Miasta-schrony – miasta ucieczki
r.
Miasta schronienia - o starożytnych miastach Izraela, miastach zabójców-uchodźców oraz kohenów i lewitów.
📍Czym jest miasto schronienia?
Wiekuisty nakazał Mojżeszowi wyznaczyć miasta schronienia, gdy tylko naród żydowski wkroczyli do Ziemi Izraela:
"Wyznacz miasta jako miasta schronienia, do których może uciec każdy, kto przypadkowo zabije człowieka. Miasta będą służyć jako schronienie, w którym zabójca będzie bezpieczny przed zemstą krewnych ofiary. Ustanowisz sześć miast schronienia: trzy tej strony Jordanu stronie Jordanu i trzy w ziemi Kanaan. Miasta te będą miastami schronienia.(Bamidbar, 35:11-15)
Powiedzmy na przykład, że Juzek przechodził pod drabiną, a Daniel, który stał na szczycie drabiny, upuścił młot, przypadkowo zabijając Juzka. Teraz członek rodziny Juzka chce pomścić śmierć krewniaka, co może zrobić, w zasadzie, bezkarnie — po to właśnie Stwórca nakazał wyznaczyć miasta schronienia, gdzie zabronione było dokonywania aktów zemsty. Daniel więc ucieka do miasta schronienia, które zapewnia mu bezpieczeństwo, a jednocześnie jest dla niego karą - miejscem odosobnienia.
Miasta schronienia były tylko dla tych, którzy popełnili morderstwo przypadkowo, nie zamierzenie, nie podejrzewając konsekwencji swoich czynów.
Chociaż głównym celem miast schronienia była ochrona osoby, która przypadkowo zabiła (Miszeni Torą, cz.3), w praktyce trafiali tam również mordercy, którzy zabijali umyślnie (Talmud, Makkot, 9b;12a). Gdy człowiek przybywał do miasta-schronu, sąd wysyłał posłańców, aby przyprowadzili go na przesłuchanie (poza miastem-schronem). Ci posłańcy działali również jako ochroniarze, aby chronić go przed mścicielami krwi. Gdyby zdecydowano, że zamordował umyślnie, zostałby odpowiednio osądzony; ale jeśli sędziowie decydowali, że było to nieumyślne zabójstwo, posłańcy odprowadzali go z powrotem do miasta schronienia.
📍Gdzie były miasta schronienia?
Sześć miast schronienia znajdowało się w różnych częściach Ziemi Izraela, tak że każdy miał do nich stosunkowo łatwy dostęp. Najbardziej wysuniętym na południe miastem był Hebron; najbardziej wysuniętym na północ był Kedesz w Galilei; a miasto Szchem było w środku. Wybrano jeszcze trzy miasta, mniej więcej na tych samych szerokościazh geograficznych, po drugiej stronie Jordanu (Talmud, Makkot 9b; Miszne Torah)
Łatwość dostępu była głównym czynnikiem przy wyborze lokalizacji miast schronienia. Drogi prowadzące do miast były jak na ówczesne standardy wyjątkowo szerokie. Inne główne drogi miały szesnaście łokci (około 8 m/26 stóp) szerokości, podczas gdy drogi prowadzące do miast schronienia musiały być co najmniej dwa razy szersze: trzydzieści dwa łokcie (około 16 m/52 stóp) szerokości! (Talmud, Bawa Batra 100b.)
Trasy do miast schronienia musiały być łatwe, by tam można było łatwo dotrzeć. Teren wyrównany, tam, gdzie było to konieczne, zbudowano mosty; na skrzyżowaniach umieszczono znaki (Miszna Tora); a raz w roku, w połowie miesiąca Adar, dokładnie sprawdzano stan dróg, aby upewnić się, że są w dobrym stanie. Wszystkie miasta schrony były mniej więcej jednakowej wielkości, nie były to duże miasta.
Ponadto miasta te zapewniały schronienie tylko wtedy, gdy większość ludności nie była zabójcami, a w mieście istniał sąd (
Talmud, Makkot 10b). Kohanim oraz Lewici mieli pilnować odpowiednich proporcji wśród społeczności miiasta-schron, by była odpowiednia ilość ludności neutralnej (Miszle Tora)
📍Jak długo można było przebywać w mieście schronienia?
Można było tam przebywać przez nieokreślony czas. Można było odejść na wolność dopiero po śmierci arcykapłana: "...pozostanie tam aż do śmierci kapłana najwyższego.."(Bamidbar, 35:25)
(opr. na podstawie art. Levi Mendelson; ilustracja: Art by Sefira Lightstone)
