Jesziwa Chabad
r.
Jesziwa Chabad
Religijne studia dla przyszłych rabinów
Jesziwa [hebr., posiedzenie] – religijna uczelnia dla starszych chłopców (13 – 14 lat), którzy po ukończeniu chederu mogli kontynuować naukę, studiując zawartą w Talmudzie halachę (religijne przepisy prawne). Część młodych mężczyzn pozostawała w jesziwie aż do ożenku, a najzdolniejsi z nich uzyskiwali smichę [hebr. upoważnienie], uprawniającą do wykonywania zawodu rabina.
Polska, przed II Wojną Światową, stanowiła najważniejszy ośrodek szkół talmudycznych na świecie. Do polskich jesziw zjeżdżali studenci ze wszystkich zakątków naszego globu. Największą przedwojenną jesziwą na świecie była Jeszywas Chachmej Lublin (Lubelska Szkoła Mędrców), założona w 1930 r. przez rabina Meir Szapiro - posła na sejm II Rzeczypospolitej z ramienia partii żydowskich ortodoksów Agudas Isroel. Uczelnia powstała ze składek i dotacji zbieranych wśród Żydów na całym świecie. Uchodziła za jedną z najnowocześniejszych tego typu szkół na świecie, a jej absolwenci byli poszukiwanymi rabinami (wykształciła około dwustu rabinów, kilku z nich żyje do dziś w Izraelu i USA). Językiem wykładowym szkoły był hebrajski, a na co dzień posługiwano się jidysz. Uczelnia działała do 1939 roku. Obecnie wyremontowany budynek lubelskiej jesziwy mieści salę modlitw, salę spotkań, stołówkę, bibliotekę i klub seniora.
