Dwarim
r.
Parsza Dwarim – Księga Dwarim (Księga Powtórzonego Prawa) – rozdz. 1:1 - 3:22
Dwarim (lub też Debarim) — w tłumaczeniu z jęz Hebrajskiego : “rzeczy, sprawy, słowa” . Jest to 44-ta parsza w rocznym cyklu czytania Tory i zarazem pierwsza Parsza w Księdze Dwarim (Księdga Powtórzonego Prawa). Tekst parszy składa się z ponad 5’972 Hebrajskich liter, 1’548 Hebrajskich słów
„…Teraz tedy, Izraelu słuchaj ustaw i praw, których was nauczam, abyście je spełniali, abyście żyli i poszli, i posiedli ziemię, którą Wiekuisty, Bóg ojców waszych, daje wam….” (4:1)
Krótki opis Parszy Dwarim:
Pierwszego dnia jedenastego miesiąca (Szwat), dokładnie 37 dni przed swoim odejściem z tego świata, Mojżesz przystępuje, jak wskazał mu Wiekuisty, do powtórzenia praw, ustaw, nakazów Tory danych przez Niego - Wszechmogącego Izraelowi, zwracając się do całego zgromadzenia ludu Izraela. Wymienia wszystko, co się wydarzyło w drodze od momentu wyjścia z Micraim (Egiptu) na przestrzeni 40 lat przejścia ludu Izraela przez pustynię, wypomina grzechy i czyny niegodne ludu wybranego. Wzywa do pamiętania i ścisłego przestrzegania B-skich nakazów Tory - micwot. Wzywa do dbania o Ziemię, którą Wszechmogący daruje im, jak obiecał praojcom – Abrahamowi, Jichakowi, Jakunowi, całemu narodowi żydowskiemu. Jednak do Ziemi Obiecanej wejdą nie z Mojżeszem, lecz po jego śmierci.
Mojżesz wspomina, jak wyznaczał przywódców oraz sędziów, gdyż naród izraelski na tyle się rozrósł, że do sprawnego zarządzania potrzebował wsparcia ze strony starszych, ludzi mądrych, światłych i sprawiedliwych, którzy też krzewili wiedzę o prawie B-żym wśród ludności.
Wspomina Mojżesz też o ciężkiej wędrówce przez pustynię od góry Synaj. Wspomina o misji wywiadowczej oraz o tym, jak na skutek oszustwa nierzetelnych wysłanników, naród się zbuntował po raz kolejny, odrzucając dar B-ży, rezygnując z wejścia do Ziemi Obiecanej. Wtedy rozgniewał się Wszechmocny tak, że zdecydował, iż całe "Pokolenie Wyjścia" umrze na pustyni, nie przekroczy granicy Ziemi Obiecanej, Ziemi mlekiem i miodem płynącej, żyznej i przyjaznej. Wtedy też Mojżesz powiedział: „I na mnie rozgniewał się Wiekuisty z przyczyny waszej, mówiąc – I ty nie wejdziesz tam…” (Dwarim, rzd 1:37)
Mojżesz wspomina też zdarzenia w ostatniego etapu przejścia, gdy rządzący Moawy i Amona nie pozwolili Izraelitom przejść przez ich tereny; wspomina wojny z Sychonem, królem Cheszbonu oraz Ogiem, królem Baszanu, i przekazanie tych ziem pokoleniom Reubena, Gada oraz części pokolenia Menasze.
W tej parszy Mojżesz, wolą B-ga, namaszcza Jehoszua syna Nuna, wnuka Aarona Arcykaplana, na swojego następcę, który poprowadzi naród Żydowski do Ziemi Świętej oraz będzie dowodził w zwycięskich bitwach o nią : ”Jechoszua, syn Nuna, który stoi przed tobą, on wejdzie tam, jego utwierdzaj, gdyż on ją odda w posiadanie Izraelowi: (Dwarim,1:38)
Kolejność czytania Parszy Dewarim w cyklu tygodniowym:
- Pierwsze czytanie — Dwarim 1:1–13
- Drugie czytanie – Dwarim 1:14 - 21
- Trzecie czytanie – Dwarim 1:22 - 38
- Czwarte czytanie – Dwarim 1:39 – 2:1
- Piąte czytanie – Dwarim 2:2 – 2-31
- Szóste czytanie – Dwarim 2:32 – 3:17
- Siódme czytanie – Dwarim 3:18 - 22
