5 Nisan – Szpiedzy Jericha
r.
Szpiedzy Jerycha (1273 r.p.n.e.)
Na dwa dni przed zakończeniem trzydziestodniowego okresu żałoby po odejściu z tego świata Mojżesza, 7 Adar, Joszua* - wierny uczeń, pomocnik i następca Mojżesza wysłał dwóch zwiadowców {"szpiegów') - Pinchasa i Kaleba - przez rzekę Jordan do Jerycha, aby zebrali dokładne informacje o ziemi, do której podąża naród żydowski prowadzony przez Wszechmogącego. To był okres przygotowań do walki Izraelitów z ludem pierwszego miasta w drodze do Ziemi Świętej. W Jerychu wspierała ich i pomogła ukryć się Rahab, kobieta, która mieszkała w murach miejskich.
*Joszua - godny następca.
Po śmierci Mojżesza obowiązek prowadzenia plemion Izraela do ziemi obiecanej ich przodkom spoczął na Joszua z plemienia Efraima ben Josef. Podobnie jak jego poprzednik - Mojżesz, Joszua posiadał wszystkie cechy przywódcy, generała, przywódcy i nauczyciela.
Miesiąc po śmierci Mojżesza Żydzi przygotowywali się do wejścia do ziemi Kanaan - ziemi, którą B-g obiecał oddać Swojemu Narodowi. Bezpośrednio przed wejściem do Kanaan, Joszua wysłał do zamieszkałych tam plemion ostrzeżenie, oferując im trzy możliwości: opuszczenie kraju, poddanie się i pozostanie tam w pokoju lub walka. Rdzenne plemię Girgoszitów przyjęło pierwszy warunek. Jednak trzydziestu jeden królów zdecydowało się walczyć. W związku z tym Joszua wysłał dwóch zwiadowców, Pinchasa i Kaleba , aby uzyskać informacje z pierwszej ręki o nastrojach oraz przygotowaniach do walki ludności Kanaanu. Mężczyźni zatrzymali się u Rachab, tuż przy branie wejściowej, przy murach miasta Jerycho. Gdy wieść o ich przybyciu dotarła do władców miasta, niezwłocznie wysłali swoich ludzi do Rachab, aby wydała przybyłych. Jednak dzielna Rachab ukryła ich na dachu swego domu, a gdy przyszli posłańcy królewscy, powiedziała im, że mężczyźni o zmierzchu wyszli z jej domu i opuścili miasto w nieznanym jej kierunku. „Biegnijcie za nimi szybko” - nalegała z zapałem, „bo na pewno ich dogonicie”. Gdy królewscy wysłańcy oddali się, Rachab weszła na dach i błagała Pinchasa i Koleba tymi słowami: „Wiem, że B-g dał wam tę ziemię… Słyszałam o waszym wyjściu z Egiptu, o wszystkich cudach B-skich.… Dlatego teraz, proszę was, przysięgnijcie mi na Najwyższego, skoro okazałam wam dobroć, okażcie życzliwość także domowi mego ojca i dajcie mi prawdziwy znak, i że uratujecie mojego ojca, moją matkę, moich braci, moje siostry i wszystko, co mają, i ocalicie nasze życie od śmierci.„
Mężczyźni zobowiązali się wiernie pamiętać o Rachab i jej rodzinie. Rachab spuściła ich po sznurze z okna przez mury miasta i poradziła ukrywać się w górach przez trzy dni. Mężczyźni, zanim ją opuścili, poprosili o zawiązanie szkarłatnej nici w jej oknie, aby żydowscy wojownicy poznali i uratowali całą jej rodzinę, aby którykolwiek z jej członków nie został nieświadomie zraniony. Rachab obiecała to uczynić i mężczyźni bezpiecznie odeszli.
Wrócili do Joszua, z radosną wiadomością „Zaprawdę, B-g oddał w nasze ręce całą ziemię, bo drżą przed nami wszyscy obecni mieszkańcy tej ziemi”. (Midrasz)
Rahab została później żoną Joszua.
(ilustracja: Art by Sefira Lightstone - https://www.sefiracreative.com)
