Majmonides – Rambam
31 października, 2022 r.
Mosze Ben Maimon urodził się w Kordobie w Hiszpanii 14 dnia miesiąca Nissan (w erew Pesach) roku 4895 (1135 n.e.). Majmonides, rabbi Mosze ben Majmon, znany też jako Rambam - Abu Imran Musa Ibn Majmon, hebr. רבי משה בן מיימון, (ur. 4895 rok od stworzenia / 1135 n.e. w Kordobie) – żydowski filozof, główny przedstawiciel arystotelizmu żydowskiego, był też wybitnym lekarzem.
Majmonides / Rambam jest autorem najważniejszego średniowiecznego komentarza do Talmudu – „Księga przykazań” (Sefer haMicwot).
Jego ojciec Majmon, bezpośredni potomek Króla Dawida, był sędzią miejskiego sądu rabinackiego. Jego matka zmarła, gdy był jeszcze małym dzieckiem.
W wieku trzynastu lat jego rodzina została zmuszona do ucieczki z Kordoby, gdy kontrolę nad miastem przejęła fanatyczna sekta islamska; Żydzi zostali zaatakowani przez buntowników, a wiele synagog zostało zniszczonych.
Majmonides i jego rodzina podróżowali z miejsca na miejsce, szukając miejsca, w którym mogliby się przenieść i osiedlić. Nie znajdując niczego odpowiedniego w Hiszpanii, on i jego ojciec oraz młodszy brat David przeprowadzili się do Fezu w Maroku, gdzie mieszkali przez 5 lat.
W 4925 (1165 n.e.) Majmonides przyjechał do Izraela, a następnie przeniósł się do Aleksandrii w Egipcie. Później osiadł w Fustat, znanym dziś jako Stary Kair, gdzie mieszkał aż do swojej śmierci.
W Egipcie Majmonidesa wspierał jego brat David, kupiec, który importował diamenty z Indii. Jego wsparcie finansowe dało Majmonidesowi możliwość poświęcenia się studiowaniu Tory i napisaniu pracy naukowej o Misznie, przełomowej pracy z II wieku na temat prawa żydowskiego.
Tragedia spotkała go, gdy jego ojciec, żona i dwóch synów zginęło w ciągu dwóch lat, począwszy od 1166. Kilka lat później, w 1171, jego brat David utonął, gdy jego statek zatonął w drodze do Indii.
Bez wsparcia brata zaczął studiować i praktykować medycynę, walczył o utrzymanie siebie i rodziny brata.
Po pięćdziesiątce Majmonides został mianowany osobistym lekarzem na dworze królewskim, a następnie Saladyna, sułtana Egiptu i Syrii. Jego nowe nominacje i obowiązki dały mu stabilność finansową i więcej – choć wciąż bardzo ograniczonego – czasu, który mógł poświęcić na pisanie.
Jego syn i wierny uczeń, Abraham, był jedynym pozostałym członkiem najbliższej rodziny.
Majmonides zmarł 20 Tewet roku 4965 (1204 n.e.) i został pochowany w mieście Tyberiada w Ziemi Świętej.
Majmonides / Rambam jest autorem najważniejszego średniowiecznego komentarza do Talmudu – „Księga przykazań” (Sefer haMicwot), wielki kodytyfikator Prawa Żydowskiego. Jest autorem również takich dzieł, jak:
- "Przewodnik błądzących" (More Newuchim), napisany między rokiem 1185 a 1190 r.– podstawowe dzieło filozoficzne Majmonidesa. We wstępie zawarta została klasyczna formuła zasad doktrynalnych judaizmu oraz podstawy racjonalistycznych poglądów filozoficznych, które wywarły wpływ na filozofię scholastyczną.
- "Powtórzenie Tory", inny tytuł "Silna dłoń"(ww. Miszne Tora, Jad Ha-Chazaka), rok 1180, którego częścią jest właśnie Księga przykazań (Sefer ha-Micwot) – wielka kodyfikacja prawa żydowskiego, wyodrębniająca i omawiająca 613 przykazań prawa Mojżeszowego. Była ona podstawą wszystkich późniejszych komentarzy do prawa żydowskiego.
- Komentarz do Miszny (Perush ha-Mishnah) – napisany w celu podniesienia rangi Miszny, jako samodzielnego, pełnoprawnego źródła studiów. Miał służyć zarówno jako wstęp do Talmudu, jak i jego rewizja, poprzez przegląd różnych interpretacji ze wskazaniem właściwych.
(ilustracja: Tradycyjny portret Rambama i jego autentyczny podpis)
