1 Tammuz – narodziny i śmierć Josefa
r.
1 Tammuz - Dzień urodzin i dzień śmierci Josefa.
Josef, syn naszego Praojca Jakowa, urodzony w Charan (Mezopotamia) w dniu 1 Tamuz roku 2199 od stworzenia świata (1562 p.n.e.). Był pierwszym dzieckim ukochanej żony Jakuba, Rachel - długooczekiwanym dzieckiem, narodził się po 7 bezdzietnych latach małżeństwa.
Zmarł w tym samym dniu 110 lat później, w Egipcie.
Gdy Josef miał sześć lat, Jakow wraz z całą rodziną wrócił do Ziemi Kanaan, osiedlili się w Hebronie.
Josef, miał dziesięciu starszych braci, był też ulubieńcem ojca. Wielka rywalizacja była między nim a jego starszymi braćmi - starsi bracia po prostu zazdrościli tej ojcowskiej przychylności wobec młodszego brata (Najmłodszym bratem w rodzinie był Benjamin).
Josef miewał prorocze sny. Uprzedzenie wobec Josefa starszych braci nasiliło się, gdy Josef opowiedział im swoje dwa sny, brzmiące właśnie proroczo. Według interpretacji starszych braci, przeznaczeniem Josefa wynikające ze snów było panowanie nad nimi.
Tego już było dla nich za wiele... Gdy Josef miał 17 lat, starsi bracia postanowili pozbyć się młodszego brata - rywala... Wiarołomnie, podstępem sprzedali do niewoli. Josef został przewieziony do Micraim (Egiptu) na służbę egipskiego urzędnika wysokiego szczebla.
Josef wyrósł na przystojnego mądrego młodzieńca, mężczyznę.
Zauważyła Josefa młoda żona jego pracodawcy. Kobieta na wszelkie sposoby wykazywała swoją sympatię i chęć zbliżenia się, lecz gdy Josef odmówił jej zalotów, ona, knując intrygę, spowodowała, by Josefa umieszczono w więzieniu.
W więzieniu Josef pozostawał przez 12 lat. Miał 30 lat, gdy przypadek sprawił, iż trafnie zinterpretował dwa tajemnicze sny Faraona, które nie mogli zinterpretować nadworni mędrcy. Zdumiony a zarazem zachwycony mądrością Josefa, Faraon mianował go doradcą i wicekrólem Egiptu, miał nadzorować zbiory i magazynowanie plonów, by odpowiednio przygotować się do siedmiu lat głodu, na które wskazywały sny Faraona według interpretacji Josefa.
Wszystko się sprawdziło, jak przewidział i zorganizował - Józef uratował Egipt i jego mieszkańców przed głodem i zubożeniem.
Josef poślubił Asnat i miał dwoje dzieci -synów Menasze i Efraima.
Wielki głód w całej okolicy, który również przewidział Josef, który dotknął również Ziemię Kanaan, spowodował, że starsi bracia Josefa, na polecenie ich ojca Jakowa, przywędrowali do Egiptu, by zakupić zboże.
Josef poznał braci, ale oni jego nie poznali. Widzieli w nim wielkiego wicekróla Egiptu. Josef, chcąc upewnić się czy nie kłamią i czy żałują swoich dawnych czynów, poddał ich serii prób.
Ostatecznie Josef ujawnił się i pogodził się z braćmi. Sprowadził całą swoją rodzinę, by osiedlili się razem z ojcem - razem 70 dusz - w Egipcie, na najlepszych ziemiach, gdzie wiedli dostatnie życie.
Josef zmarł w Egipcie w dzień swoich 110 urodzin. Wówczas sytuacja narodu żydowskiego zasadniczo się pogorszyła, z wolnych cenionych ludzi stawali się niewolnikami egipskich panów. Wtedy usłyszeli o B-skim przyrzeczeniu danemu Jakowowi, że jego dzieci - cały naród żydowski będzie wyprowadzony z egipskiej niewoli, zostaną wolnym narodem na własnej ziemi - Świętej Ziemi Izrael.
Szczątki Josefa, zgodnie z jego życzeniem za życia, zostały wyniesione przez synów Izraela, gdy B-g ich wyprowadzał z Micraim, synowie Izraela zabrali je, by spoczęły w Świętej Ziemi.
Dzieje Józefa opisane są w Tora, Księdze Bereszit (Ks. Rodzaju, rozdział 37 - parsza Wajeszew)
