Słynne urodziny

r.

Słynne urodziny Kto obchodził urodziny po raz pierwszy?  I co podano na przyjęciu?  Fakty, których jeszcze nie znacie. Oto kilka ciekawych faktów dotyczących urodzin w historii żydowskiej. Pierwszy dzień urodzin Pierwszym, który mógł obchodzić swoje urodziny był, oczywiście, pierwszy człowiek – Adam.  Stworzony został Przez Stwórcę szóstego dnia stworzenia świata, po ukończeniu stwarzania reszty świata  - nieba i ziemi, roślin i drzew, ptaków i ryb, słońca i księżyca.  W krótkim czasie po pojawieniu się Adama na świecie stworzona została pierwsza kobieta, która stała się również jego żoną: Chawa (Ewa) Co prawda nie mieli tortu urodzinowego, ale „świętowali w inny sposób": zjedli z Drzewa Poznania.... i za to zostali ukarani i wypędzeniu z Gan Eden, czyli z Raju. Czy wiecie, że co roku obchodzimy urodziny Adama? Wbrew ogólnemu przekonaniu, że Rosz HaSzana to dzień stworzenia świata, świat stworzony został sześć dni wcześniej – 25 dnia miesiąca Elul.   Mimo to w czasie modlitwy w Rosz HaSzana mówimy „to dzień początku Twoich działań” ponieważ w momencie stworzenia człowieka, wypełnił się zamiar Stwórcy: stworzenie dla siebie domu i Świątyni na tym świecie.

Groźny gość. „I urządził Awraham wielkie przyjęcie w dniu, w którym Jicchak został odstawiony od piersi.”  Według dwóch opinii był to dzień urodzin Jicchaka: według pierwszej opinii skończył wtedy dwa lata, według drugiej opinii obchodził wtedy swą bar micwę. Co podano na przyjęciu?  Ponieważ Jicchak urodził się w Pesach, można się domyślać, że jadłospis składał się z macy i dań koszernych na Pesach.  Jednym z zaproszonych był gigant o imieniu Og, król Baszanu, który nie darzył zbytnią sympatią Awrahama i jego synów.  Odniósł się do Jicchaa z pogardą i powiedział: „małym palcem mógłbym go zabić.”  Na te słowa B-g odpowiedział: „Zobaczysz tysiące tysięcy potomków tego chłopca... aż w końcu padniesz z ich ręki.” Przyjęcie urodzinowe ze źródeł Po raz pierwszy bezpośrednio wspomniano o urodzinach w Parszat Mikec w Księdze Rodzaju.  Faraon, władca Egiptu, zorganizował przyjęcie urodzinowe dla wszystkich swoich ministrów.  W czasie uczty  przypomniał sobie o dwóch ministrach – głównym piekarzu i głównym lokaju – którzy siedzieli w więzieniu za zaniedbanie obowiązków.  Dokładnie jak to przewidział młody Hebrajczyk (Josef) trzy dni wcześniej, Faraon darował karę lokajowi i przywrócił go do obowiązków.  Piekarza jednak skazał na szubienicę. Sto dwadzieścia lat!... Naprawdę. Jubilatom życzymy „Stu dwudziestu lat!” i w Biblii znajdujemy opowieść o kimś, kto żył dokładnie sto dwadzieścia lat.  Był to Mosze Rabejnu, największy prorok we wszystkich pokoleniach, który urodził się i zmarł tego samego dnia – 7 dnia miesiąca Adar.  Setki lat później zły Haman zapragnął unicestwić Żydów i postanowił ciągnąć losy, by wybrać najlepszy miesiąc na zrealizowanie swego okrutnego planu.  Gdy wylosował miesiąc Adar ucieszył się, ponieważ był to miesiąc, w którym zmarł Mosze Rabejnu.  W swojej głupocie nie pomyślał, że  „dzień urodzin niweluje negatywne aspekty śmierci” i że dzięki dniu urodzin Moszego zwiększyło się szczęście ludu Izraela.  Koniec tej historii już znamy... Smutne i radosne urodziny Najsmutniejszym dniem w historii narodu żydowskiego jest dzień, w którym zburzona została Świątynia i lud Izraela wypędzony został ze swej ziemi.  Nasi mędrcy – błogosławionej pamięci – mówią jednak, że mimo wielkiego bólu i smutku związanego z tym dniem, jest to również dzień urodzin Masziacha, który w przyszłości przyniesie zbawienie ludowi Izraela. “W dniu, w którym zburzono Świątynię Żyd orał swe pole, gdy nagle jego krowa zaryczała.  Przechodził tamtędy Arab i usłyszał ryk krowy.  Arab powiedział: „Żydzie, Żydzie, uwolnij swą krowę, odłóż swój pług, bo twoja Świątynia została zburzona!”  Wtedy krowa znów zaryczała.  Arab powiedział: „Żydzie, Żydzie, uwolnij swą krowę, odłóż swój pług, bo twój Masziach właśnie się narodził” (Talmud Jerozolimski).  Oby tak się stało szybko, za naszego życia.  Amen.

(ilustracja: Chabad.org)