy stanowiące o prawie żydowskim, zwyczajowo pisze się w języku aramejskim. Wielowiekową tradycją jest także zapisywanie treści geta w dwunastu wersach (co stanowi numeryczny odpowiednik słowa „get”). Świadkowie podpisują się pod tekstem.
Przekazanie
Cała procedura odbywa się w obecności Beit Din (Sąd Rabinacki, w skład którego wchodzi trzech rabinów). Choć technicznie obecność męża, żony i dwóch świadków wystarcza, aby uskutecznić rozwód, to w praktyce, proces get jest tak złożony, że nie może być wykonany poprawnie bez ekspertów w tej dziedzinie. Tak naprawdę prawo rabinackie automatycznie unieważnia każdy get, który nie został sporządzony i przekazany w obecności ekspertów.
Po napisaniu dokumentu przez skrybę, mąż wręcza go żonie w obecności dwóch koszernych świadków. W tej chwili małżeństwo jest rozwiązane a Beit Din wystawia obu stronom certyfikat potwierdzający ich nowy status matrymonialny.
Prawo rabinackie automatycznie unieważnia każdy get, który nie został przekazany w obecności profesjonalistów. W przypadku kiedy okolicznosci nie pozwalają na stawienie się męża i żony razem przed Beit Din, każda ze stron może wskazać osobę, która w jej imieniu może dokonać przekazania, tudzież przyjęcia geta. Wskazanie emisariusza jest procedurą bardzo złożoną i musi odbyć sie w obecności Beit Din.
Obustronna umowa.
Kluczowym warunkiem w procesie get jest całkowita zgoda obu stron na obrady. „A stało się, że nie znajduje łaski w jego oczach” poucza nas, że dokument jest ważny tylko wtedy, kiedy pochodzi od męża pragnącego rozwieść się ze swoją żoną.
W drodze wyjątku, kiedy Beit Din uzna (na podstawie kryteriów Halachy), że kobieta przedstawiła wystarczające podstawy do rozwodu, Sąd Rabinacki ma prawo używając wszystkich dostępnych metod by zmusić męża do „zgody” na rozwód.
Pierwotnie zgoda żony nie była wymagana, aby umożliwić rozwód. Zmieniło się to około 1000 lat temu, kiedy to wybitny uczony niemiecki Rabbi Geshom „Światły Diaspory”  zakazał mężowi rozwodu z żoną bez jej aprobaty.
Zgoda uznawana jest tylko wtedy, gdy oboje-mąż i żona są w pełni władz umysłowych, świadomi w czasie rozwodu.
Następstwa
Kiedy para jest już rozwiedziona, oboje zobligowani są do minimalnego kontaktu, jeśli w ogóle. Mędrcy byli zaniepokojeni tym, że intymność i stopień błogości, które wcześniej dzielili ze sobą, może doprowadzić ich do zachowań niestosownych dla ludzi nie będących w związku małżeńskim. Dlatego też prawo żydowskie nakłada pewne restrykcje na pary rozwodników-nie mogą oni mieszkać na tym samym osiedlu mieszkaniowym.
To nie oznacza jednak, że pary po rozwodzie nie mogą ponownie zawrzeć związku małżeńskiego ze sobą, co więcej przewidziana jest specjalna mitzvah służąca ponownemu pobraniu się rozwiedzionych współmałżonków.
Istnieją dwa wyjątki od tej reguły:
    Kiedy mąż jest Kohen, nie może nigdy poślubić rozwódki włącznie z jego poprzednią żoną.
    Kiedy rozwódka poślubi innego meżczyznę w okresie przejściowym. Nawet kiedy jej drugi mąż rozwiedzie się z nią lub umrze, nie wolno jej poślubić pierwszego męża ponownie.