Hazinu - Kaięga Dwarim (Księga Powtórzonego Prawa) – 32:1 – 52.

Hazinu też Ha'azinu (הַאֲזִינוּ — w tłumaczeniu z języka Hebrajskiego - "słuchajcie") jest to pierwszy wyraz w tekście parszy.

Parsza Ha’Azinu jest 53-ą częścią czytania Tory w cyklu rocznym, dziesiątą w księdze Dwarim (Powtórzonego Prawa). Tekst Parszy zawiera 2’326 Hebrajskich liter, 614 Hebrajskich słów.

 

 

 

 

Komentarz Rabina Szaloma Stamblera do Parszy Hazinu

Krótki opis Parszy Hazinu

„Słuchajcie niebiosa, gdyż mówić będę, a niech słucha ziemia wyrzeczenia ust moich…” (Dwarim, 32:1).   Mojżesz wygłasza pieśń proroczą w formie dydaktycznej, opiewającej przeszłość, ale też przyszłość do pewnego momentu dziejów Izraela. Mojżesz wygłasza ten tekst, jako pieśń ostatniego dnia swojego życia ziemskiego – jest to „pieśń pożegnalna” Mojżesza - -akt oskarżeniaIzraelitów za grzechy, proroctwo karyorazobietnicęostatecznego odkupienia.

Według nakazu Wiekuistego, Mojżesz udaje się na sam szczyt góry Newo, skąd będzie mógł przed śmiercią objąć wzrokiem Ziemię Obiecaną: „….I umrzesz na górze, na którą wstąpisz, i będziesz przyłączony do ludu twojego…. Bo z daleka zobaczysz tę ziemię…” (Dwarim 32:50-52)

Kolejność czytania Parszy Hazinu w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie — Dwarim 32:1–6

Drugie czytanie – Dwarim 32:7–12

Trzecie czytanie – Dwarim 32:13–18

Czwarte czytanie – Dwarim 32:19–28

Piąte czytanie – Dwarim 32:29–39

Szóste czytanie – Dwarim 32:40–43

Siódme czytanie – Dwarim 32:44–52

Wajelech - Księga Dwarim (Księga Powtórzonego Prawa) – 31:1 – 31:30

Wajelech (וַיֵּלֶךְ— w tłumaczeniu z języka Hebrajskiego oznacza "i poszedł", jest to pierwszy wyraz w treści Parszy Wajelech). Parsza stanowi 52-gi odcinek cotygodniowego czytania Tory w cyklu rocznym i zarazem dziewiąty w Księdze Dwarim.

Krótki opis treści Parszy Wajelech

„I poszedł Mojżesz i wypowiedział te słowa wszystkiemu Izraelowi. I rzekł do nich: ‘Sto dwadzieścia lat mam dzisiaj, nie mogę już wychodzić i wchodzić; Wiekuisty też powiedział do mnie: ‘Nie przejdziesz za ten Jarden…” (Dwarim, 31:1-2)

Parsza Wajelech opisuje wydarzenia z ostatniego dnia ziemskiego życia Mojżesza.

Zgodnie z nakazem Wiekuistego, Mojżesz wskazuje na swojego następcę Jehoszua, który wprowadzi Naród Żydowski do Żiemi Obiecanej.

Kończy zapisywanie całej Tory na zwoju a zwój ten prezentuje Lewitóm, by przechowywali go w Arce Przymierza.

Parsza też zawiera nakaz o ogólnym zgromadzeniu: co siedem lat w Święto Sukkot, pierwszego cyklu szmity cały Naród Żydowski – mężczyźni i kobiety oraz ich dzieci powinni zbierać się w Świątyni Jerozolimskiej, by Król czytał dla nich Torę.

Kończy Parszę Wajelech przypowiednia o tym, że naród Izraela sprzeniewierzy się nakazom Wiekuistego, za co Bóg zasłoni oblicze swoje przed nimi.

Jednak ostatecznie ich potomkowie powrócą do Tory na zawsze.

Kolejność czytania Parszy Wajelech w cyklu tygodniowym:

Czytanie pierwsze – Dwarim, 31:3-3

Czytanie drugie – Dwarim, 31:4-6

Czytanie trzecie – Dwarim, 31:7-9

Czytanie czwarte – Dwarim, 31:10-13

Czytanie piąte – Dwarim, 14-19

Czytanie szóste – Dwarim, 31:20-24

Czytanie siódme – Dwarim, 31:25:30

Nicawim – Księga Dwarim (Księga Powtórzonego Prawa) – 29:9 – 30:20

Nicawim lub wymawia się też Nitsavim, Nitzabim, Netzavim, Nesabim - נִצָּבִים — w tłumaczeniu z języka Hebrajskiego “stojący” – drugie słowo, ale pierwszy wyraz charakterystyczny w treści Parsy. Parsza jest 51-m odcinkiem cotygodniowego czytania Tory w cyklu rocznym I zarazem ósmym w Księdze Dwarim.

Rabin Szalom Ber Stambler o Parszy Nicawim:

 

Krótki opis Parszy Nicawim:

„Stoicie dziś wszyscy przed obliczem Wiekuistego, Boga waszego: naczelnicy pokoleń waszych, starsi, urzędnicy wasi, wszyscy mężowie Izraela: dzieci wasze, żony wasze i obcy, którzy w obozie twoim….” (Dwarim, 29:9-10)

Parsza Nicawim zawiera szereg najbardziej fundamentalnych zasad Judaizmu.

Jedność narodu Żydowskiego, zbawienie i wygnanie.

Mojżesz przestrzega przed nadejściem wielkich nieszczęść, dewastacji kraju ojczystego, plag, które się zdarzą, gdy naród Izraela nie będzie przestrzegał przykazań Wszechmogącego, odstąpi od prawa Bożego. Ale potem prorokuje, że w końcu: "Nawrócisz się do Wiekuistego, Boga twojego i posłuchasz głosu Jego…” (Dwarim, 30:2), a wtedy wróci Wiekuisty zesłanychi znowuzbierze Żydów razem, jako naród zjednoczony na ziemi którąposiadali Praojcowie.

Wolność wyboru : "Patrz, ofiaruję Ci dziś to życie i szczęście lub śmierć i zło, bo nakazuję ci dzisiaj miłować Wszechmogącego, kroczyć Jego drogami i przestrzegać Jego przykazań ... Życie lub śmierć ofiaruję, błogosławieństwo lub przekleństwo - wybierz więc życie !"

Kolejność czytania w cyklu tygodniowym

Czytanie pierwsze – Dwarim 29:9 - 11

Czytanie drugie – Dwarim 29:12 – 14

Czytanie trzecie – Dwarim 29:15 - 28

Czytanie czwarte – Dwarim 30:1 - 6

Czytanie piąte – Dwarim 30:7 - 10

Czytanie szóste – Dwarim 30:11 - 14

Czytanie siódme – Dwarim 30:15 - 20

Parsza Ki Tawo – Księga Dwarim - (דברים) - Księga Powtórzonego Prawa, 26:1 – 29:8

Ki Tawo -כִּי-תָבוֹא — w tłumaczeniu z języka hebrajskiego oznacza “gdy wejdziesz” lub “gdy wstąpisz”, lub “gdy przyjdziesz” , jest to pierwszy otwierający treść wyraz w Parszy. Parsza Ki Tawo jest 50-ą częścią cotygodniowego czytania Tory w cyklu rocznym i zarazem siódmą częścią w Księdze Dwarim. Tekst Parszy składa się z 2’575 Hebrajskich liter, 657 Hebrajskich słów.

 

 

 

 

 

Rabin Szalom Ber Stambler o Parszy Ki Tawo:

 Krótki opis Parszy Ki Tawo

Parasza Ki Tawo opowiada o ceremonii pierwszych zbiorów owoców (בִּכּוּרִים, bikkurim), o nakazie B-ga przekazywania ofiary dziesięciny i błogosławieństwie przy wykonywaniu tego nakazu lub o karze, gdy nakaz będzie złamany.

Mojżesz przekazuje synom Izraela nakaz Haszem: „I stanie się, gdy wnijdziesz do ziemi, którą Wiekuisty, Bóg twój, oddaje ci w udziale, abyś ją posiadł i zamieszkasz w niej, weźmiesz wtedy z pierwocin wszystkich płodów ziemi, które otrzymasz z ziemi twojej, którą Wiekuisty, Bóg twój oddaje ci, i włożysz w kosz i udasz się na miejsce, które wybierze Wiekuisty, Bóg twój, aby ustanowić imię Swoje tam” (Dwarim 26:1,2) Będzie to ofiara dziękczynna za wszystko, co Haszem uczynił dla synów Izraela.

Parsza zawiera również prawo dziesięcin, darowin przeznaczonych dla Lewitów i ubogich, a także szczegółowy opis, jakie błogosławieństwa i przekleństwamają mają być wypowiadane na górze Garizim  i górze Ejwal, jak już wspomniano o tym w Parszy "Re’eh". Mojżesz też przypomina synom Izraela, że są narodem wybranym przez Boga.

W Parszy "Ki Tawo" wspomina się o „Tohaha”("upomnienie"): po przypomnieniu błogosławieństw, które będą nagrodą Niebios za przestrzeganie przykazań Tory, Mojżesz przedstawia długą listę obfitującą w zdarzenia dramatyczne, nieszczęścia: choroby, głód, ubóstwo i wygnanie, które mogą spotkać Żydów, którzy odwrócą się od Tory, zapomną o nakazach Wiekuistego.

Zamyka tę parszę oświadczenie Mojżesza skierowane do synów Izraela o tym, że dopiero dziś, po czterdziestu latach tułaczki, gdy ukształtowało się społeczeństwo – Naród Żydowski, Haszem dał im: „serce, by wiedzieć; oczy, by widzieć, uszy, by słyszeć”

Kolejność czytania Parszy Ki Tawo w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie — Dwarim 26:1–11

Drugie czytanie – Dwarim   26:12–15

Trzecie czytanie – Dwarim 26:16–19

Czwarte czytanie – Dwarim 27:1–10

Piąte czytanie – Dwarim  27:11–28:6

Szóste czytanie – Dwarim  28:7–69

Siódme czytanie – Dwarim 29:1–29:8