Czym jest Szawuot ?
Szawuot jest Świętem, jednym z Wielkich Żydowskich Świąt, obchodzonym z okazji darowania Tory na Górze Synaj. Jest to święto biblijne ze dedykowanymi na to Święto modlitwami, zapalaniem świec i kiduszem. W trakcie tego Święta nie wykonujemy pracy, nie prowadzimy samochodu, nie piszemy ani nie włączamy lub wyłączamy żadnych elektrycznych przyżądów. Wolno nam natomiast gotować i nosić rzeczy na zewnątrz domu.
Święto Szawuot jest nazywane również Świętem Tygodni, Pięćdziesiatnicą (ponieważ wypada w pięćdziesiąt dni począwszy od drugiego dnia Pesach i kończy pięćdziesiąt dni liczenia Omeru czyli czasu, jaki upływał od potrząsania snopem w Święto Paschy do obrzędu potrząsania w Święto Szawuot), Dniem Pierwszych Owoców (hebr. jom ha-bikurim), Świętem zbiorów (hebr. chag ha-kacir), lub Zielonymi świętami należy do świąt pielgrzymich, w czasie których Żydzi pielgrzymowali do Jerozolimy, aby w świątyni złożyć ofiary z pierwszych płodów ziemi (jabłka, granaty, oliwki) i bochenków chleba upieczonych z nowej pszenicy.
Omer był to pierwszy snop jęczmienia składany w ofierze w Świątyni dnia 14 Nissan, czyli w drugim dniu święta Pesach. Od tego momentu dni nazywano omerami. Do liczenia Omeru służyły specjalne kalendarze zwane po hebrajsku seder sefirat ha-omer, czyli „porządek liczenia Omeru”.
Okres siedmiu tygodni, podczas których trwało liczenie Omeru był dla Żydów czasem powszechnej pokuty podczas której nie wolno było golić brody, strzyc włosów, jeść mięsa, pić wina, stroić się, obchodzić radosne uroczystości. Zakazane było zawieranie ślubów i zaręczyn. Takie same zasady obowiązywały w okresie pomiędzy świętem Sziwa Asar Be Tamuz oraz Tisza Be Aw.
Każdego dnia podczas liczenia Omeru należało wypowiedzieć specjalne błogosłowieństwo. Odbywało się to wieczorem po modlitwie Miszna, kiedy na niebie widoczne były gwiazdy. Nie spożywano posiłku ani nie rozpoczynanao pracy na pół godziny przed pojawieniem się gwiazd, aż do zakończenia obowiązku liczenia omeru.
Przystępując do liczenia odmawiano błogosławieństwo na stojaco a następnie recytowano w języku hebrajskim: "Ha-jom jom e-chad/ sz'naj jamim... ba-omer Ha-jom jom e-chad/ sz'naj jamim... ba-omer", (dzisiaj jest pierwszy/drugi...(itd) dzień omeru.) Gdy liczono już tygodnie wypowiadano: Ha-jom .... jamim, szehajm ... szawuot wejamim .... ba-omer (dziś mamy ... (tu podawano ilość) dni, co stanowi ... (podawano liczbę) tygodni i ....(kolejno podawano odpowiednią liczbę) dni omeru. Np: Dziś jest szesnaście dni, co stanowi dwa tygodnie i dwa dni omeru).
Ten, kto zapomniał policzyć dzień Omer w ciagu nocy i nie uczynił tego w dniu następnym kontynuje liczenie Omeru przez kolejne noce nie domawiajac jednak błogosławieństwa. Ta sama zasada obowiązywała w przydadku podania złej liczby omeru. Odmówienie błogosławieństwa było dla Żydów zaszczytem, którego niedbali i zapominalscy zostawali pozbawieni.
Religijni Żydzi szczególnie uważali, by nie dokonać odliczenia przez przypadek np. udzielając odpowiedzi na pytanie: Który dziś dzień odliczamy? Jeśliby podali odpowiedź np. "Dziś liczymy trzydziesty dzień", to byłaby ona tym samym odliczeniem i pozbawiłaby ich zaszczytu wymówienia błogosławieństwa.
Dlatego udzielano bezpiecznej odpowiedzi podając dzień miniony np. "Wczoraj odliczaliśmy dwudziesty dziewiąty dzień Omeru".
Zwyczaj liczenia Omeru i trwajacy w tym czasie post był duchowym przygotowaniem się do święta Szawuot. W czasie liczenia Omeru, Żydzi wspominają tragiczne wydarzenia takie jak śmierć dwudziestu czterech tysięcy uczniów rabiego Akiwy, którzy zmarli podczas sefirat ha omer, czyli odliczaniu omeru.
Wyjątkowym dniem radości jest dzień 33 Omer - Lag B"Omer
Po zburzeniu Świątyni obchodzono to święto jako pamiątkę nadania Tory na Synaju. Obchodzone było przez gminy żydowskie 6 Siwan (na przełomie maja i czerwca), pięćdziesiąt dni po święcie Pesach. Uroczystość ta była często pierwszym dniem rozpoczęcia nauki religijnej dla chłopców żydowskich. Trzyletni malcy dostawali wtedy cukierki, aby pamiętali, że nauka Tory jest rzeczą słodką.
Okres poprzedzający nadejście święta był okresem żałoby – zbiegało się w nim wiele tragicznych rocznic m.in. męczeńska śmierć rabina z II w. n. e. Akiby i jego 24 tysięcy uczniów, pogromy podczas wypraw krzyżowych, rocznica powstania w getcie warszawskim. Ze względu na to zakazane były radosne uroczystości takie jak śluby czy zaręczyny, unikano strojenia się i strzyżenia włosów oraz brody na znak żałoby. Od żałoby wolny był 33 dzień odliczania Omeru, czyli Lag ba-Omer, według tradycji tego dnia przestali umierać uczniowie rabiego Akiby i ustał ich strach.
Samo słowo „Szawuot” znaczy „tygodnie”; oznacza to siedem tygodni liczenia dni Omer - okresu pomiędzy Pesachem a Szawuot. W ciągu tych siedmiu tygodni, Żydzi oczyszczali się z pozostałości i skażeń niewoli egipskiej przeistaczając się w święty naród gotowy do wstąpienia do wiecznego przymierza z Bogiem za pomocą Tory.
W tym dniu otrzymaliśmy podarek z Nieba. Byłoby to niemożliwe przy pomocy jedynie naszych wrodzonych zdolności. Otrzymaliśmy mozliwość osiągnięcia a nawet dotknięcia Siły Wyższej, a nie tylko bycia ludźmi cywilizowanymi, możliwość wzniesienia się na szczyty Sił Nadprzyrodzonych bez ograniczeń natury.
Przed nadaniem nam Tory byliśmy rodziną i społecznością, natomiast doznanie Synajskie związało nas w nowy rodzaj jednostki zwanej Żydami lub Narodem Wybranym. Przyrównuje się ten dzień do dnia naszego ślubu, bowiem pod okapem ślubnym Góry Synaj, Bóg się z nami zaręczył. Bóg obiecał nam Swoją wieczną opiekę, my zaś zobowiązaliśmy się ku wieczej lojalności do Niego.
Co roku w święta Szawuot odtwarzamy ten historyczny moment: Bóg daje nam Torę, a my ponownie przyjmujemy, akceptujemy Ją i poświadczamy naszą wierność.
Komentarz Rabina Szaloma Stamblera:
