Nie zgub się w tłumie

Yitschak Meir Kagan

Po wyjściu z Egiptu Żydzi tak bardzo chcieli otrzymać Torę, że zaczęli liczyć dni pozostałe do tego wielkiego wydarzenia [i]. Był to wstęp do przykazania liczenia omeru, które otrzymaliśmy później na górze Synaj.
Przez wieki liczenie omeru pozostało przygotowaniem się na otrzymanie Tory. [ii] Kiedy końca dobiegną 49 dni liczenia omeru, od razu obchodzimy święto Szawuot (upamiętniające danie Tory na górze Synaj).

Liczenie omeru ma związek z daniem Tory, ponieważ oba wydarzenia kładą nacisk na jednostkę. Każdy człowiek , indywidualnie, musi policzyć dni okresu omeru (od drugiej nocy Pesach do przedednia Szawuot), co różni się od zbiorowego liczenia cyklu siedmioletniego i pięćdziesięcioletniego. Co siedem lat ma  miejsce szmita „rok szabatu”, co pięćdziesiąt lat mamy jowel „rok jubileuszowy”. Podczas roku jowelu i szmity przestrzega się kilku specjalnych praw, a przykazanie liczenia siedmio i pięćdziesięcioletniego cyklu wypełniane było przez Sąd Prawa Tory (Bet Din) w imieniu całego Izraela. W przeciwieństwie do tego, omer liczony jest przez każdego osobiście.[iii]

W podobny sposób otrzymanie Tory nie było wspólnym doświadczeniem. Najwyższy zwrócił się do każdego z osobna: “Ja jestem B-g twój B-g.” [iv] Mimo, że B-g zwracał się do całego narodu żydowskiego, w liczbie kilku milionów, użył formy liczby pojedynczej „Ja jestem B-g, twój B-g”. Każdemu Izraelicie, indywidualnie, Najwyższy dał Torę, każdemu przykazał studiowanie i wypełnianie 613 micwot. [v] Każdy wypełniony został siłą daną przez B-ga i możnością wypełniania Tory.

Nie zgub się w tłumie. Wstań i daj się policzyć.

Liczy się każdy dzień, każdy Żyd i każda micwa.[vi]