21 Kislew

Aleksander w Jerozolimie (313 p.n.e.)
Dnia 21 Kislew roku 3448 od stworzenia świat (313 r.p.n.e.) doszło do historycznego spotkania pomiędzy Szymonem HaCadykiem i Aleksandrem ("Wielkim") Macedońskim.
Samaryjczycy, zaciekli wrogowie Żydów, przekonali Aleksandra, że odrzucenie przez Żydów jego wizerunku w Świątyni było oznaką buntu przeciwko jego suwerenności i że Świątynia powinna zostać zniszczona. Szymon HaCadyk był Kohenem Gadol ("Arcykapłanem") w tamtym czasie, ostatnim z "Męży Wielkiego Zgromadzenia", którzy odbudowali Świątynię i wskrzesili judaizm z czasów Ezdrasza, Wielkiego Kapłana. Dnia 21 Kislew Aleksander podążał do Jerozolimy na czele swojej armii; Szymon, ubrany w szaty Najwyższego Kapłana, w towarzystwie delegacji żydowskich dygnitarzy, wyszedł powitać go. Obie grupy zbliżały się do siebie, trwało to całą noc; o świcie spotkali się. Gdy Aleksander Wielki dostrzegł postać Najwyższego Kapłana, zsiadł z konia i ukłonił się, wyrażając swój wielki szacunek wobec Kapłana; swoim ludziom wyjaśnił, że często miał wizje podobnego mężczyzny prowadzącego go do bitwy. Szimon HaCadyk wprowadził Cesarza do Świątyni i wyjaśnił, że judaizm zabrania eksponowania jakiegokolwiek posągu; zaproponował, aby wszystkie dzieci żydowskiego duchowieństwa płci męskiej urodzone w tym roku mieli na imię "Aleksander" jako dowód lojalności wobec cesarza (w ten sposób imię "Aleksander" stało się powszechnym żydowskim imieniem).
Złowieszczy spisek Samaryjczyków został obalony, a dzień 21 Kislew 21 ogłoszono świętem. (Talmud Joma, 69a)

(Istnieją pewne niezgodności co do daty zdarzenia - nie samego zdarzenia (!) Według alternatywnej wersji, to wydarzenie miało miejsce dnia 25 Tewet.)