7 Adar

r.
Dzień 7 miesiąca Adar jest dniem urodzin i dniem odejścia     z tego świata Mosze Rabejnu - rok 1393 i rok 1273 p.n.e. Mojżesz urodził się w Egipcie 7 Adar roku 2368 od stworzenia świata i zmarł w dniu swoich 120 urodzin - 7 Adar roku 2488 od stworzenia świata.
Istota Mojżesza. Dlaczego imię Mojżesza "zniknęło"...? Tora składa się z pięciu Ksiąg podzielonych na 54 „Parsze” (Rozdziały). Zbór ten zwykle nazywamy „Pięcioksiąg Mojżeszowy ”. Na pierwszy rzut oka nazwa wydaje się być nieco niewłaściwa. To prawda, że Mojżesz dokonał jej transkrypcji i prawdą jest, że właśnie on jest głównym postacją narracji; ale czy nie jest to Tora B- ga? Talmud podobnie zastanawia się nad wezwaniem proroka ( Malachiasza 3:22): „Pamiętajcie o Torze Mojżesza, mego sługi”. Czy to jest Tora Mojżesza? Tak, mówi Talmud - „Ponieważ poświęcił swoje życie, nazywa się jego imieniem”. W pierwszej Księdze Bereiszit ( Księga Rodzajów ) nie ma wzmianki o Mojżeszu. To ma sens - jeszcze się nie urodził. Słowo „Mojżesz” pojawia się tylko kilka razy w piątej Księdze Dewarim ( Powtórzonego Prawa ). To również jest zrozumiałe - całe Dewarim jest 37-dniową odezwą, którą Mojżesz wygłosił ludowi Izraela przed swoim odejściem z tego świata. W jedenastu Parszach Księgi Dwarim 'słyszymy' jego głos mówiący: „Wtedy B-g powiedział do mnie ...”, „A potem wyruszyliśmy w drogę ...” (w przeciwieństwie do reszty Tory napisanej w trzeciej osobie - „I B-g przemówił do Mojżesza ...”, „A Mojżesz wstąpił na górę ...” itd.) W pozostałych trzech Księgach imię „Mojżesz” pojawia się wiele razy w każdej Parszy - często dziesiątki razy na jednej stronie. W każdej Parsza, jednak z wyjątkiem jednego: Parsza Tecawe (Szmot/Księga Wyjścia) nie zawiera ani jednej wzmianki o Mojżeszu. Komentarz Baala HaTurima na temat Tory wyjaśnia ten wyjątek jest konsekwencją, a właściwie spełnieniem słów Mojżesza, które wypowiedział do B-ga w następstwie grzechu Złotego Cielca . Kiedy Izraelici zdradzili swoje przymierze z B-giem zaledwie 40 dni po otrzymaniu Tory na górze Synaj, B-g powiedział Mojżeszowi, że zamierza zniszczyć zbłąkany naród i stworzyć nowy, lepszy ludu, wychodzący z potomków Mojżesza. Mojżesz błagał i nawet „kłócił się” w imieniu ludu, w końcu mówiąc do B-ga: „….Ale jeśli nie przebaczysz swojemu ludowi, wymaż mnie z Księgi, którą napisałeś” ( Szmot/Księga Wyjścia 32: 32) . Oto dlaczego, mędrcy wyjaśniają (m.in. Baal HaTurim) nie ma imienia Mojżesza w Parszy Tecawe. Pozostaje jednak zrozumieć kilka rzeczy: a) Ostatecznie, oczywiście, B-g nie zgładził ludu Izraela i nie wymazał imienia Mojżesza z Tory całkowicie. Więc dlaczego imię Mojżesza zostało usunięte akurat z Parszy Tecawe? Czy jest to może kara za jego zuchwałe wypowiedzi do Stwórcy,, gdy błagał o uratowanie Swojego ludu? czy też ma to głębsze znaczenie…..? b) Co próbował osiągnąć Mojżesz? Czy to było jakiaś „groźba” ? Próba „nacisku” na B-ga? Czy w ogóle było by możliwe, by wymazanie imienia Mojżesza z Tory uratowało lud Izraela?! c) Dlaczego spośród wszystkich 54 Parsz w Torze Tecawe nie zawiera imię Mojżesza? W rzeczywistości opis grzechu Izraela i „ultimatum” Mojżesza pojawia się w następnej Parszy Ki Tisa! Zohar mówi o B-gu, o Torze i o narodzie izraelskim jako o „trzech ogniwach, które są ze sobą połaczone, a każde zawiera poziomy - "ukryte i objawione”. Jakie są te „ukryte” i „objawione” poziomy, o których mówi Zohar? Mędrcy chasydzcy wyjaśniają, że istnieją dwa poziomy, na których B-g, Izrael i Tora są ze sobą powiązane. Na poziomie „objawionym”. Tora jest łącznikiem między B-giem a Izraelem. B-g jest nieskończony i niepoznany wizualnie, a my jesteśmy skończonymi i śmiertelnymi istotami. Ale B-g dał nam Swoją Torę, dekretując, że ma ona być ucieleśnieniem Jego mądrości i woli; kiedy studiujemy Torę i spełniamy jej przykazania, łączymy się z B-giem. Jednak na głębszym poziomie połączenie przebiega też w drugą stronę: dusze Izraela łączą Torę z B-giem. Na tym poziomie dusza jest iskrą B-skiej esencji, a Tora jest „produktem” tej jedności. B-g, tak jak On jest dla Siebie, jest poza posiadaniem „mądrości” lub „woli”; posiada je wyłącznie jako środek do wyrażenia Jego zewnętrznej relacji z nami. Innymi słowy, na poziomie „objawionym” naród żydowski, który odrzuca Torę, B-ga, rezygnuje z połączenia z B-giem. Na poziomie ukrytym to Tora „potrzebuje” nas, abyśmy byli połączeni z Wszechmocnym. (Tak więc są Midrasze, które opisują naród żydowski jako „dzieci” B-ga - związek dziecka z rodzicem wynika z faktu, że jest on przedłużeniem bytu rodzica. Tora jako źródło naszej więzi, jak Midrasz, który opisuje Torę jako „córkę” B-ga, a Izrael jako „zięcia króla”). Teraz możemy zrozumieć, co osiągnął Mojżesz, gdy mówił o wymazaniu jego imienia z Tory. „Imię” osoby to jaźń, którą przedstawia światu, poza którą leży głębsze, rdzenne „ja”, które wykracza poza wszelkie przemówienia i opisy. W ten sposób nasi mędrcy mówią nam, że „cała Tora jest imieniem B-ga” - tj. sposobem, w jaki B-g jest nam znany. „Tora jest moim życiem” - mówił Mojżesz - „Jest ona esencją mojego związku z ludźmi, których kocham: jestem ich nauczycielem, przekaźnikiem Twojej mądrości dla nich…” Parsza Tecawe jest wspaniałym pomnikiem wielkiego czynu Mojżesza i tego, co osiągnął. Podczas gdy jego „imię” jest rzeczywiście nieobecne w tej Parszy, jego bezimienna istota przenika tym bardziej w przypadku nieobecności jego imienia. Widzimy to w pierwszym zdaniu Tecawe, w słowach B-ga B-ga do Mojżesza: „A ty będziesz dowodził synami Izraela ...” W pierwszym słowie Parszy - „v’ata" , „i ty” - Mojżesz tam jest - czujemy to i głęboko rozumiemy. Dlaczego Tecawe? 7 Adar - urodziny Mojżesza i data jego odejścia z tego świata - zawsze są blisko tego tygodnia, w którym czytana jest Parsza z Tecawe w corocznym cyklu czytania Tory, dzięki czemu jest to najbardziej odpowiedni tydzień, w którym można zapoznać się z istotą i fenomenem Mojżesza. (na podstawie opracowania Yanki Tauber'a, Chabad.org))