Jasność płomieni piewszego ognia Chanuki zmniejszyła się, lecz święty ogień na ołtarzu płonął ponownie w Beit Hamikdasz, od rana do rana, tak jak nakazuję Prawo. Kapłani byli znowu zajęci spełniając swoję tradycyjnę obowiązki, i każdego dnia sporządali ofiary. Wydawało się, że porządek i pokój został osiągnięty.
Żydowski rolnik pragnął powrócić do swojej ziemi po dwóch latach trudów, niebezpieczeństw i udręki w zwycięskiej żydowskiej armii. Był już najwyższy czas by zaorać ziemię, żeby jęczmień wyrósł na czas ofiary Omer, składanej na Pesach. Żydowscy rolnicy codziennie porzucali swoje pługi, by rozgłaszać wieść o zwycięskich Haszmonaim. Pierwsze zwycięstwa przyciągnęły do entuzjastycznych żydowskich powstańców, nawet tych, których się wahali.Rolnicy porzucali swoją ziemię, kupcy i rzemieślnicy swoje sklepy i warsztaty, a nawet uczniowie Tory wyszli z czterech ścian Bet Hamidrasz, by dołączyć się do walki przeciwko prześladowcom.
Czytaj dalej
Dedykacja
Teraz Machabeusze powrócili do Jerozolimy by ją wyzwolić. Wkroczyli do Świątyni i oczyścili ją z bożków postawionych tam przez Syryjskich wandali. Jehuda i jego zwolennicy zbudowali nowy ołtarz, który Jehuda dedykował dwudziestego piątego dnia miesiąca Kislew, 3622 roku.
Czytaj dalej
Machabeusze
Przed swoją śmiercią Matatiach zebrał swych synów i zaklinał ich do dalszej walki w obronie Tory B-ga. Poprosił ich by słuchali rad ich brata Szymona Mądrego. Podczas wojny jednak, powiedział, że ich przywódcą powinien być Jehuda Silny. Juda także był zwany, “Makabi” (“Machabeusz”), – słowo, które po Hebrajsku jest także akronimem od słów Mi Kamocha Ba’ejlim Haszem, “Kto jest jak Ty, O B-że”.
Czytaj dalej
Matatiach
Pewnego dnia kaci Antiocha przybyli do wioski Modin, gdzie mieszkał stary kapłan, Matatiach. Syryjski oficer wybudował ołtarz na rynku wioski i rozkazał, by Matatiach wzniósł ofiarę greckim bogom. Matatiach odpowiedział: „Ja, moi synowie i moi bracia zostaniemy wierni przymierzu, które B-g zawarł z naszymi przodkami!”
Czytaj dalej