Wszystkie Święta żydowskie zaczynają się w przeddzień wyznaczonej daty. Spowodowane jest to tym, że "dzień żydowski" rozpoczyna się i kończy o zachodzie słońca.
Żydowski kalendarz religijny rozpoczyna się od żydowskiego Nowego Roku czyli Rosz Haszany, który jest również nazywany Dniem Sądu - w niebie otwierane są księgi i każde stworzenie jest oceniane. Tego dnia dmie się w róg barani szofar, który symbolizuje trąbę, która zabrzmi na końcu czasów w Dniu Sądu. Okres pokuty kończy Jom Kipur, czyli Dzień Pojednania.
Kilka dni później rozpoczyna się siedmiodniowe Święto Namiotów - Sukot, pierwotnie święto plonów, które jest radosnym wesołym świętem. Po nim następuje święto 'Radości Tory' - Simchat Tora, symbolizuje zakończenie rocznego cyklu czytania Tory.
Święto Pesach, które upamiętnia wyjście Izraelitów z Egiptu. Ze świętem tym wiążą się rozbudowane tradycje dotyczące jedzenia, zachowania itd.
Siedem tygodni po tym święcie obchodzone jest Święto Tygodni Szawuot - pamiątka przekazania przez Boga Mojżeszowi przykazań na górze Synaj .
W okresie przesilenia zimowego obchodzimy trwające osiem dni Święto Świateł - Chanuka. Upamiętnia wydarzenia jakie nastąpiły po zbezczeszczeniu Świątyni Jerozolimskiej , kiedy to jeden dzbanuszek oliwy, wystarczający zwykle na jeden dzień, płonął przez osiem dni, dopuki nie została wyprodukowana kolejna potrzebna ilość koszernej oliwy. Osiem dni też trwają uroczystości ponownego wyświęcenia Świątyni.
Święto Purim upamiętnia wybawienie od zagłady Żydów za czasów perskiego panowania.
Do szczególnych dni świątecznych należy Szabat czyli siódmy dzień tygodnia, przeznaczony na odpoczynek, w którym obowiązuje zakaz wykonywania wszelkich prac, wyszczególniono też 39 czynności, które nie powinno się wykonywać w Szabat
Tradycyjne życzenia świąteczne to חג שמח [Chag Sameach], czyli Wesołych Świat.
W najważniejsze święta żydowskie odczytywane są księgi biblijne z tzw. zbioru Megilot.
Prawo Ustne zawiera wszystko to czego Mojżesz nie zapisał lecz nauczył się na pamięć od Boga i później przekazał te nauki ustnie swoim następcom. Ta tradycja była przekazywana z pokolenia na pokolenie i zawiera także wypowiedzi oraz nakazy wprowadzone przez mędrców wraz z ekstrapolacją wypowiedzi Tory. Przy czym używano do tego metod Mojżesza (według instrukcji otrzymanych od Boga).
2448 – Mojżesz otrzymuje Torę na Górze Synaj
2488 – Jehoszua – Elazar
Otniel do 2566
Ehud do 2636
Szamgar do 2636
Barak i Debora do 2676
Gideon & Syn do 2719
Tola do 2742
Jair do 2764
Jiftach do 2787
Iwcan (Boaz) do 2793
Elon do 2803
Abdon do 2811
Samson do 2830
W Szawuot obchodzimy także zbiory pszenicy i dojrzewanie owoców – stąd jeszcze dwie nazwy tego święta:
1) „Jom Habikurim”, lub inaczej „Dzień Pierwszyh Owoców.”
2) „Chag HaKacir,” czyli „Święto Zbiorów.”
W Talmudzie Szawuot jest także nazywane „Aceret”, co znaczy „Zatrzymanie” – jest to związane z zakazem pracy w czasie tego święta.
iPodczas czytania Tory w synagodze w święto Szawuot, przeżywamy ponownie to doznanie przekazywania Tory na Synaju przez Boga. Podobnie jak wtedy na Synaju, kiedy to wszyscy Żydzi (mężczyźni, kobiety i dzieci) byli obecni podczas nadawania Tory, tak samo teraz każdy Żyd powinien się postarać być obecnym w synagodze w srode 8-go czerwca 2011 w czasie odczytywania Dziesięciu Przykazań z Tory.
Tora składa się z dwóch części: Prawo Pisane i Prawo Ustne. Pisana Tora zawiera PięćKsiąg Mojżesza, Proroków i Pisma. Wraz z Torą Pisemną Mojżesz otrzymał Prawa Ustne, które tłumaczą i wyjaśniają Prawo Pisemne. Przekazywano Je z pokolenia na pokolenie aż w końcu zostało one spisane w Misznie, Talmudzie i w Midraszu.
