Przyjęcie

Jak:
Kiedy państwo młodzi spędzają kilka chwil w intymności pomieszczenia yichud, zaproszeni goście zbierają się w sali ślubnej, gdzie podawane jest pierwsze danie. Kiedy wszyscy są zajęci spożywaniem zakąsek, nowożeńcy  wychodzą z pomieszczenia yichud i z najbliższą rodziną przechodzą do pokoju obok, żeby zrobić wspólne zdjęcia. 1

Po sesji zdjęciowej, państwo młodzi wkraczają do sali ślubnej, gdzie wita ich chuczna muzyka, śpiew i tańce. Śpiewanie, tańczenie i okazywanie radości stanowią punkt główny wydarzenia, które wieńczy modlitwa dziękczynna po posiłku, przerywana przez nadejście kilku potraw.
Przy pierwszym tańcu, nowożeńcy zajmują swoje miejsca u stołu. Siadają również rodzice państwa młodych, dziadkowie i rabin, jak również inni ważni goście. 2 Zgodnie z tradycją, pan młody odmawia nabożeństwo hamotzie nad bardzo wyrośniętą chałą, która następnie zostaje pokrojona i przekazana gościom.
Najwięksi nawet mędrcy odkładają swoje studia na bok, aby bawić się z młodą parą, bowiem wzięcie udziału w uczcie weselnej i cieszenie się radością nowożeńców i tym samym wypełnianie ich serc radością jeszcze większą to wielka micwa. Talmud podaje, że nawet najwięksi uczeni odrywali się od Tory po to, aby odśpiewać pieśń i zatańczyć dla nowej pary.
Obok tańców i śpiewów, tradycyjny ślub w obrządku żydowskim obfituje również w takie atrakcje jak występy żonglerów, akrobatów i inne – wszystko wykonywane przed nowożeńcami.
W dniu swojego ślubu, a także przez cały okres tygodnia następującego po Sheva Brachot , państwo młodzi traktowani są jak para królewska. Na każde skinienie ich dłoni dostarczane są im napoje i jadło. Możliwość obsłużenia ich uznawana jest za zaszczyt.
Według Zoharu, cnotą jest zaprosić na ucztę weselną osoby ubogie. Żadna radosna okazja nie jest pełna, jeżeli radością nie podzielimy się z ludźmi, których los potraktował gorzej. Kluczowe jest również, aby dom żydowski uformowany był na fundamentach dobroci i współczucia. Dlatego Rebbe zachęcał nowożeńców, do umieszczania na centralnym stole puszki na cele dobroczynne. 3
Mężczyźni z panem młodym, a kobiety z panną młodą tańczą w osobnych kołach. 4 Mechitzah (przedział) powinien zostać zainstalowany pomiędzy kołami tańczących. 5
Dlaczego:
Według tradycji żydowskiej, wszystkie radosne okazje wiążą się ze spożywaniem pokarmów. Niezwykle rzadko wielką micwę upamiętnia się seudat mitzvah, "postem micwy”, który polega na spożywaniu chleba, mięsa lub drobiu i wina.
Znaczenie w Kabale:
Emocji nie można wyczuć zmysłami, ale z pewnością mają one swój wyraz w zachowaniu ludzi. To od nich zależy, czy nasz chód jest lekki i radosny, czy przypomina wleczenie się za wozem. Radość wyraża najlepiej taniec, osoba szczęśliwa „tańczy ze szczęścia”.
Największą radość wyraża „taniec wolny”, który jest obecny na żydowskich ślubach. Istnieją dwa rodzaje tańców, każdy z nich wyraża inne natężenie radości. Mają one swój układ i składają się na nie wybrane kroki i zasady.
Ale istnieje też tanie pozbawiony jakielkolwiek choreografii. Gdy Król Dawid po raz pierwszy przyniósł Arkę Przymierza, miał skakać i tańczyć z radości. 6 Radość pochłaniała go do tego stopnia, że nie był w stanie swoich ruchów poddać jakimkolwiek sztywnym regułom. Jego cała istota tańczyła i skakała.
Chociaż tańce o określonym układzie są piękne i dostojne, więc stanowią trzon każdego wesela, to wielka radość związana z tą okolicznością wyrażana jest poprzez „taniec wolny” wykonywany w oddzielnych kołach.
Każdy Żyd jest częścią ciała żydowskiego – ciała, na które składa się dusza każdego żyda, ze wszystkich pokoleń. Ślub żydowski ustanawia połączenie pomiędzy wszystkimi pokoleniami. Dlatego ślub żydowski to wielka chwila o znaczeniu historycznym nie tylko dla samej młodej pary i jej rodziny, ale całej społeczności. Dlatego wszyscy zaproszeni goście powinni włączyć się w śpiewy i tańce – każdy bowiem ma prawo czuć, że wydarzenie to dotyczy również jego samego.
Przypisy
1.
Zazwyczaj większość zdjęć, zwłaszcza pana i panny młodej na osobności, została już zrobiona, ale ponieważ do momentu zaślubin państwu młodym nie jest dane się oglądać nawzajem, dopiero teraz można zrobić nowożeńcom zdjęcia wspólne. Oczywiście sam moment wykonania zdjęć jest dowolny – jeżeli nowożeńcy wolą więcej czasu spędzić w towarzystwie gości, organizują sesję zdjęciową po wyjściu zaproszonych osób. Ale większość par decyduje się na fotografie, póki jeszcze nie są zmęczeni, krawaty nie są ubrudzone zupą, a ubrania pogniecione od tańców.
2.
Na ślubach Chabadu ustawione są dwa stoły główne, jeden – dla mężczyzn, u którego szczytu zasiada pan młody, drugi jest przeznaczony dla kobiet i panny młodej.
3.
Są tacy, którzy nie tylko umieszczają pudełko, ale również na stołach rozsypują nieco monet przeznaczonych na ten cel
4.
W wielu społecznościach ortodoksyjnych, mechitzah jest instalowany na całą ceremonię. Pod tym adresem znajduje się więcej informacji o mechitzah.
5.
W niektórych społecznościach chasydzkich – z wyłączeniem Chabadu – zwyczajem jest odtańczenie mitzvah tantz („tańca micwy”), po którym goście rozchodzą się do domów. Podczas tego tańca, pan młody i wybrani mężczyźni z najbliższej rodziny (ojcowie, dziadkowie, wujostwo itd.) tańczą z panną młodą przez kilka osobno, po kolei. Poza nimi, wszyscy pozostali goście mają prawo tańczyć z panną młodą wyłącznie za pośrednictwem gartel (długiego pasa); który jest trzymany za końce przez tancerzy. Chociaż mitzvah tantz jest głęboko osadzony w kabale, jego sens był kwestionowany.
6.
Ks. II Samuela 6:16.
Kilka słów o artyście: David Brook mieszka w Sydney w Australii i trudni się sprzedażą swoich dzieł od wieku szkolnego. Obecnie zajmuje się także rysunkiem i tworzeniem obraków na potrzeby sieci. Możliwość obejrzenia oraz zakupu jego prac, jest możliwa za pośrednictwem strony davidbrookpaintings.com