Parsza Ki Tisa  – Księga Szmot  (שְׁמוֹת) – Księga Wyjścia, rozdziały  30:11 – 34:35

Ki Tisa ( כִּי תִשָּׂא )— w tłumaczeniu z języka hebrajskiego oznacza: ” gdy zbierzesz….”, występuje jako pierwsze dwa wyrazy w drugim zdaniu Parszy (30:12).
Parsza Ki Tisa  jest 21-m w kolejności tygodniowym odcinkiem  w cyklu rocznym czytania Tory i dziewiątym w  Księdze Wyjścia. Tekst Parszy Ki Tisa składa się z 7’424 Hebrajskich liter, 2’002 Hebrajskich słów.

Krótki opis treści Parszy Ki Tisa:
„I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi i rzekł: Gdy zbierzesz poczet synów Izraela wedle spisowych ich, niechaj da wtedy każdy okup duszy swojej Wiekuistemu przy spisie ich, aby nie było pośród nich klęski, przy spisie ich…” (rozdz. 30:11,12) .

Mojżesz jest wciąż na górze Synaj, tam Stwórca przekazuje mu  dalsze instrukcje dotyczące wykonania Przybytku ( Miszkan'u ) i jego wyposażenia. B-g również przekazał Mojżeszowi nakaz o ustanowieniu podatku przy spisie ludności, kiedy każdy mężczyzna powyżej 20 lat był by zobowiązany przekazać "pół szekla srebra na świątynię ", aby dokonać "przebłagania" (kippurim) za życie ludzkie.

Mojżesz przeprowadza spis, przelicza półszeklowe srebrne monety, ofiarowane przez mężczyzn w wieku powyżej dwudziestu lat.

Kolejny nakaz - to wykonanie kadzi miedzianej dla Przybytku; w tym celu kobiety ofiarowują potrzebny na to metal.

B-g instruuje Mojżesza by sporządził specjalną oliwę do namaszczania, aby używał tej oliwy jedynie dla wyświęcenia Przybytku oraz jego wyposażenia. Tą oliwą również mają być namaszczeni przy wyświęceniu Aharon i jego synowie.

B-g wybiera Becalela i Oholiawa dla zbudowania Przybytku i zgromadzenia do niego wyposażenia.

Nakazano Żydowskiemu Narodowi, aby przestrzegał Szabatu jako wiecznego znaku tego, Stworzenia Świata przez B-ga.

Mojżesz otrzymuje od B-ga dwie kamienne Tablice Świadectwa z Dziesięcioma Przykazaniami - Aseret haDewarim. Tłum biedoty, który razem z żydowskim ludem opuścił Egipt, wpada w panikę, gdy Mojżesz opóźnia swoje zejście z góry, i zmusza Aharona, aby ten wykinał "złotego cielca", którego by lud mogli czcić i błagać o pomoc, jako swoje bóstwo. Aharon usiłuje opóźnić wykonanie żądania tłumu, ale jest bezradny wobec buntu większości. 

Bóg nakazuje Mojżeszowi natychmiast wrócić do ludu, grożąc zniszczeniem wszystkich, całej zgromadzonej ludności i utworzeniem nowego narodu z potomków Mojżesza.

Synowie Lewiego samowolnie wymierzją karę za bałwochwalstwo, unicestwiając 3000 mężczyzn.

Mojżesz ponownie wstępuje na górę,  modli się o przebaczenie dla ludu. Bóg przyjmuje jego modlitwę. 

Przybytek Zgromadzenia - Miszkan zbudowany - obłok chwały B-żej i duch B-ży powraca.  Bóg przekazuje Mojżeszowi, jak ma wyciosać nowe Tablice i objawia mu treść modlitwy, głoszącej Jego łaskę. Bóg głósi zakazy, m.in:

- zabroniono bałwochwalstwa, 

- zabroniono zawierania przymierza z lidnością miejscową, która uprawia bałwochwalstwo

- zakaz jednoczesnego spożycia mleka z mięsem - gotowania koźlęcia w mleku jego matki .

W Parszy Ki Tisa czytamy nakazy Stwórcy związane z obchodami świąt Pesach, Szawuot, Sukkot, nakazy związane z Szabatem, a także prawa dotyczące ofiarowania pierworodnych i pierwszych owoców (pierwocin) ziemi.

Gdy Mojżesz zstępuje z góry z nowymi Tablicami, po spotkaniu z Boskością, twarz Mojżesza promienieje.....

Kolejność czytania Parszy Ki Tisa w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie —Szmot 30:11–31:17
Drugie czytanie – Szmot  31:18–33:11
Trzecie czytanie – Szmot  33:12–16
Czwarte czytanie – Szmot  33:17–23
Piąte czytanie – Szmot   34:1–9
Szóste czytanie – Szmot   34:10–26
Siódme czytanie – Szmot  34:27-35

Dlaczego naród izraela zwiątpił ?!...

Komentuje Rabin Szalom Ber Stambler:

Parsza Tecawe  – Księga Szmot  (שְׁמוֹת) – Księga Wyjścia, rozdziały 27:20 – 30:10

Tecawe (תְּצַוֶּה) — w tłumaczeniu z języka hebrajskiego oznacza „A rozkażesz…”, występuje jako pierwszy wyraz (Księga Wyjścia 27:20). Parsza Tecawe  jest 20-m w kolejności tygodniowym odcinkiem czytania w cyklu rocznym czytania Tory i ósmym w Księdze Wyjścia. Tekst Parszy Tecawe składa się z 5’430 Hebrajskich liter, 1’412 Hebraiskich słów.

Krótki opis treści Parszy Tecawe:

(27:20) „A rozkażesz synom Izraela. Aby przynosili tobie oliwy z oliwnika, czystej, wytłoczonej, dla oświetlania, dla ciągłego zapalania światła -…”

 

Wyświęcenie Najwyższego Kapłana.

Parsza Tecawe zawiera przepisy, które otrzymał Mojżesz od Stwórcy. Są to nakazy postępowania w ciągu siedmiu dni  ceremonii wyświęcenia Kohanim Aharona i jego czterech synów, jak również wykonania Złotego Ołtarza do spalania kadzidła - ktoret.

W parszy Tecawe bardzo szczegółowo przedstawiony jest opis szat kohenów, w jakie powinni być ubrani podczas służb modlitewnych we Świątyni:
efod – ubranie w rodzaju chałata uszyte złotymi nićmi z wełny w kolorach purpury, czerwieni i szafiru oraz lnu; choszen – napierśnik z dwunastoma szlachetnymi kamieniami, na których były wygrawerowane imiona dwunastu pokoleń synów Izraela; meil – płaszcz z ciemno błękitnej wełny ozdobiony granatami oraz złotymi dzwoneczkami wzdłuż dolnej krawędzi; cic – złota płytka zakładana na czoło, na której było wygrawerowane słowa : „Świątynia B-gu”

Kolejność czytania Parszy Tecawe w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie —Szmot 27:20 – 28:12

Drugie czytanie – Szmot  28:13–43

Trzecie czytanie – Szmot  28:31–43

Czwarte czytanie – Szmot  29:1–18

Piąte czytanie – Szmot   29:19–37

Szóste czytanie – Szmot   29:38–46

Siódme czytanie – Szmot  30:1-10

Komentarz Rabina Szaloma Stamblera:

Parsza Teruma  – Księga Szmot  (שְׁמוֹת) – Księga Wyjścia, rozdziały  25:1 - 27:19

Teruma (תְּרוּמָה) — w tłumaczeniu z języka hebrajskiego oznacza „danina, datek”, występuje jako dziewiąty wyraz (Księga Wyjścia - Szmot, 25:2). Parsza Teruma  jest 19-m w kolejności tygodniowym odcinkiem czytania w cyklu rocznym czytania Tory i siódmym w Księdze Wyjścia. Tekst Parszy Teruma składa się z 4’692 Hebrajskich liter, 1’145 Hebraiskich słów.

Krótki opis treści Parszy Teruma:

(25:1)„I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi i rzekł: (25:2) „Powiedz synom Israela, aby zebrali Mi daninę; od każdego człowieka, którego pobudzi serce jego, przyjmiecie daninę Moję….”
Na daninę ową mają się składać przedmioty srebrne i złote, tkaniny szlachetne, wełna kozia, oliwa do świecznika i inne – wszystko, co może się przydać do budowy i urządzenia świątyni.
„I wystawią Mi świątynię, abym zamieszkał w pośród nich…..” (25:8)
Na szczycie góry Synaj, Haszem przekazuje Mojżeszowi dokładne wskazówki, jak powinna świątynia – Dom Boży wyglądać. Budowla powinna być łatwa do montażu i demontażu, by można było ją przenosić z miejsca na miejsce w miarę przejścia ludu Izraelskiego po pustyni do ziemi, którą B-g im przeznaczył. Są to bardzo szczegółowe wskazówki.  Podany opis konstrukcji, kształtu Przybytku Bożego, opis budowy Skrzyni Świadectwa oraz stołu na chleby pokładne, świecznika, budowy ołtarza.

Każdy szczegół ma istotne znaczenie – nie ma rzeczy zbędnych, niepotrzebnych

Kolejność czytania Parszy Teruma w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie —Szmot 25:1–16
Drugie czytanie – Szmot  25:17–30
Trzecie czytanie – Szmot  25:31–26:14
Czwarte czytanie – Szmot  26:15–30
Piąte czytanie – Szmot   26:31–37
Szóste czytanie – Szmot   27:1–8
Siódme czytanie – Szmot  27:9-19

Komentarze Rabina Szaloma Stamblera:

"Jestem obcy i zamieszkuje pośród was" (rzekł Abraham do Efrona Chetyty, Księga Rodzaju 23: 4).
Żyd jest "rezydentem" na tym świecie, Tora nakazuje nam nie uciekać od rzeczywistości fizycznej, ale przebywając tu i teraz, doskonalić ją.  Jednocześnie, Żyd czuje się "obcym" w świecie materialnym - jego prawdziwym domem jest świat duchowości, świętości i Boskości, z którego jego dusza została wygnana i do którego powrotu tęskni. W istocie rzeczy, tylko dlatego, że pozostajemy "obcy", możemy zachować własną duchowość i integralność niezbędną do przebywania w świecie i uświęcania go jako "mieszkanie dla B-ga"

Lubawiczer Rebbe