Sziwa Asar Be’Tammuz | 17 Tammuz – Prawa i zwyczaje

Dzień, w którym zostały  zburzone mury Jerozolimy

Post 17-tego Tammuz, znany jako Sziwa Asar Be'Tammuz, jest początkiem trzytygodniowego okresu opłakiwania zniszczenia Jerozolimy i dwóch Świątyń.

Właściwie to post upamiętnia pięć tragicznych wydarzeń tej daty:

(1)  Mojżesz rozbił tablice, kiedy ujrzał naród Żydowski wielbiący Złotego Cielca.

(2) Podczas Babilońskiego oblężenia Jerozolimy, Żydzi zostali zmuszeni do zaprzestania składania codziennych ofiar z powodu braku bydła.

(3) Apustmus spalił świętą Torę. 1

(4)  Idol został umieszczony w Drugiej Świątyni.

(5) Mury Jerozolimy zostały przerwane przez Rzymian, w 69 roku, po długim oblężeniu. (A Trzy tygodnie później, po tym   jak Żydzi stawili bohaterski opór, Rzymianie zniszczyli drugą Świątynię - 9-tego dnia miesiąca Aw.)

Talmud Jerozolimski wspomina również, że 17 Tammuz oznacza się jako to data zdobycia murów Jerozolimy przez Babilończyków w drodze do zniszczenia pierwszej Świątyni.

Post 17 Tammuz w praktyce:

Zdrowi dorośli – począwszy od wieku bar lub bat micwy – powstrzymują się od jedzenia i picia od świtu do zmierzchu.

Kobiety w ciąży lub karmiące nie poszczą. Chore osoby powinny skonsultować się z rabinem. Lecz nawet ci zwolnieni z  poszczenia, tak jak i chore osoby lub dzieci, nie powinny dogadzać sobie specjałami czy słodyczami.

Zjeść coś małego możemy tuż przed rozpoczęciem postu,  jednakże najlepiej przekąsić  zanim położyliśmy się spać, gdyż zwykle post zaczyna się gdy już śpimy ( w środku nocy) - o świcie.

Podczas porannych modlitw recytujemy selichot, zazwyczaj załączonych przy końcu sidurów. "Długie Awinu Malkeinu"  jest recytowane podczas porannych i popołudniowych modlitw.

Tora jest czytana podczas porannych i popołudniowych modlitw. Czyta się – zarówno rano jak i popołudniu – Księgę Wyjścia 31:11-14; 34:1-10, która omawia następstwa zdarzenia "Złotego Cielca", jak Mojżesz błagał stwórcę, by nie zgładził Swojego wybranego narodu i dostąpił przebaczenia za ich grzech.

Po popołudniowym czytaniu Tory, czyta się specjalną  "postną" Haftarę: Księga Izajasza 55:6–56:8.

Podczas popołudniowej Amidy, wszyscy ci, którzy poszczą dodają krótki fragment, aneinu, do błogosławieństwa Szema  Koleinu.

Jeżeli 17-ty Tamuz przypada w Szabat, post jest odłożony do niedzieli.

Powstrzymywanie się od jedzenia i picia jest zewnętrznym elementem dnia postu. Na głębszym poziomie, dzień postu to dzień  głębokich przemyśleń, dzień, w którym B-g jest szczególnie 'dostępny' - czeka na nas aż okażemy skruchę.
Mędrcy tłumaczą: "Każde pokolenie, w którym Świątynia nie jest odbudowana, jest pokoleniem jak gdyby Świątynia została zniszczona właśnie z przyczyn tego pokolenia". Dzień postu nie jest tylko smutnym dniem, lecz dniem szans - jest to dzień, w którym możemy i jesteśmy w stanie naprawić  grzech przodków, tak by nasze długie wygnanie zostało zakończone, a dla nas nastąpił czas mesjański - oby tak stało się bardzo szybko.

PRZYPISY

1 - Historycy długo debatowali nad tym, kiedy to się wydarzyło: niektórzy utrzymywali, że Apustmus był generałem podczas Rzymskiej okupacji Izraela, podczas gdy inni spierają się, że żył on lata wcześniej i był oficerem podczas panowania Greków nad Ziemią Świętą.