Nauka praw Tory – Sefer HaMicwot
r.
Rebbe, B"P Rabin Menachem M. Schneerson zainicjował specjalny cykl studiowania: część Misznej Tora - 14-tomowe kompendium prawa żydowskiego Maimonidesa (Rambam) - studiowanie każdego dnia.
Ludzie ze wszystkich środowisk, o różnym poziomie wiedzy i wiedzy, jednoczą się w studiowaniu tego wyjątkowego dzieła Tory, jedynego, który kompleksowo i zwięźle obejmuje całość praw Tory.
W dniu 17 Tammuz kończy się 39. roczny cykl studiów.
40. cykl zaczyna się w dniu 18 Tammuz na całym świecie jednocześni (lecz każdy w swoim czasie i miejscu).Każdego roku coraz więcej ludzi doświadcza przypływu wiedzy i zarazem radości z tego niezwykłego systemu żydowskiego studiowania świętych praw Tory i żydowskiej jedności i jest im wdzięczna.
Niezależnie od tego, czy się ma już sporą wiedzę o Torze, czy nie -Teraz jest idealny czas, aby zacząć naukę "z Rambamem" codziennie, jak to czynią chabadnicy na całym świecie.
Wprowadzenie Majmonidesa do Sefer Hamicwot
We wstępie Majmonidesa do Sefer Hamicwot („Księga Przykazań”) autor określa cel, jaki wyznaczył sobie do zrealizowania tej pracy.
Talmud (koniec traktatu Makkot) mówi nam, że istnieje 613 biblijnych przykazań - z których 248 to „przykazania pozytywne”, tj. micwy, które wymagają działania z naszej strony, i 365 „przykazań negatywnych”, tj. zakazów. 248 pozytywnych przykazań odpowiada 248 części ludzkiego ciała, a każda z nich wymaga przestrzegania jednego przykazania. 365 negatywnych przykazań odpowiada 365 dniom roku solarnego, każdego dnia nakazując nam nie przekraczać pewnego zakazu.
Chociaż Talmud podaje nam te dokładne liczby, nie wyszczególnia 248 pozytywnych przykazań ani 365 negatywnych. Tak więc w ciągu pokoleń powstało wiele „liczników micw” - wielu z nich poprzedza opracowanie Majmonidesa - każdy z nich stara się przedstawić wyczerpującą listę micw, przy czym każdy wykaz poszczególnych autorów różni się nieznacznie od wszystkich innych ”.
Na wstępie Sefer Hamicwot Majmonides przedstawia czternaście naczelnych zasad, które pozwalają nam ustalić, które nakazy Tory są uwzględniane, a które nie. Następnie odwołuje się do tych zasad w całej pracy, a zatem dochodzi do dokładnie 248 pozytywnych przykazań i 365 negatywnych.
Maimonides wyjaśnia we wstępie, że celem Sefer Hamicwot nie jest wyjaśnianie ani rozwijanie sensu przykazań. W przypadku, gdy mówi on o szczegółach konkretnej micwy, intencją jest po prostu określenie, do której micwy się odnosi. Jedynym celem tej pracy jest wyszczególnienie przykazań biblijnych i wyjaśnienie, dlaczego pewne nakazy są brane pod uwagę, a inne nie.
Oto czternaście zasad:
1. Nie uwzględniamy w tym wykazie rabinicznych przykazań.
2. Nie uwzględniamy praw wywodzących się z jednej z Trzynastu Zasad egzegezy Tory.
3. Nie uwzględniamy micwot, które nie są wiążące dla wszystkich pokoleń.
4. Nie uwzględniamy micwot „obejmujących”.
5. Uzasadnieniem micwy nie jest jedynie uwzględnienie jej w wykazie. - 6. Micwa, która zawiera zarówno negatywne, jak i pozytywne cechy, jest liczona jako dwa nakazy.
7. Różne oddziaływania micwy nie są liczone osobno.
8. Nie uwzględniamy negatywnych nakazów wśród zakazów.
9. Nie uwzględniamy tego, ile razy przykazanie jest wspomniane w Torze, tylko sam czyn zabroniony lub nakazany.
10. Nie uwzględniamy działania przygotowawczego jako niezależnej micwy.
11. Jeśli micwa składa się z wielu elementów, nie uwzględniamy każdego z nich osobno.
12. Po otrzymaniu nakazu wykonania określonej czynności nie liczy się osobno każdej części czynu.
13. Nie liczymy ilości dni, w których micwa jest wykonywana.
14. Nie liczymy kary wymierzonej za każde wykroczenie.
