Micwot – Przykazania B-skie
r.
Talmud wyjaśnia nam (Traktat Makkot 23b), że w Torze jest 613 przykazań (micwot), w tym 248 pozytywnych przykazań (rób to - tase) i 365 negatywnych przykazań (nie rób - lo tace). Jednak Talmud nie podaje nam listy / wykazu tych przykazań.
Kilku wielkich żydowskich uczonych, m.in. Rambam, opracowało pełną listę micw Tory. Chociaż wszyscy zgadzają się co do zdecydowanej większości przykazań, istnieją określone rozbieżności w komentowaniu. Argumentacja tych rozbieżności służy wyłącznie celom duchowej polemiki. Nie ma wątpliwości co do jakiegokolwiek konkretnego przykazania, czy jest nakazem czy zakazem - jedynie zdarzają się rozbieżności w interpretacji, czy pewne przykazanie jest przykazaniem niezależnym, czy też może jest częścią innego przykazania i nie jest wliczone do liczby ogólnej.
Tak więc niezależnie od tego, jaką „listę” przykazań sporządzoną przez jednego z naszych mędrców - czy to Majmonidesa (Rambama) czy inną posiadamy, przykazania są po to, by je spełniać.
"Jeśli podług ustaw Moich postępować, a przykazań Moich przestrzegać, a pełnić będziecie...tedy dam wam deszcze w czasie swoim, i wyda ziemia plon swój, a drzewo polne wyda owoc swój… i nikt nie wystraszy [was] wyplenię też zwierzęta dzikie z ziemi…"
Tora generalnie wyjaśnia, że każdy Żyd powinien przestrzegać micwot właśnie dlatego, że B-g nam to nakazał, lub z powodu potencjalnych negatywnych konsekwencji, które wynikałyby z nieprzestrzegania zasad. Inni myśliciele starali się udowodnić, że micwot są całkowicie racjonalnymi, logicznymi wskazaniami do działań, zachowań moralnych, etycznych i prozdrowotnych dla każdego człowieka. Jeszcze inni twierdzą, że przykazania faktycznie ulepszają nas jako ludzi, oczyszczając nas jako uczciwych i sprawiedliwych homo sapiens, lub że wypełnianie przykazań Bożych faktycznie ma kosmiczny wpływ na duchową tkankę całego świata. Niektórzy myśliciele nawet odrzucają zasadność stawiania tego pytania całkowicie, argumentując, że jedynym uzasadnionym powodem spełnienia micwot jest posłuszeństwo przykazaniom B-ga i wypełnienie naszej roli w przymierzu między B-giem a Narodem Żydowskim. Niektórzy przestrzegają micwot, ponieważ pomaga im to zidentyfikować i poczuć się częścią większej społeczności żydowskiej, inni dlatego, że uważają, że są do tego zobowiązani, a jeszcze inni po prostu dlatego, że obchodzenie żydowskich świąt, tradycji, rytuałów jest przyjemnością, radością. Tak naprawdę jakikolwiek powód, który motywuje kogoś do przestrzegania przykazań, jest w tradycji żydowskiej mniej ważny niż faktyczne spełnianie samych micwot: można powiedzieć, że „czyn” jest nie mniej ważny, niż wyznanie wiary. To, jak zachowujemy się na tym świecie, wobec bliźnich i świata, w którym żyjemy, ma ostatecznie większe znaczenie niż to, jak uzasadniamy nasze postępowania. W ostatecznym rozrachunku micwot to wyjątkowo żydowskie podejście do świętego życia na tym świecie.
