Caw

Parsza Caw - Księga Wajikra (Księga Kapłańska)  6:1- 8:36

Wyraz Caw (צַו ) w tłumaczeniu z języka hebrajskiego oznacza „rozkaz” i jest to szóste słowo w treści Parszy (6:2). Caw jest drugą tygodniową częścią czytania Tory w Księdze Wajikra i 25-ą  tygodniową częścią czytania Tory w cyklu rocznym. Tekst Parszy zawiera 5’096 Hebrajskich liter, 1’353 Hebrajskich słów

„I oświadczył Wiekuisty  Mojżeszowi, i rzekł: Rozkażesz Aaronowi i synom jego i powiesz: Oto przepis o całopaleniu……”

Krótki opis Parszy Caw:
Treść parszy Caw obejmuje, m.in. nakazy, które Najwyższy przekazuje Mojżeszowi, a które dotyczą przepisów składania ofiar (korbanot) ze zwierząt oraz spożywania złożonych ofiar w Miszkanie (Przybytku Świadectwa).
W tej parszy nakazy dotyczą bezpośrednio kochanim (kapłanów), a z tym związane są dodatkowe wymagania: kapłani muszą pilnować ognia na ołtarzu, by nigdy nie wygasł i żeby wszystkie całopalenia (Olah) paliły się przez całą noc. Przedstawione są szczegółowe praktyki dotyczące spożywania ofiar i oczyszczania naczyń, jak również ubiorów kapłanów („…. ubiór lniany, i spodnie i szaty lniane ……”).
W Parszy poprzedniego tygodnia – Wajikra opisane są pięć rodzajów ofiar (korbanot). Omawia je również parsza bieżącego tygodnia – Caw, lecz podane są dodatkowe szczegóły dotyczące każdego rodzaju ofiary:
1. Olah ( עלָה ), "całopalenie - ofiara wznosząca" (nedawah: נְדָבָה ), która była spalana na ołtarzu w całości. Zwierzę (lub ptak) przynoszone w tej ofierze powinno było być zdrowe i bez żadnej wady. W parszy podkreśla się, że ofiary Olah muszą być składane wyłącznie w ciągu jednego dnia, a ogień powinien płonąc przez całą noc. Kapłani (kohanim) przy tym nie mogli wyjść z Miszkanu przez całą dobę, musieli pilnować, by ogień ofiarny na ołtarzu (mizbeach) nie zagasł.
2. Mincha ( מִנְחָה ), "ofiara spożywcza" - dobrowolne ofiarowanie mąki pszennej, oliwy z oliwek i kadzidła, zwykle składana przez osobę najuboższą. Część ofiary spożywczej była spalana na ołtarzu, a pozostała część była spożywana przez kapłanów. Przy tym mąkę należało spożyć szybko, aby nie powstał zakwas.
3. Szelamim ( שְׁלָמִים ), "ofiara dziękczynna" - dobrowolna ofiara, stanowiła wyraz wdzięczności i podziękowania Wiekuistemu za dobroć i miłosierdzie, za ocalenie, wyzdrowienie… Składający kołysał ofiarą przed B-giem, odmawiając błogosławieństwa. Część mięsa musiał oddać kapłanom. Taka ofiara powinna była składać się z min 40 bochenków chleba (10 z chamec oraz 30 przaśnych - macca), które powinny były być spożyte w ciągu 24 godzin. Ofiarowana ilość jedzenia powinna była być wystarczająca, aby rodzina ofiarującego i przyjaciele mogli spotkać się i chwalić/wielbić dobroć B-ga za Jego czyny miłosierdzia i wyzwolenia.
4. Chatat ( חַטַּאת ) – ofiara zagrzeszna - ofiara oczyszczenia z (niektórych) grzechów popełnionych nieumyślnie przez Najwyższego Kapłana, całą wspólnotę, króla, bądź zwykłego Żyda.
5. Aszam ( אשם) - ofiara zadośćuczynienia - ofiara pokutna, składana za (niektóre) przewinienia (np. zawłaszczenie cudzego majątku na skutek fałszywej przysięgi). Ale zanim złoczyńca mógł złożyć tę ofiarę i otrzymać przebaczenie, sprawca był zobowiązany do zwrotu zagarniętego mienia plus oddać dodatkowe 20% nieprawnie zagarniętej wartości prawowitemu właścicielowi.
Ofiary Chatat i Aszam miały być składane w tym samym miejscu (tj. z północnej strony mizbeach), sugerując, że to ofiara Olah, aby oszczędzić wstydu Żydowi, który przyszedł i przyznał się do popełnienia grzechu (viduj) oraz pojednał się z Bogiem. Jeśli zatem ktoś widział jego ofiarę (korban), to wtedy nie wiedział, czy to była ofiara typu Olah czy Chatat czy może Aszam.

Kolejność czytania w cyklu tygodniowym:

• Czytanie pierwsze:  6:1-11
• Czytanie drugie: 6:12-7:10
• Czytanie trzecie: 7:11-38
• Czytanie czwarte: 8:1-13
• Czytanie piąte: 8:14-21
• Czytanie szóste: 8:22-29
• Czytanie siódme: 8:30-36