Święta

ŚwiętaŻydowskieWszystkie Święta żydowskie zaczynają się w przeddzień wyznaczonej daty. Spowodowane jest to tym, że "dzień żydowski" rozpoczyna się i kończy o zachodzie słońca.


Żydowski kalendarz religijny rozpoczyna się od żydowskiego Nowego Roku czyli Rosz Haszany, który jest również nazywany Dniem Sądu - w niebie otwierane są księgi i każde stworzenie jest oceniane. Tego dnia dmie się w róg barani szofar, który symbolizuje trąbę, która zabrzmi na końcu czasów w Dniu Sądu. Okres pokuty kończy Jom Kipur, czyli Dzień Pojednania.


Kilka dni później rozpoczyna się siedmiodniowe Święto Namiotów - Sukot, pierwotnie święto plonów, które jest radosnym wesołym świętem. Po nim następuje święto 'Radości Tory' - Simchat Tora, symbolizuje zakończenie rocznego cyklu czytania Tory.


Święto Pesach, które upamiętnia wyjście Izraelitów z Egiptu. Ze świętem tym wiążą się rozbudowane tradycje dotyczące jedzenia, zachowania itd.

Siedem tygodni po tym święcie obchodzone jest Święto Tygodni Szawuot - pamiątka przekazania przez Boga Mojżeszowi przykazań na górze Synaj .


W okresie przesilenia zimowego obchodzimy trwające osiem dni Święto Świateł - Chanuka. Upamiętnia wydarzenia jakie nastąpiły po zbezczeszczeniu Świątyni Jerozolimskiej , kiedy to jeden dzbanuszek oliwy, wystarczający zwykle na jeden dzień, płonął przez osiem dni, dopuki nie została wyprodukowana kolejna potrzebna ilość koszernej oliwy. Osiem dni też trwają uroczystości ponownego wyświęcenia Świątyni.

Święto Purim upamiętnia wybawienie od zagłady Żydów za czasów perskiego panowania.

Do szczególnych dni świątecznych należy Szabat czyli siódmy dzień tygodnia, przeznaczony na odpoczynek, w którym obowiązuje zakaz wykonywania wszelkich prac, wyszczególniono też 39 czynności, które nie powinno się wykonywać w Szabat

Tradycyjne życzenia świąteczne to חג שמח [Chag Sameach], czyli Wesołych Świat.

W najważniejsze święta żydowskie odczytywane są księgi biblijne z tzw. zbioru Megilot.

Po Chanuce

Chanuka-uSzalomaJasność płomieni piewszego ognia Chanuki zmniejszyła się, lecz święty ogień na ołtarzu płonął ponownie w Beit Hamikdasz, od rana do rana, tak jak nakazuję Prawo. Kapłani byli znowu zajęci spełniając swoję tradycyjnę obowiązki, i każdego dnia sporządali ofiary. Wydawało się, że porządek i pokój został osiągnięty.


Żydowski rolnik pragnął powrócić do swojej ziemi po dwóch latach trudów, niebezpieczeństw i udręki w zwycięskiej żydowskiej armii. Był już najwyższy czas by zaorać ziemię, żeby jęczmień wyrósł na czas ofiary Omer, składanej na Pesach. Żydowscy rolnicy codziennie porzucali swoje pługi, by rozgłaszać wieść o zwycięskich Haszmonaim. Pierwsze zwycięstwa przyciągnęły do entuzjastycznych żydowskich powstańców, nawet tych, których się wahali.Rolnicy porzucali swoją ziemię, kupcy i rzemieślnicy swoje sklepy i warsztaty, a nawet uczniowie Tory wyszli z czterech ścian Bet Hamidrasz, by dołączyć się do walki przeciwko prześladowcom.

Czytaj dalej

DrukujEmail

Dedykacja

Dedykacja


Teraz Machabeusze powrócili do Jerozolimy by ją wyzwolić. Wkroczyli do Świątyni i oczyścili ją z bożków postawionych tam przez Syryjskich wandali. Jehuda i jego zwolennicy zbudowali nowy ołtarz, który Jehuda dedykował dwudziestego piątego dnia miesiąca Kislew, 3622 roku.

Czytaj dalej

DrukujEmail

Machabeusze

Machabeusze


Przed swoją śmiercią Matatiach zebrał swych synów i zaklinał ich do dalszej walki w obronie Tory B-ga. Poprosił ich by słuchali rad ich brata Szymona Mądrego. Podczas wojny jednak, powiedział, że ich przywódcą powinien być Jehuda Silny. Juda także był zwany, “Makabi” (“Machabeusz”), – słowo, które po Hebrajsku jest także akronimem od słów Mi Kamocha Ba’ejlim Haszem, “Kto jest jak Ty, O B-że”.

Czytaj dalej

DrukujEmail

Matatiach

Matatiach


Pewnego dnia kaci Antiocha przybyli do wioski Modin, gdzie mieszkał stary kapłan, Matatiach. Syryjski oficer wybudował ołtarz na rynku wioski i rozkazał, by Matatiach wzniósł ofiarę greckim bogom. Matatiach odpowiedział: „Ja, moi synowie i moi bracia zostaniemy wierni przymierzu, które B-g zawarł z naszymi przodkami!”

Czytaj dalej

DrukujEmail

Wariat

Nie długo potem, Seleukos został zabity, a jego brat, Antioch IV zaczął sprawować władze nad Syrią (w 3585r. – 174r. P.N.E.) Był on tyranem, wściekłym i porywczym, oraz lekceważącym religie i uczucia innych. Był nazywany “Epifanes”, co znaczy “ulubieniec bogów”, kilku innych Syryjskich władców otrzymało podobny tytuł, lecz jemu ówczesny historyk, Polebiusz, nadał epitet „Epimanes” („wariat”), tytuł, który lepiej odzwierciedlał charakter okrutnego króla.

Czytaj dalej

DrukujEmail

Więcej artykułów…