Eicha – Lamentacje
r.
Eicha - Lamentacje Jeremiasza, też Treny Jeremiasza, Księga Jeremiasza.
Począwszy od roku 463 p.n.e. Jeremiasz prorokował o zagrożeniu ze strony Babilonu i ostrzegał Lud Izraela - Żydów przed straszliwymi zniszczeniami, jakie poniosą, jeśli nie zaprzestaną praktyk bałwochwalczych, nie przestaną oddawać czci bożkom i źle traktować siebie nawzajem. Jednak jego melancholijne proroctwa, zapisane w Księdze Jeremiasza, w dużej mierze nie zostały wysłuchane przez Żydów, którzy szydzili z niego i prześladowali go.
Jakieś osiemnaście lat przed zburzeniem Świątyni Jeremiasz został uwięziony przez króla Jojakima (najwyraźniej z powodu jego uporczywych proroctw przepowiadających upadek Jerozolimy). B-g następnie przemówił do Jeremiasza (Jeremiasz rozdz. 36):
„Weź księgę (właściwie - zwój) i napisz w niej wszystkie słowa, które powiedziałem do ciebie o Izraelu i o Judzie... Może usłyszy dom Judy o całym nieszczęściu, które zamierzam zesłać na nich, aby się nawrócili, aby każdy się nawrócił ze swojej złej drogi, a wtedy odpuszczę im winę i grzech”.
Jeremiasz wezwał swego oddanego ucznia, Barucha ben Neriasza, i podyktował mu rozdzierające serce i obrazowe ostrzeżenie przed nadchodzącą zagładą; proroctwo to ostatecznie stało się znane jako Księga Lamentacji („Eichah”).
W tym zwoju Jeremiasz opisał i opłakiwał spustoszenie, jakie B-g ześle na Jerozolimę i Ziemię Świętą: głodujące dzieci; kanibalizm ze strony oszalałych z głodu matek, miasto opuszczone.
Baruch ben Neriasz zastosował się do wskazówek Jeremiasza. Publicznie odczytał zwój w Świątyni przed zgromadzonymi Żydami.
Kiedy król został poinformowany o tym wydarzeniu, poprosił, aby przeczytano mu zwój. Po wysłuchaniu zaledwie kilku wersetów król chwycił zwój i bezdusznie wrzucił go do kominka.
Kiedy Jeremiasz został poinformowany o działaniach króla, usiadł i napisał kolejny rozdział, który dodał do księgi. Ta Księga Lamentacji jest czytana w synagodze każdego roku w wigilię dziewiątego dnia miesiąca Aw - Tisza b'Aw
