Szabat Szkalim
r.
Ostatni Szabat miesiąca Szwat w roku zwykłym lub miesiąca Adar 1 w roku przystępnym poprzedzający miesiąc Adar (Adar 2) nazywany jest „Szabat Szkalim". W ten Szabat czytamy fragment Tory, w którym mowa o micwie "masehat haszekel" - מסכת שקלים (pół-szekla).
„…Oto co dać ma każdy przechodzący wobec zliczających, - pół szekla wobec szekla świętego; szekel to dwadzieścia gera; a pół tego szekla będzie dań Wiekuistemu…..Bogaty niechaj nie dołoży, a ubogi - nie ujmuje, składając tę dań Wiekuistemu… ” (Szmot-Księga Wyjścia, rzd 30: 13-15).
Haszem nakazał, by każdy Żyd przekazał pół szekla, aby odpokutować za grzech „złotego cielca” - grzech bałwochwalstwa. Grzech ten jakby przerwał więź narodu żydowskiego z B-giem, a naprawić to można tylko poprzez ponowne połączenie się z B-giem.
Żydzi i Stwórca w swej istocie stanowią jedność. A naród żydowski bez Stwórcy nie jest „kompletny”. Całość - to dwie połowy. Zarówno biedni, jak i bogaci, musieli złożyć w świątynnym skarbcu po pół szekla.
Nie jest przypadkiem, że właśnie w miesiącu Adar zdarzył się „Cud Purimowy”
W Talmudzie, w traktacie "Megillah" mowa o tym, że duchową przyczyną prześladowań Żydów przez Hamana było właśnie bałwochwalstwo, praktykowane przez Żydów.
Właśnie spełnienie micwy "masehat haszekel” ma unieważnić karę Boską za bałwochwalstwo.Szkali
Gdy Żyd czci byle bożka, jakby samoistnie traci związek z B-giem Jedynym - Stwórcą.
Cudowne ocalenie zostało umożliwione poprzez spełnienie micwy "mahacit haszekel”.
Właśnie przestrzeganie micwy „Szkalim”(„Pół Szekla”) spowodowało duchowe przebudzenie narodu żydowskiego. I z wielkim zaangażowaniem, mimo straszliwego dekretu Hamana, Żydzi pozostali Żydami - narodem wybranym przez B-ga, zachowując swoje tradycje, przestrzegając micwot, służąc B-gu Jedynemu. Spełnił się cud Purimowy.
