Kaparot

Zaledwie kilka miesięcy po tym, jak Izraelici opuścili Egipt w 2448 roku od stworzenia świata (1313 p.n.e.), zgrzeszyli, gdy wykonali złotego cielca, oddając mu cześć. Mojżesz wstąpił na górę Synaj i modlił się do B-ga o przebaczenie. Dwa razy po 40 dni przebywał Mosze Rabejnu na górze Synaj, błagając o przebaczenia narodu żydowskiego, aż uzyskał pełną B-ską łaskę.  Dzień, w którym Mojżesz zstąpił z góry (dziesiątego dnia miesiąca Tiszrei), określamy jako Dzień Pojednania - Jom Kippur. Owego roku lud Izraela zbudował Tabernakulum, przenośny dom dla B-ga. Tabernakulum było centrum modlitw i ofiar. Nabożeństwo w Przybytku osiągało punkt kulminacyjny w Jom Kippur, kiedy to Arcykapłan - Kohen Gadol odprawiał specjalnie przepisaną służbę. Bardzo ważnymi momentami tego nabożeństwa były m.in. ofiarne   kadzidła w Miejscu Przynajświętszym (gdzie mieściła się arka) oraz loteria z dwoma kozłami- z których jeden był przynoszony jako ofiara, a drugi wysłany na pustynię (Azazel). Podczas nabożeństw w Jom Kippur zanurzał się w mykwie i zakładał zwykłe białe szaty (zwykle nosił zdobione złote szaty) . Te praktyki trwały przez setki lat, przez cały czas trwania Pierwszej Świątyni Jerozolimskiej, którą zbudował Salomon, oraz Drugiej Świątyni, którą zbudował Ezdrasz.  Żydzi z całego świata gromadzili się w Świątyni, aby doświadczyć, być jak najbliżej nabożeństw prowadzonych przez Najwyższego Kapłana, uzyskując przebaczenie dla całego Izraela. Kiedy Druga Świątynia została zniszczona w 3830 roku od stworzenia  świata (70 n.e.), nabożeństwo Jom Kippur było kontynuowane. Jednak zamiast arcykapłana składającego ofiary w Jerozolimie, każdy Żyd odprawia nabożeństwo Jom Kippur w świątyni swojego serca.