Według Rabina S.Y. Zevin
Jednego roku R. Jisrael Baal Szem Tow powiedział do R. Zeewabaal Kicesa, jednego z jego starszych uczniów: „Będziesz dął w szofar w to święto Rosz Haszana. Chciałbym, abyś przestudiował wszystkie kawanot (kabalistyczne medytacje) odnoszące się do szofaru, abyś o nich myślał, dmąc w szofar.
Na podstawie opowiadania Eli Friedmana
Przypowieść R. Jisraela Baal Szem Towa:
Król miał jedynego syna, który był jego oczkiem w głowie. Król chciał, by jego syn poznał różne dziedziny wiedzy i by doświadczył innych kultur, wysłał go więc do dalekiego kraju, wyposażywszy go hojnie w srebro i złoto. Daleko od domu, syn przehulał wszystkie pieniądze, aż pozostał bez środków do życia. Nieszczęśliwy, postanowił powrócić do domu swego ojca i po wielu trudach udało mu się dotrzeć do bram pałacu. Przez ten długi czas syn zapomniał, jak mówi się językiem swego rodzinnego kraju i nie był w stanie powiedzieć strażnikom, kim jest. Załamany, zaczął głośno płakać i Król, który rozpoznał głos swego syna wyszedł do niego i przyprowadził do domu, całując i tuląc.
