Parsza Dwarim – Księga Dwarim (Księga Powtórzonego Prawa) – rozdz. 1:1 - 3:22

Dwarim (lub też Debarim) -דְּבָרִים — w tłumaczeniu z jęz Hebrajskiego : “rzeczy, sprawy, słowa” . Jest to 44-ta parsza w rocznym cyklu czytania Tory i zarazem pierwsza Parsza w Księdze Dwarim (Księdga Powtórzonego Prawa). Tekst parszy składa się z ponad 5’972 Hebrajskich liter, 1’548 Hebrajskich słów

„…Teraz tedy, Izraelu słuchaj ustaw i praw, których was nauczam, abyście je spełniali, abyście żyli i poszli, i posiedli ziemię, którą Wiekuisty, Bóg ojców waszych, daje wam….” (4:1)

Krótki opis Parszy Dwarim

Pierwszego dnia jedenastego miesiąca (Szwat), dokładnie 37 dni przed swoim odejściem z tego świata, Mojżesz przystępuje, jak wskazał mu Wiekuisty, do powtórzenia praw, ustaw, nakazów Tory danych przez Niego - Wszechmogącego Izraelowi, zwracając się do całego zgromadzenia narodu Izraela. Wymienia wszystko, co się wydarzyło w drodze od momentu wyjścia z Micraim (Egiptu) na przestrzeni 40 lat przejścia ludu Izraela przez pustynię, wytyka grzechy i czyny niegodne. Wzywa do pamiętania i ścisłego przestrzegania Boskich nakazów Tory - micwot. Wzywa do dbania o Ziemię, którą Wszechmogący daruje im, jak obiecał praojcom – Abrahamowi, Ichakowi, Jakunowi, narodowi żydowskiemu. Jednak do Ziemi Obiecanej wejdą nie z Mojżeszem, ale po jego śmierci.

Mojżesz wspomina, jak wyznaczał przywódców oraz sędziów, gdyż naród izraelski na tyle się rozrósł, że do sprawnego zarządzania potrzebował wsparcia ze strony starszych, ludzi mądrych, światłych i sprawiedliwych, którzy też krzewili wiedzę o prawie Bożym wśród ludności.

Wspomina Mojżesz też o ciężkiej wędrówce przez pustynię od góry Synaj. Wspomina o misji wywiadowczej oraz o tym, jak na skutek oszustwa wiarołomnych wysłanników, naród się zbuntował po raz kolejny, odrzucając dar Boży, rezygnując z wejścia do Ziemi Obiecanej. Wtedy rozgniewał się Wszechmocny tak, że zdecydował, iż całe "Pokolenie Wyjścia" umrze na pustyni, nie przestąpi granicy Ziemi Obiecanej, Ziemi mlekiem i miodem płynącej, żyznej i przyjaznej. Wtedy też Mojżesz powiedział: „I na mnie rozgniewał się Wiekuisty z przyczyny waszej, mówiąc – I ty nie wejdziesz tam…” (Dwarim, rzd 1:37)

Mojżesz wspomina też zdarzenia w ostatniego etapu przejścia, gdy rządzący Moawy i Amona nie pozwolili Izraelitom przejść przez ich tereny; wspomina wojny z Sychonem, królem Cheszbonu oraz Ogiem, królem Baszanu, i przekazanie tych ziem pokoleniom Reubena, Gada oraz części pokolenia Menasze.

W tej parszy Mojżesz, wolą Boga, namaszcza Jehoszua wnuka Aarona Arcykaplana, na swojego następcę, który poprowadzi naród Żydowski do Ziemi Świętej oraz będzie dowodził w zwycięskich bitwach o nią : ”Jechoszua, syn Nuna, który stoi przed tobą, on wejdzie tam, jego utwierdzaj, gdyż on ją odda w posiadanie Izraelowi: (1:38)

Kolejność czytania Parszy Dewarim w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie — Dwarim 1:1–13

Drugie czytanie – Dwarim 1:14 - 21

Trzecie czytanie – Dwarim 1:22 - 38

Czwarte czytanie – Dwarim 1:39 – 2:1

Piąte czytanie – Dwarim 2:2 – 2-31

Szóste czytanie – Dwarim 2:32 – 3:17

Siódmeczytanie – Dwarim 3:18 - 22

Matot-Masei - (מטות-מסעי) - Księga Bamidbar (Księga Liczb), 30:2–36:13 

Dlaczego w niektórych tygodniach w ciągu roku czytane są dwie parsze, czyli dwa rozdziały Tory?

Hebrajski kalendarz księżycowo-słoneczny zawiera do 55 tygodni. Dokładna liczba waha się w granicach 50 tygodni w latach zwykłych, ale w latach przestępnych w granicach 54 lub 55  tygodni. W latach przestępnych (na przykład, 2014, 2016, 2019, 2022 i 2024), parsze Behar  i Bechukotai czytane są osobno jedna po drugiej w kolejnych tygodniach. W latach zwykłych (na przykład, 2015, 2017, 2018, 2020, 2021, 2023, 2025 i 2026), parsze te są czytane w  ciągu jednego tygodnia, by zamknąć ilość odczytów Tory w ciągu roku. 

“Nie należy przeto kazić ziemi, na której mieszkacie, wpośród której też Ja przebywam: gdyż Ja, Wiekuisty, przebywam wpośród synów Israela!” (Bamidbar, 35:34)

Parsza Matot - Bamidbar (Księga Liczb) - 30:2-32:42

Matot – מַּטּוֹת(w tłumaczeniu z języka hebrajskiego – plemiona, rody) – jest to 42-ga parsza w rocznym cyklu czytania Tory 9-ta w Księdze Bemidbar. Tekst parszy Matot zawiera 1,484 hebrajskich słów, 112 wierszy

Krótki opis Parszy Matot:

Mojżesz przekazuje przywódcom plemion Izraela prawa dotyczące składania ślubów i możliwości ich unieważnienia.

Toczy się wojna przeciwko Madianitom. Jest to zemsta za ich spisek mający na celu moralne zniszczenie Izraela. Mojżesz wysyła na wojnę tysiąc zbrojnych z każdego pokolenia - razem dwanaście tysięcy uzbrojonych wojowników. Żydzi odnoszą zwycięstwo a w tym miejscu Tora daje nam szczegółowy opis zdobytych łupów wojennych oraz sposobu, w jaki sposób zostały one rozdzielone pomiędzy ludu Izraela, wojowników, lewitów, arcykapłana .

Przewódcy plemion Reubena i Gada (do których potem dołączyła połowa plemienia Manasze), które posiadały liczne stada bydła proszą o przyznanie im ziem na wschód od Jordanu, które świetnie nadają się na pastwiska. Mojżesz początkowo jest oburzony ich propozycją, zarzucając im, że nie chcą wesprzeć pozostałych plemion w podboju Ziemi Obiecanej. Ostatecznie jednak zgadza się, pod warunkiem, że najpierw wraz z innymi plemionami wezmą udział w walce o tereny na zachód od Jordanu.

Kolejność czytania Parszy Matot w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie —Bamidbar   30:2–17

Drugie czytanie – Bamidbar 31:1–12

Trzecie czytanie – Bamidbar 31:13-24

Czwarte czytanie – Bamidbar 31:25-41

Piąte czytanie – Bamidbar 31:42-54

Szóste czytanie – Bamidbar 32:1-19

Siódme czytanie – Bamidbar 32-20-42

Masei – Bamidbar (Księga Liczb) – rozdziały 33:1 – 36:13

Masei, Mas’ei (מַסְעֵי — “wyprawa, przemarsz” ) – 43-cia Parsza tygodnia w cyklu rocznym czytania Tory I ostatnia w Księdze Bamidbar. Tekst paszy Masei składa się z ponad 5’773 hebrajskich lier, 1’461 hebrajskich słów.

Krótki opis Parszy Masei.

Parsza omawia etapy podróżyIzraelitów oraz 42 punkty – stacje postoju od momentu Wyjścia z Micraim do ostatniego miejsca postoju w stepach Moawa, nad rzeką Jordan, tuż naprzeciwko ziemi Kaanan. Są tu też wskazówki dotyczące przemarszu do Ziemi Obiecanej. Określone są granice Izraela oraz wyznaczone są miasta-schrony oraz miejsca, gdzie będą zsyłani winni nieumyślnego spowodowanie śmierci.

Machla, Noa, Chogla, Milka i Tisa, córki Celofchada (o których mowa w Parszy Pinchas) wychodzą za mąż za mężczyzn w tego samego plemienia Menasze, mając na celu by przedział dóbr im należny pozostał w ich plemieniu.

Kolejność czytania Parszy Masei w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie —Bamidbar   33:1–10

Drugie czytanie – Bamidbar 33:11–49

Trzecie czytanie – Bamidbar 33:50–34:15

Czwarte czytanie – Bamidbar 34:16–29

Piąte czytanie – Bamidbar 35:1–8

Szóste czytanie – Bamidbar 35:9–34

Siódme czytanie – Bamidbar 36:1–13

Parsza Pinchas – Księga Ba’midbar ( Księga Liczb) 25:10 – 30:1

Pinchas lub Pin’has - (פִּינְחָס — dla pisowni “Phinehas”) - jest to imię, syna Kohena – szósty wyraz i pierwszy charakterystyczny w tej Parszy, która stanowi 41-szy rozdział czytania Tory w cyklu rocznym oraz ósmy w Księdze Bamidbar. Parsza Pinchas składa się z 7'853 Hebrajskich liter i 1'887 Hebrajskich słów.

Kratki opis Parszy Pinchas

I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi i rzekł: " "Pinchas, syn Elazara, syn Aharona kapłana odwrócił zapalczywość Moję od synów Israela, uniósłszy się żarliwością Moją w pośród nich, żem nie wytępił synów Israela w żarliwości Mojej (XXV:10-11)

B-g oznajmia Mojżeszowi, że Pinchas, syn kapłana Elazara, wnuk Aharona, zostanie nagrodzony za swoje oddanie B-gu. Zabicie Zimriego ( z pokolenia Symeona) i jego madianickiej kochanki powstrzymało gniew Pana przeciwko Izraelowi.  Dlatego B-g ofiaruje Pinchasowi przymierze pokoju oraz wieczne kapłaństwo dla niego i jego potomków.

Na polecenie B-ga, zostaje przeprowadzony nowy spis ludności. Łączna liczba mężczyzn w wieku od 20 do 60, (nie licząc tych z pokolenia Lewitów) wyniosła 601'730 osób. B-g instruuje Mojżesza, w jaki sposób (poprzez losowanie) Ziemia Izraela powinna być rozdzielona pomiędzy plemiona i rody, z uwzględnieniem ich liczebności.

Córki Celofchada: Machla, Noa, Chogla, Milka i Tisa zwracają się do Mojżesza z żądaniem, by przyznano im ziemię należną ich ojcu, który zmarł nie pozostawiwszy syna. Mojżesz przedstawia to żądanie B-gu. B-g przyznaje słuszność ich argumentów i nakazuje włączenie tego przepisu (prawa córek do dziedziczenia  w przypadku gdy ojciec nie pozostawił syna) do zawartych w Torze praw dziedziczenia.

Mojżesz wyznacza Joszuego, syna Nuna na swojego następcę i przywódcę, który dalej poprowadzi naród Izraela do Ziemi Obiecanej.

Na końcu Parszy podana jest szczegółowa lista ofiar codziennych oraz dodatkowych ofiar, jakie powinny być składane w Szabat, Rosz Chodesz oraz z okazji świąt Pesach, Szawuot, Rosz HaSzana, Yom Kipur, Sukkot i Szemini Atzeret.

Kolejność czytania Parszy Pinchas w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie —Bamidbar   25:10 – 26:4

Drugie czytanie – Bamidbar  26:5 - 51

Trzecie czytanie – Bamidbar 26:52 – 27:5

Czwarte czytanie – Bamidbar  27:6 – 23

Piąte czytanie – Bamidbar  28:1 – 15

Szóste czytanie – Bamidbar 28:16 – 29:11

Siódme czytanie – Bamidbar  29:12 – 30:1

Parsza Balak – Księga Bamidbar (Księga Liczb) 22:2 – 25:9

Balak – w tłumaczeniu z języka hebrajskiego oznacza „dewastator”. Jest to 40-te cotygodniowe czytanie Tory w cyklu rocznym i siódme w Księdze Liczb (Bemidbar). Tekst Parszy Balak zawiera 5'357 hebrajskich liter, 1'455 Hebrajskich słów i składa się z 104 wierszy.

Krótki opis Parszy „Balak”

„Balak, syn Sippora widział wszystko, co Izrael uczynił Amorytom”.

Balak, król Moabu, widząc zwycięstwa Żydów nad Amorytami wzywa proroka Balaama aby przeklął naród Izraela. Po drodze, Baalam kłóci się ze swoja oślicą, która wcześniej od niego dostrzegła anioła, którego zesłał B-g by zagrodził im drogę. Ostatecznie Balsam przybywa do Balaka i na jego prośbę trzy razy, z trzech różnych miejsc Baalam próbuje przekląć naród Izraela ale za każdym razem z jego ust płyną błogosławieństwa. Baalam przepowiada również koniec dni i przyjście Mesjasza.

Podczas pobytu w Szittim, Żydzi ulegają  urokowi córek Moabu i są zachęcani do wielbienia ich  idola Peora. Wzbudza to wielki gniew B-ga. Gdy wysoko postawiony urzędnik żydowski publicznie zabiera księżniczkę Madianitow do swego namiotu – kapłan Pinchas, syn Eleazara zabija ich oboje, powstrzymując w ten sposób plagę rozprzestrzeniającą się wśród ludu Izraela.

Kolejność czytania Parszy Balak w cyklu tygodniowym:

Pierwsze czytanie —Bamidbar   22:2-12

Drugie czytanie – Bamidbar  22:13-20

Trzecie czytanie – Bamidbar 22:21–38

Czwarte czytanie – Bamidbar  22:39 – 23:12

Piąte czytanie – Bamidbar  23:13–26

Szóste czytanie – Bamidbar 23:27 – 24:13

Siódme czytanie – Bamidbar  24:14 – 25:9

Komentarze Rabina Szaloma Dow Ber Stamblera: