20 Tewet – Pierwszy druk Talmudu

Druk Talmudu (1483) Pierwszy tom Talmudu Babilońskiego, traktatu Berachota, został wydrukowany w Soncino we Włoszech dnia 20 Tewet roku 5244 od stworzenia świata (1483). Talmud to zbiór pism obejmujących pełną gamę żydowskiego prawa i tradycji, opracowanych i zredagowanych między III a VI wiekiem. Talmud to po hebrajsku „uczenie się”, odpowiednie dla tekstu, którego ludzie poświęcają swoje życie studiowaniu i doskonaleniu. Głównym tekstem Talmudu jest Miszna, zbiór zwięzłych nauk napisanych w języku hebrajskim, zredagowanych przez rabina Jehudę księcia w latach następujących po zniszczeniu Drugiej Świątyni w Jerozolimie. Przez następnych kilkaset lat rabini nadal nauczali i wykładali. Wiele z tych nauk zebrano w dwóch wielkich zbiorach: Talmud Jerozolimski, zawierający nauki rabinów w Ziemi Izraela, oraz Talmud Babiloński, zawierający nauki rabinów Babilonu. Te dwa dzieła są napisane w dialektach aramejskich używanych odpowiednio w Izraelu i Babilonii. Istnieje wiele komentarzy do Talmudów (głównie na temat Talmudu babilońskiego, który jest szerzej badany), zwłaszcza wyjaśniające notatki Rasziego (rabina Shlomo Yitzchaki, X-wieczna Francja), Tosafot (grupa rabinów, którzy żyli w następnych latach). Rashi, z których wielu było jego potomkami i / lub jego uczniami). Te dwa komentarze są drukowane razem z Talmudem babilońskim, otaczając tekst główny, które stały się częścią studiów nad Talmudem. Standardowe wydanie Talmudu babilońskiego składa się z 2711 dwustronnych stron, z wieloma, wieloma innymi stronami wypełnionymi naukami innych komentatorów.