23 Siwan – blokada Jerozolimy
r.
Jeroboam zablokował wejście do Jerozolimy.
Po śmierci Króla Salomona w 797 r.p.n.e. dziesięć z dwunastu pokoleń Izraela, dowodzonych przez Jeroboama ben Nebata z plemienia Efraima, zbuntowało się przeciwko synowi i dziedzicowi Króla Salomona, Roboamowi. Ziemia Święta została podzielona na dwa Królestwa: "Królestwo Izraela" na północy, gdzie Jeroboam mianował siebie na Króla z miastem Samarią jako stolicą; i południowe "Królestwo Judy" ze swą stolicą w Jerozolimie, gdzie Roboam panował nad dwoma plemionami (Judą i Beniaminem), które pozostawały wierne królewskiemu domowi Dawida.
Duchowym, kulturalnym i religijnym centrum kraju pozostała jednak Jerozolima, gdzie stała Świątynia zbudowana przez Króla Salomona, do której każdy Żyd był zobligowany pielgrzymować trzy razy do roku na święta Paschy, Szawuot i Sukkot. Widząc w tym zagrożenie dla swojej suwerenności, Jeroboam ustanowił na dnia 23 Siwan tegoż roku blokady dróg, aby uniemożliwić ludziom wejście do Jerozolimy. Wystawił na obrzeżach swojego Królestwa "zastępcze rekwizyty dwóch bożków", w postaci złotych cieląt, które umieścił na północy i południu granic.
Blokady utrzymywały się przez 223 lata, dopóki Hoszea ben Elah, ostatni Król Królestwa Północnego, nie usunął te figurki - stało się to dnia 15 Aw roku 574 p.n.e. Do tego czasu dziesięć plemion, które tam pierwotnie zamieszkiwały, ale zostały wypędzone z kraju w konsekwencji serii inwazji różnych asyryjskich i babilońskich królów. Ostatnia z nich miała miejsce w 556 roku p.n.e., kiedy to Szalamaneser z Asyrii całkowicie podbił Królestwo Izraela, zniszczył jego stolicę, wygnał pozostałych z przebywających tam Izraelitów i zasiedlił ziemię z obcymi ludami z Kutha i Babilonu. Te ludy - później znane jako "Samarytanie" - przyjęły judaizm jako swoją religię, ale nigdy nie zostały zaakceptowane jako takie przez naród żydowski; następnie zbudowali własną świątynię na górze Garizim i stali się zaciekłymi wrogami Żydów.
"Dziesięć Zaginionych Plemion Izraela" już nigdy się nie ujawniły w oczekiwaniu na nadejście Mesjasza, aby ponownie połączyć się z narodem żydowskim.
(ilustracja: Pozostałości ołtarza Jeroboama w Tel Dan, ok 931-913 p.n.e. / Wikipedia)
