Jakub w Kanaanie

Zniszczenie Szechem
Jakub kupił od mieszkańców Szechem ziemię i zamieszkał na niej.
Pewnego dnia jego córka Dina udała się na święto kobiet z Szechem. Szechem, syn Hamora, król miasta Szechem, zobaczył ją i zakochał się w niej. Porwał ją i zmusił ją siła by z nim została i z nim żyła. Jakub i jego synowie byli przerażeni i upokorzeni ową okropnością, i byli zdeterminowani by pomścić hańbę swojej siostry.  Wiedzieli że nawet zgodnie z prawami Szechem, takie okropieństwo było karane śmiercią, i że cała ludność Szechem miała swój udział w tej zbrodni, dlatego też Szymon i Lewi wdarli się do miasto i zabili wszystkich jego mieszkańców, w tym Hamora i jego syna Szechema.
Jakub skarcił swych synów za ów czyn. Niedługo po tym  zebrała się duża armia Kanaańczyków, by walczyć przeciwko Jakubowi i jego synom.  Jakub i jego ojciec Izaak modlili się B-gu,  i Kanaańscy królowie przestraszyli się i powrócili do swych miast bez walki.
Wojna przeciwko siódemce króli
Jakub przeniósł się do Hebronu, gdzie mieszkał jego ojciec Izaak. Tam przebywał przez wiele lat, potem jednak wrócił do Szechem, gdyż tam ziemia była najlepiej nadawała się dla jego ogromnych stad. Znowu królowie Kanaanu zjednoczyli się by zniszczyć dzieci Izraela, jednak z pomocą B-ga, i pod heroicznym przywództwem Judy, mała armia, złożona z sług i synów Jakuba, pokonała siedmiu królów, którzy zjednoczyli się przeciwko nim. Pozostali królowie Kanaanu byli teraz tak  przerażeni synów Jakuba, że woleli zawrzeć z nimi pokój.
Jakub powrócił do Hebronu, ale jego synowie zostali razem ze stadami nieopodal Szechem.
Izaakl zmarł w wieku stu osiemdziesięciu lat, a jego synowie Jakub i Ezaw pochowali go w jaskini Machpela.  Ezaw zabrał wszystkie bogactwa  po ojcu i osiadł w Seir, Jakub natomiast odziedziczył ziemię Kanaan, tak jak obiecał B-g.