Małżeństwo Izaaka

Misja Eliezera
Trzy lata namiot Sary pozostawał pusty. Przygnębienie i smutek panowały tam, gdzie za życia Sary pulsowało światło i życie.
Abraham pragnął by Izaak ożenił się z kobietą o charakterze i postawie Sary. Izaak natomiast, był całkowicie pogrążony w naukę i służbę B-gu. Było oczywistym dla Abrahama, że nie znajdzie prawidłowej kobiety dla swojego syna wśród swoich sąsiadów z Kanaanu. Ich wychowanie i styl życia był zbyt różny od  tego jaki prowadzili on i Izaak, żadna z nich nie mogła by być towarzyszką życia dla jego syna, prawdziwą następczynią Sary.
Abraham zdecydował, że poszuka swojej przyszłej synowej wśród dzieci swojego brata, Nahora. Zawołał swojego zaufanego sługę, Eliezera, który zarządzał domowymi sprawami Abrahama od czasu gdy ten opuścił dwór Nimroda. Abraham kazał Eliezerowi przysięgnąć że uda się do Nahora, który żył w Mezopotami, by znaleźć żonę dla Izaak.
Z dziesięcioma wielbłądami załadowanymi najlepszymi skarbami swojego pana, Eliezer udał się do Mezopotamii na swoją świętą misje.
Modlitwa Eliezera

Eliezer przybył bezpiecznie, zatrzymał swoje wielbłądy nieopodal studni za miastem. Był to wieczór, czas gdy kobiety z miasta przychodziły by zaczerpnąć wodę  i Eliezer modlił się: „O P-nie, B-że mojego pana Abrahama, proszę bądź dziś ze mną, i uczyń dobro dla mojego pana, Abrahama. Stoję tutaj obok studni, i córki mieszkańców miasta przychodzą by zaczerpnąć wodę. I ta niewiasta do której powiem „opuść swój dzban, bym mógł się napić”, a ona odpowie “pij, napoję także twoje wielbłądy”, będzie tą, którą wybrałeś dla Izaaka, i przez nią będę wiedział, że uczyniłeś dobro dla mojego pana.”
Rebeka przy studni
Gdy tylko zakończył się modlić, Eliezer ujrzał Rebekę, córkę Betuela, bratanka Abrahama. Była piękna i Eliezer był pod wrażeniem jej łaskawego zachowania.  Niosła dzban na ramieniu, podeszła do studni i napełniła go. Gdy przechodziła koło Eliezera, spytał się jej czy może się napić z jej dzbana. Rebeka odpowiedziała: „proszę,  pij mój panie”. Gdy zaspokoił swoje pragnienie, powiedziała: “Dla twoich wielbłądów też zaczerpnę wodę, by mogły się napić”.  Po tych słowach wylała zawartość dzbana do koryta, poczym znowu zaczerpnęła wody, dopóki wszystkie wielbłądy się nie napiły. Eliezer był pewien, że to ta dziewczyna którą szukał. Nie pytając nawet o jej imię, dał jej złoty pierścień i dwie bransoletki, i tylko wtedy spytał się kim ona jest. Kiedy Rebeka odpowiedziała, że jest wnuczką Nahora, brata Abrahama, Eliezer pokłonił się przed B-giem, dziękując Jemu, że pomógł mu znaleźć kobietę która Abraham szukał jako żonę dla Izaaka.
Rebeka pośpiesznie przybyła do domu, by powiedzieć domownikom o spotkaniu z Eliezerem. Jej brat, Lazar, wybiegł do studni, by zaprosić Eliera do domu. Gdy sługa Abrahama przybył do domu  rodziny Betuela, powiedział im o swojej misji i o tym jak B-g cudownie pomógł mu znaleźć Rebekę, ich córkę,żeby mogła być odpowiednią żoną  dla syna jego pana - Izaak.
Rebeka i Izaak pobierają się
Następnego ranka, gdy Eliezer poprosił o pozwolenie by udać się razem z dziewczyną do domu, jej krewni nie byli chętni by wypuszczać ją od razu. Sugerowali, że powinna zostać z nimi, przez co najmniej rok, by przygotować się do ślubu. W końcu wybór pozostawiono Rebece, która chętnie się zgodziła by wyruszyć bez zwłoki – nigdy nie lubiła swojego otoczenia, więc była szczęśliwa, ze zostanie częścią domostwa Abrahama, którego znane było na całym świecie.
W pewien wieczór Izaak wyszedł w pola, by pomodlić się, gdy karawana Eliezera wróciła. Eliezer opowiedział o swoich przygodach i Abraham i Izaak byli wdzięczni B-gu. Ślub Izaaka i Rebeki był świętowany bez zwłoki, a namiot który dawniej należał do Sary, zajęła teraz Rebeka. Znów dom Abrahama był pełen radości, gdyż Rebeka okazała się godną następczynią Sary.