Jak osiągnąć nieśmiertelność

Naftali Silberberg

Jak osiągnąć NieśmiertelnośćJak Żydzi pojmują śmierć? Jaki jest właściwy spośob na czczenie pamięci zmarłego? Dzisiaj raczej jest w modzie robić to „celebrując jego życie” a nie skupiając się na żałobie po nim. Co jest właściwym podejściem?

Okres Omeru zdaje się dawać sprzeczne przesłanki na ten temat. Z jednej strony obowiązują ograniczenia co do zabaw jako znak żałoby z powodu śmierci 24. 000 uczniów Rabina Akiby, którzy wzajemnie nie okazywali sobie dostatecznego szacunku. Z drugiej strony pewnego dnia w (Lag BaOmer) nagle zdejmujemy nasze stroje żałobne i rozpoczynamy wesołe obchody daty zgonu (jorzeit) Rabina Szimona bar Jochaja! Skąd to niezrównoważone podejście?

Każdy człowiek składa się z ciała i duszy. Ciało w końcu znika obracając się w proch, natomiast nieśmiertelna dusza żyje wiecznie. Powstaje pytanie czym jest osobowość danego człowieka? Czy umiera ona wraz z ciałem, czy też staje się ona nieśmiertelna wraz z duszą? To zależy od tego czym się dana osoba zajmowała i co byłodla niej ważniejsze. Jeżeli życie danego człowieka było związane bardziej z duszą i z miłością do Boga, to jego osobowość żyje dalej wraz z jego duszą. On przemieszcza się jedynie do innego, niefizycznego  wymiaru i może nadal zajmować się sprawami duchowymi. Odwrotnie dzieje się z osobą, której głównym zajęciem było jej ciało. W tym wypadku po odejściu duszy, życie gwałtownie się  zatrzymuje, bowiem centrum jego zainteresowania  odeszło na zawsze.

Na głębszym szczeblu zarówno Tora jak i micwot posiadają duszę i ciało. „Jawna” część Tory – składająca się głównie z Talmudu i Prawa Żydowskiego, czyli nakazów i zakazów – stanowi ciało Mądrości Bożej. Natomiast część mistyczna Tory oraz kabały stanowi Jej duszę. Można się pogrązyć w błyskotliwą logikę Talmudu, można także przestrzegać skrupulatnie najmniejsze niuanse micwot a jednocześnie być duchowo martwą osobą zupełnie tak jak bezduszne ciało. To właśnie kabalistyczne nauczanie wprowadza duszę do Tory i micwot, tłumacząc ich ogromne znaczenie duchowe jakie posiadały w swoim niebiańskim źródle, a także duchową rolę danej micwy w jej wpływie na myśli i serce przestrzegającego nakaz lub zakaz.

Rabin Szimon bar Jochaj był takim właśnie wcieleniem duchowej osobowości. Zohar, którego jest on autorem, stanowi fundamentalny traktat na temat Kabały – najdoskonalszym tłumaczeniem duszy Tory. Wiele lat swojego życia spędził on, ukrywając się przed Rzymianami, w pieczarze. Przebywając w niej nie był on w stanie spełniać większości micwot w ich „cielesnej” formie; nie miał n.p. dostępu do macy w Pesach, lub czterech rodzajów na Sukot. W wyniku tego skoncentrował się on na „duszy” micwot; zanurzania się w świetle Bożym jakie penetruje wszystkie przykazania Jego. Nie ma lepszych słow do określenia uduchowionego życia Rabina Szimona niż te, które on sam wypowiedział w dniu jego śmierci: „Całe moje życie byłem z Nim związany w jeden węzeł... Z Nim maja dusza jest jednością; z Nim [moja dusza] jest żywa; jestem z Nim połączony w jedność.”

Taka osoba nie umiera. Jego jorzet (dzień zgonu) obchodzony jest co roku, czcząc jego nieśmiertelność.

Uczniowie Rabina Akiwy byli niedostatecznie uduchowieni. Ich wzajemny brak szacunku miał swoje korzenie w nadmiernym zajmowaniu się sprawami zewnętrznymi – cielesnymi. W zasadzie każda dusza żydowska w swoim jestestwie powiązana jest z duszami wszystkich innych Żydów. Wynika z tego, że uduchowiony Żyd, w sposób oczywisty szanuje i kocha    każdego innego jak siebie samego. Brak uduchowienia był wadą, która spowodowała śmierć tak dobrze zapowiadających się uczniów. Niestety ich zgon, w odróżnieniu od Rabina Szimona, był ostateczny. Było to tragedią, z powodu której co roku o tej porze obchodzimy dni żałoby narodowej.

Lag BaOmer w sposób bardzo wyraźny wskazuje nam drogę do nieśmiertelności.

Składa się na nią:

Skupienie się na duszy, na jej wezwaniach oraz na zaspakajaniu jej pragnienia bardziej uduchowionego życia. Pierwszym krokiem do spełnienia tego jest codzienna szczera modlitwa.

Skupienie się na duszy Tory; studiowanie Kabały, a szczególnie jej chasydzkiego ujęcia. Przyłączcie się do grupy zwanej „Drzewo Życia.”

Skupienie się na duszy Micwot; nie tylko na samym fizycznym wykonaniu micwy, lecz także na dopuszczeniu jej wpływu na nasz charakter i na nasze skłonności.

Czy po diable czy też po powodzi wy możecie zostać ocaleni.