Kipa – Jarmułka

Kipa (dosłownie: kopuła) to hebrajskie określenie jamułki, zwanej też kopel. Prawo żydowskie wymaga od mężczyzn przykrywania głowy, jako wyrazu szacunku i bojaźni bożej podczas modlitwy, wymawiania błogosławieństw, studiowania Tory, przebywania w synagodze czy też w domu nauki (jesziwie). Praktyka ta ma swoje źródło w czasach biblijnych, gdy kapłani w czasie służby w Świątyni nakrywali głowy. Tradycyjnie żydowscy chłopcy i mężczyźni noszą kipę przez cały czas, co symbolizuje ich szacunek dla Najwyższego. Pomimo tego, że zwyczaj ten jest wymieniony w Talmudzie, nie jest to nakaz Tory, czy też wyraźnie ustanowiony przepis talmudyczny. Jednak w ciągu wielu wieków zwyczaj ten stał się powszechnie akceptowany przez wszystkich Żydów, a tym samym, według większości autorytetów halachicznych, stał się obowiązkowy. Dlatego też Żyd nie powinien siedzieć czy też chodzić bez nakrycia głowy. Małe dzieci również powinny być uczone nakrywania głowy. Nawet ludzie nie noszący nakrycia głowy przez cały czas powinny założyć jarmułkę podczas uczestniczenia w modlitwach, na cmentarzu, w domu żałobnika itp. Wielu żydowskich mężczyzn nosi kipę nawet pod kapeluszem, co zapobiega pozostawaniu z odkrytą głową po ściągnięciu kapelusza. Większość chasydów nosi tradycyjną czarną jarmułkę, inni noszą kipy różnych wzorów I kolorów. W czasie Świąt wielu nosi białe nakrycia głowy. Czasami nakrycia głowy są małymi dziełami sztuki, przodują w tym zwłaszcza Żydzi jemeńscy i gruzińscy.