Meron

Kilka kilometrów od jeziora Kineret w Izraelu, na północ od starożytnego miasta Safed, stoi góra Meron. Wielu naszych mędrców, wielkich cadyków jest tam pochowanych, ale Meron jest znane przede wszystkim z miejsca spoczynku Rabina Szymona bar Jochaja (zwany też Raszbi). Rabin Szymon, który żył w II wieku n.e., był pierwszą osobą publicznie nauczającej mistycznego wymiaru Tory znanego jako Kabała i jednocześnie autorem podstawowego tekstu Kabały – Zoharu.
Każdego roku, w rocznicę jego odejścia - dnia 18 Ijar, setki tysięcy osób przybywa do Meron dla radosnego uczczenia życia Rabina Szymona oraz objawienia ezoterycznej duszy Tory. Dodatkowo, w ciągu całego roku, rodzice przyprowadzają swoich 3-letnich chłopców by dokonać tam postrzyżyn, t.j. uszperin (żydowska ceremonia postrzyżyn chłopca; przed ukończeniem 3 lat od urodzenia chłopcy nie są strzyżeni). Pierwsze takie strzyżenie małego chłopca jest również wypełnieniem przykazania pozostawienia kosmyka włosów przed uszami, i symbolizuje przejście z dzieciństwa w młodzieńczość
Duchowe znaczenie
Uroczystości w Meron są celebracją ezoterycznego wymiaru Tory. Przed napisaniem Zoharu, najgłębsze tajemnice Tory były przekazywane jedynie drogą wskazówek i aluzji. Rabin Szymon był pierwszym, który otwarcie uczył tych sekretów swoich studentów. W dzień swojego odejścia z tego świata, Raszbi wyjawił niektóre z wzniosłych sekretów, wnosząc nowy poziom B-żego światła w świat. Dlatego też, tego dnia dziedzińce wokół nagrobka pełne są śpiewów i tańców. Ogniska reprezentują światło Tory, które Rabin Szymon wniósł w świat.

Roczica odejścia cadyka (sprawiedliwego) jest szczególnie pomyślnym czasem by modlić się do B-ga za pośrednictwem danego cadyka. Cadyk nie jest już w ludzkiej postaci, ale dzięki temu jest jeszcze bardziej dostępny, szczególnie w miejscu, w którym jest pochowany.
Tradycja powiada, że ktokolwiek modli się przy grobie Rabina Szymona, szczególnie w Lag baOmer, będzie wysłuchany. Opowiada się wiele historii o cudach, których doświadczyli ludzie modlący się przy grobie Rabina Szymona. Dzieci zostawały cudownie uzdrowione; bezpłodne kobiety rodziły.
Według przekazów, Rabin Jicchak Luria, który zrewolucjonizował nauczanie Kabały i wprowadził nauki Zoharu do głównego nurtu Judaizmu, przyprowadził swojego syna do Meron, w Lag B’Omer, na jego postrzyżyny.
Podstawowa historia
Każde opowiadanie o Meron należy rozpocząć opowieścią o Rabinie Szymonie bar Jochaju. Rabin Szymon był prominentnym mędrcem Talmudu, który żył w Izraelu po zniszczeniu Drugiej Świątyni. Dowodem tego, że był ekspertem w Prawie Żydowskim i tradycji jest fakt, że jego imię i opinie halachiczne są rozsiane po całej Misznie i Talmudzie. Ale, być może, jest lepiej znany jako autor Zoharu, głównego tekstu Kabały.
Zgodnie z Talmudem, Rabin Szymon bar Jochaj krytykował rzymską okupację i został zmuszony do ucieczki przed „polującymi” na niego rzymianami. Wraz ze swoim synem, przez trzynaście lat ukrywał się w jaskini w pobliżu Peki'in. Przetrwali tam dzięki drzewu chlebowemu, które w cudowny sposób wyrosło w pobliżu jaskini i strumieniowi świeżej wody, który tam wypłynął. W tym właśnie okresie Rabin Szymon opracował Zohar.
Rabin Szymon zmarł w dniu Lag ba Omer (33. dzień liczenia Omeru) 18-tego dnia miesiąca Ijar. Przed śmiercią, odnosił się do dnia swojego odejścia jako "dnia mojego szczęścia" i poinstruował swoich uczniów, by obchodzili ten dzień każdego roku radosnymi uroczystościami. Od tego czasu, dzień ten stał się dniem świątecznym w żydowskim kalendarzu.
W ten dzień, żałobne praktyki  okresu liczenia o meru są zawieszone. Zwyczajem jest, by spędzać czas na zewnątrz i rozpalać ogniska. Jednakże, główne celebracje zarezerwowane są dla małego miasteczka Meron, gdzie Rabin Szymon jest pochowany.
Wiadomo, że w przeszłości, pięćset lat temu, ponad tysiąc osób gromadziło się w Meron na Lag baOmer. Rozpalali ogniska, grali muzykę, tańczyli, modlili się i studiowali Zohar. Dzisiaj, liczba pielgrzymów wzrosła astronomicznie.
Dziś
Lag baOmer przypada czasami w maju albo w czerwcu. A już w grudniu, rozpoczyna się planowanie tego wielkiego dnia. Namioty zostaną rozstawione. Zostaną zorganizowane miejsca parkingowe dla setek autokarów; autostrady zostaną zamknięte dla zwykłego ruchu. Sprzedawcy przygotują jedzenie dla napływających tłumów.
W samo Lag baOmer, Meron wibruje z dużą prędkością przez pełne 24 godziny: kółka tancerzy, ogromne ogniska i śpiewanie tradycyjnych pieśni wychwalających Rabina Szymona, podczas gdy rosnące w oczach tłumy podążają do grobowca, pojedyncze osoby studiują Zohar, inni modlą się, całe rodziny kempingują i grillują – a wszystko to dzieje się wokół grobu.
Niesamowita liczba 250,000-300,000 osób odwiedza Meron w Lag baOmer. Liczba ta obejmuje Sefardyjczyków i Aszkenazyjczyków, Chasydów i nie-Chasydów, religijnych i nie-religijnych.
W ciągu roku, ludzie przybywają by modlić się w miejscu pochówku Rabina Szymona a rodziny – by świętować postrzyżyny ich trzyletnich synów. Po więcej informacji dotyczących wizyt w Meron, można skontaktować się z organizacją, która zajmuje się opieką nad miejscem i gościną odwiedzających – "Ohel HaRaszbi-Meron". Można odwiedzić ich stronę: www.rashbimeron.org.
Uwaga: Zgodnie z większością autorytetów Halachicznych, Kohanim nie wolno wchodzić do kompleksu budynków w miejscu pochówku.
Interesujące fakty
    Zaledwie dzisięć minut samochodem z góry Meron, rzut kamieniem od granicy z Libanem leży Bar'am. W Bar'am, można zobaczyć pozostałości po pięknej synagodze z czasu Miszny i Talmudu (około III wieku n.e.).
Kiedy Rabin Szymon odszedł, wiele wspólnot nalegało, by pochować go w ich mieście. Zgodnie z legendą żydowską, pierścień ognia okrążył trumnę Rabina Szymona. Wtedy trumna uniosła się i przeniosła się sama na górę Meron. To wydarzenie ostatecznie rozwiązało wszelkie dyskusie na temat miejsca pochówku