Post Gedalii (צוֹם גְּדַלְיָּה) według tradycji żydowskiej ustanowiony i obchodzony w dniu 3 Tiszrei jako upamiętnienie zabójstwa Gedalii ben Achikama (423 r. p.n.e.), gubernatora Jerozolimy, który został wyznaczony przez Babilończyków namiestnikiem Żydów krótko po zburzeniu Pierwszej Świątyni. Po zabójstwie Gedalii Żydzi, którzy jeszcze pozostawali w Ziemi Świętej po wyjściu z Egiptu zostali wygnani, tysiące zostało zabitych.
Według Rabina S.Y. Zevin
Jednego roku R. Jisrael Baal Szem Tow powiedział do R. Zeewabaal Kicesa, jednego z jego starszych uczniów: „Będziesz dął w szofar w to święto Rosz Haszana. Chciałbym, abyś przestudiował wszystkie kawanot (kabalistyczne medytacje) odnoszące się do szofaru, abyś o nich myślał, dmąc w szofar.
Na podstawie opowiadania Eli Friedmana
Przypowieść R. Jisraela Baal Szem Towa:
Król miał jedynego syna, który był jego oczkiem w głowie. Król chciał, by jego syn poznał różne dziedziny wiedzy i by doświadczył innych kultur, wysłał go więc do dalekiego kraju, wyposażywszy go hojnie w srebro i złoto. Daleko od domu, syn przehulał wszystkie pieniądze, aż pozostał bez środków do życia. Nieszczęśliwy, postanowił powrócić do domu swego ojca i po wielu trudach udało mu się dotrzeć do bram pałacu. Przez ten długi czas syn zapomniał, jak mówi się językiem swego rodzinnego kraju i nie był w stanie powiedzieć strażnikom, kim jest. Załamany, zaczął głośno płakać i Król, który rozpoznał głos swego syna wyszedł do niego i przyprowadził do domu, całując i tuląc.
