Słynne urodziny
r.
Słynne urodziny Kto obchodził urodziny po raz pierwszy? I co podano na przyjęciu? Fakty, których jeszcze nie znacie. Oto kilka ciekawych faktów dotyczących urodzin w historii żydowskiej. Pierwszy dzień urodzin Pierwszym, który mógł obchodzić swoje urodziny był, oczywiście, pierwszy człowiek – Adam. Stworzony został Przez Stwórcę szóstego dnia stworzenia świata, po ukończeniu stwarzania reszty świata - nieba i ziemi, roślin i drzew, ptaków i ryb, słońca i księżyca. W krótkim czasie po pojawieniu się Adama na świecie stworzona została pierwsza kobieta, która stała się również jego żoną: Chawa (Ewa) Co prawda nie mieli tortu urodzinowego, ale „świętowali w inny sposób": zjedli z Drzewa Poznania.... i za to zostali ukarani i wypędzeniu z Gan Eden, czyli z Raju. Czy wiecie, że co roku obchodzimy urodziny Adama? Wbrew ogólnemu przekonaniu, że Rosz HaSzana to dzień stworzenia świata, świat stworzony został sześć dni wcześniej – 25 dnia miesiąca Elul. Mimo to w czasie modlitwy w Rosz HaSzana mówimy „to dzień początku Twoich działań” ponieważ w momencie stworzenia człowieka, wypełnił się zamiar Stwórcy: stworzenie dla siebie domu i Świątyni na tym świecie.
Groźny gość. „I urządził Awraham wielkie przyjęcie w dniu, w którym Jicchak został odstawiony od piersi.” Według dwóch opinii był to dzień urodzin Jicchaka: według pierwszej opinii skończył wtedy dwa lata, według drugiej opinii obchodził wtedy swą bar micwę. Co podano na przyjęciu? Ponieważ Jicchak urodził się w Pesach, można się domyślać, że jadłospis składał się z macy i dań koszernych na Pesach. Jednym z zaproszonych był gigant o imieniu Og, król Baszanu, który nie darzył zbytnią sympatią Awrahama i jego synów. Odniósł się do Jicchaa z pogardą i powiedział: „małym palcem mógłbym go zabić.” Na te słowa B-g odpowiedział: „Zobaczysz tysiące tysięcy potomków tego chłopca... aż w końcu padniesz z ich ręki.” Przyjęcie urodzinowe ze źródeł Po raz pierwszy bezpośrednio wspomniano o urodzinach w Parszat Mikec w Księdze Rodzaju. Faraon, władca Egiptu, zorganizował przyjęcie urodzinowe dla wszystkich swoich ministrów. W czasie uczty przypomniał sobie o dwóch ministrach – głównym piekarzu i głównym lokaju – którzy siedzieli w więzieniu za zaniedbanie obowiązków. Dokładnie jak to przewidział młody Hebrajczyk (Josef) trzy dni wcześniej, Faraon darował karę lokajowi i przywrócił go do obowiązków. Piekarza jednak skazał na szubienicę. Sto dwadzieścia lat!... Naprawdę. Jubilatom życzymy „Stu dwudziestu lat!” i w Biblii znajdujemy opowieść o kimś, kto żył dokładnie sto dwadzieścia lat. Był to Mosze Rabejnu, największy prorok we wszystkich pokoleniach, który urodził się i zmarł tego samego dnia – 7 dnia miesiąca Adar. Setki lat później zły Haman zapragnął unicestwić Żydów i postanowił ciągnąć losy, by wybrać najlepszy miesiąc na zrealizowanie swego okrutnego planu. Gdy wylosował miesiąc Adar ucieszył się, ponieważ był to miesiąc, w którym zmarł Mosze Rabejnu. W swojej głupocie nie pomyślał, że „dzień urodzin niweluje negatywne aspekty śmierci” i że dzięki dniu urodzin Moszego zwiększyło się szczęście ludu Izraela. Koniec tej historii już znamy... Smutne i radosne urodziny Najsmutniejszym dniem w historii narodu żydowskiego jest dzień, w którym zburzona została Świątynia i lud Izraela wypędzony został ze swej ziemi. Nasi mędrcy – błogosławionej pamięci – mówią jednak, że mimo wielkiego bólu i smutku związanego z tym dniem, jest to również dzień urodzin Masziacha, który w przyszłości przyniesie zbawienie ludowi Izraela. “W dniu, w którym zburzono Świątynię Żyd orał swe pole, gdy nagle jego krowa zaryczała. Przechodził tamtędy Arab i usłyszał ryk krowy. Arab powiedział: „Żydzie, Żydzie, uwolnij swą krowę, odłóż swój pług, bo twoja Świątynia została zburzona!” Wtedy krowa znów zaryczała. Arab powiedział: „Żydzie, Żydzie, uwolnij swą krowę, odłóż swój pług, bo twój Masziach właśnie się narodził” (Talmud Jerozolimski). Oby tak się stało szybko, za naszego życia. Amen.
(ilustracja: Chabad.org)
