Prorocy – proroctwa

Kim / Czym jest prorok? Prorok jest osobą, która odbiera sygnały/przekazy bezpośrednio od B-ga, aby dalej przekazać je ludziom. Majmonides uważa to za jedną z 13 podstaw żydowskiej wiary, że „B-g kontaktuje się ludzkości poprzez proroctwo”. Co zawierają te przekazy ? Celem sygnałów przekazywanych poszczególnym prorokom nie jest ustanawianie praw życia czy nakazów. To jest zawarte w Torze i jej 613 micwot (przykazaniach), które Haszem przekazał nam wszystkim na Górze Synaj, abyśmy studiowali i spełniali. Talmud opisuje nawet przypadek, w którym mędrcy Tory debatowali nad jednym punktem w prawie Tory a niebiański głos zabrzmiał na poparcie poglądu mniejszości; mędrcy byli nieco zdegustowani i…. uciszyli głos, wypowiadając w swoim imieniu: „Któż wstąpi dla nas do nieba, aby go nam dostał (*przykazanie) i obwieścił je, byśmy je pełnili?” ( Dwarim, 30:12) Celem proroctwa jest ‚uściślenie’ przykazań z uwzględnieniem społeczeństwa żydowskiego lub w kierunku społeczeństwa ogólnie.  Czasem zjawia się prorok, aby przepowiedzieć przyszłość, gdy B-g uzna to za konieczne, abyśmy wiedzieli, co ma nadejść, aby zmobilizować nas do spełnienia naszej misji życiowej. Innym razem ma nam przypominać, że oddalamy się od tego, czego On od nas oczekuje, i ostrzega nas przed strasznymi konsekwencjami oddalenia się… Czasami B-g „posługiwał się” prorokiem, aby przekazywać komuś osobiste wiadomości (szczególnie ważnej osobie, której działania miałyby społeczne skutki, na przykład królowi).  Prorok może również przekazać konkretną instrukcję, która nie jest zawarta w Torze jako polecenie jednorazowe z Wysokości; w takich przypadkach należy przestrzegać tej instrukcji, nawet jeśli jest sprzeczna z uniwersalnym nakazem Tory. Jednak proroctwo nigdy nie będzie zawierało nowej micwy ani anulowania micwy; prorok twierdzący o takim przekazie od B-ga okazuje się zawsze fałszywym prorokiem. Tak Izajasz został wysłany, aby nakreślić erę mesjańską, która jest kulminacją i nagrodą naszych wysiłków. Jeremiasz przepowiedział zniszczenie Świątyni. Jonasz został wysłany do Ninveh, aby ostrzec jego mieszkańców, że miasto zostanie zniszczone, chyba że odpokutują zło. Samuel niósł przesłanie B-ga do króla Saula, aby toczyć wojnę z Amalekiem, podczas gdy Eliasz został wysłany, aby sprostać słynnemu wyzwaniu dwóch wołów na Górze Karmel (chociaż to chwilowo naruszyło zakaz Tory składania ofiar poza Świątynią). Ale żaden prorok nigdy nie powiedział niczego, co było by owocem jego własnego umysłu. Rozmawiali i działali tylko na polecenie B-ga Jedynego. Kim byli prorocy? W żydowskiej historii było tysiące proroków (znamy również przynajmniej jednego nieżydowskiego proroka - Belaama). Przeważająca większość z nich przekazywała jednak wiadomości specyficzne dla czasu i okoliczności, w których zostali wysłani przez Haszem. Dlatego ich proroctwa nie zostały zapisane dla potomności, a nawet ich imiona są nam nieznane. Wielu z tych proroków byli zwykłymi obywatelami - studentami, rzemieślnikami, rolnikami - którzy dzięki swojej prawości i wyjątkowej wrażliwości na duchowość zostali wybrani przez Najwyższego na proroctwo. Często nie nawet wiedzieli, co ich”nawiedziło”, dopiero później zdawali sobie sprawę…. Zawsze to byli ludzie o nienagannej uczciwości, prawości.  Talmud liczy 55 „historycznych” proroków, których proroctwa zostały zapisane w Tanach (Biblii), ponieważ zawierają przesłania istotne dla wszystkich pokoleń, dla całej ludzkości. Większość z nich byli osobami publicznymi, które często przepowiadały, oni stali się przywódcami swojego narodu przez całe życie. Należą do nich 15 proroków, których słowa zostały zapisane w poszczególnych księgach, które noszą ich imiona: Izajasz, Jeremiasz, Ezechiel i dwanaście mniejszych, w tym Amos , Ozeasz , Nahum i inni.  40 proroków („mniejszych”) wymienia w różnych miejscach Tanach, takich jak Natan (Księgi Samuela) i Ido (Kroniki). Poza nimi była niezbadana liczba niezapisanych proroczych przypowieści. Król Saul przez jakiś czas „bawił się” w proroctwa, ale czy i jakie przekazy z Niebios otrzymywał, jest nieznane. Proroctwo zdaje się być przeważnie „męskim zajęciem” - 48 z 55 „historycznych” proroków byli mężczyznami, aczkolwiek są to dane bardzo szacunkowe i nie wiadomo, czy odzwierciedlają ogólny stosunek proroka / prorokini. Siedem głównych prorokiń to: Sara (żona Abrahama , pramatka Żydów; nawiasem mówiąc, B-g powiedział Abrahamowi, że „ona jest twoją przełożoną w proroctwie”), Miriam (siostra Mojżesza), Debora (jedyna kobieta wśród Sędziów ), Chana (matka Samuela), Avigayil , Chuldah i Esther (pamiętamy Purim ). Czy proroctwo istnieje dzisiaj? Era proroctw oficjalnie dobiegła końca około 23 wieków temu. Ostatnim pokoleniem proroków było pokolenie tych, którzy zaczęli prorokować, zanim Pierwsza Świątynia została zniszczona w 423 r.p.n.e, aczkolwiek wielu przeżyło 70-letnie wygnanie babilońskie i doczekało się budowy Drugiej Świątyni. Najbardziej wybitnym był prorok Ezechiel w Babilonii, a trzej prorocy: Chaggaj , Zachariasz i Malachiasz byli członkami „Wielkiego Zgromadzenia”, które prowadziło lud w pierwszych latach powrotu z Babilonu. Mordechaj i Esther byli również członkami długowiecznego pokolenia, które opłakiwało zniszczenie Pierwszej Świątyni i było świadkiem budowy Drugiej Świątyni.  Wraz z upadkiem tego pokolenia „proroctwo odeszło z Izraela”. Niemniej jednak zasada, że „B-g przekazuje ludzkości za pośrednictwem proroków”, pozostaje fundamentem wiary żydowskiej. Mniejsza forma proroctwa, znana jako ruach hakodesh (boska inspiracja), pozostaje sferą cadyków , sprawiedliwych mężczyzn i kobiet wszystkich pokoleń.  Zgodnie z tradycją, jeden z największych proroków, Eliasz, nigdy nie umarł, i będzie zwiastował nadejście Mesjasza.  Sam Mesjasz jest prorokiem („zbliżając się do proroctwa Mojżesza” według Majmonidesa), zaś w epoce mesjańskiej proroctwo stanie się powszechnym fenomenem - słowami proroka Joela : „I stanie się potem, że będę wylewał Ducha Mego na wszelkie ciało, a wasi synowie i córki będą prorokować, starsi wasi będą śnić sny, wasi młodzieńcy będą widzieć wizje”.  A w liście do Żydów w Jemenie Maimonides opowiada o wielowiekowej tradycji, że „na krótko przed erą mesjańską proroctwo powróci do narodu żydowskiego”. (na podstawie tekstu By Mendy Hecht; ilustarcja: obraz "Eliyahu Hanavi" - Zalmana Kleinmana)