Era Drugiej Świątyni
r.
Przed zburzeniem Pierwszej Świątyni Prorok Jeremiasz przepowiedział słynne proroctwo (Jer. 29:10): „Tak bowiem powiedział B-g: Albowiem po ukończeniu siedemdziesięciu lat Babilonu będę o tobie wspominał i spełnię Moje dobre słowo wobec ciebie , aby przywrócić cię do tego miejsca."
I rzeczywiście tak się stało. Nieco ponad pięćdziesiąt lat po zniszczeniu Pierwszej Świątyni Babilończycy, którzy zniszczyli Pierwszą Świątynię, zostali pokonani przez rosnące imperium perskie. Król perski Cyrus Wielki wkrótce zezwolił Żydom na odbudowę Świątyni, ale budowa została wstrzymana z powodu ingerencji Samarytan. W 353 p.n.e., dokładnie siedemdziesiąt lat po zburzeniu Pierwszej Świątyni, Żydzi zaczęli ponownie budować – początkowo niezależnie, ale król Dariusz wkrótce zatwierdził ich wysiłki. Druga Świątynia została ukończona w 349 p.n.e. Pod przywództwem Ezdrasza i Nehemiasza społeczność w Judei ożywiła się i była bezpieczna.
Era Drugiej Świątyni trwała 420 lat i zakończyła się zniszczeniem przez Rzymian Świętej Świątyni w 70 roku n.e.1 Przez większą część tego okresu Judea znajdowała się pod obcą dominacją. Najpierw Żydami rządzili Persowie, a następnie, po podbojach Aleksandra Wielkiego, Grecy. Powstanie hasmonejskie w 140 roku p.n.e. przyniosło okres monarchii żydowskiej. Ale Hasmonejczycy nie rządzili długo.
((ilustracja: Model Świątyni Heroda (zainspirowana notatkami Josephus) zaprezentowana w Muzeum Izraela, w Jerozolimie))
