27 Adar 1
r.
Dnia 27 Adar1 5752 (poniedziałek, 2.03.1992), Lubawiczer Rebbe, Rabin Menachem Mendel Schneerson, doznał ciężkiego wylewu, podczas modlitwy się przy grobie swojego porzednika Rebbe, Rabina Josefa Icchaka z Lubawicza. Tego samego dnia dwa lata później Rebbe stracił przytomność po kolejnym wylewie; trzy miesiące później, dnia 3 Tammuz 5754 (12 czerwca 1994 r.), dusza Rebego wstąpiła w Niebiosa, osierocając wiele milionów czczących go.
Cisza głośniejsza niż słowa.
(ze wspomnień Naftali Silberberg'a)
Dzień 27 Adar jest smutną datą w kalendarzu zdarzeń Chabad Lubawicz. Tego dnia w roku 1992 Rebbe, Rabin Menachem Mendel Schneerson doznał ciężkiego udaru, który pozbawił go siły mówienia, skutkiem była też ciężka choroba, po której już nigdy w pełni nie wyzdrowiał. To był dzień, w którym jego głos słyszany na całym świecie, inspirujący i pobudzający do pozytywnych działań miliony Żydów oraz ludzi innych wyznań i narodowości, ucichł.
Rebbe zawsze nas uczył, że studiujemy kolejną tygodniową część Tory (parszę), aby uzyskać wgląd i perspektywę czasu. Niewiarygodne, akurat tego tygodnia czytanie Tory Wajakel podaje jasny komunikat dotyczący tej rocznicy, jak również sytuację Chabadu "bez przywódcy".
Wówczas lektura była „złożona” - czytane były dwie parsze Tory - połączone części Wajakel i Pekudei. Rebbe wspominał przy wielu okazjach, że te dwie nazwy parsz Tory przekazują ważną wiadomość. Wajakel oznacza "gromadzić się" i "gromadzić". Mojżesz zebrał naród w kahał , zgromadzenie. „Całość” jest większa niż suma jej części. Zgromadzenie to nowy byt, który, podobnie jak małżeństwo, jest większy niż suma jego członków. Każdy z nas jest częścią tego większego ciała, narodu żydowskiego, zjednoczonego, wymieszanego i zmieszanego ze sobą. Po tym stwierdzeniu, przystępujemy do Pekudei , " liczb": numerowania i liczenia każdej pojedynczej jednostki w Sanktuarium. Tak, całość jest większa niż suma jej części, ale Mojżesz liczy poszczególne jednostki, ponieważ każda jest niezależna i znacząca znaczący.
W 1950 r. Rebbe został wybrany na Siódmego Przywódcę Ruchu Chabad-Lubawicz . W tym momencie Chabad już miał szanowaną cenioną historię swoich dziejów, jednak ta historia wcale nie gwarantowała ‚świetlanej przyszłości’. Ten poważany szacowny ruch, który niegdyś obejmował setki tysięcy zwolenników w całej Europie Wschodniej, został prawie całkowicie zdziesiątkowany przez nazistowskie gestapo i sowieckie KGB.
"Wielka" Synagoga Lubawicz na Brooklynie, której przewodniczył Rebbe, mogła wygodnie pomieścić jedynie około 150 osób!
W ciągu następnych dziesięcioleci Rebbe rozwijał działalność Chabadu, przekształcając go w jeden z największych ruchów żydowskich w czasach nowożytnych. Czynił to, jak to w parszy Wajakel, poprzez zjednoczenie wszystkich Żydów poprzez ‚rozmowę’ z kolektywną żydowską duszą. Rebbe przemawiał językiem duszy, a dusze na całym świecie usłyszały wezwanie i tysiące ludzi przybywały do stale powiększającej się Synagogi Rebbego. Rebbe usuwał „warstwy rdzy i zanieczyszczeń”, odsłaniając olśniewająco piękne żydowskie dusze.
Doskonale pamiętam, jak stałem w trakcie publicznych zgromadzeń Rebbego. Moje serce wciąż boli, gdy przypominam sobie uczucie „wajakelu”, będące pośród morza tysięcy Żydów, którzy „zagubili” swoją indywidualną tożsamość, ego, talenty, pragnienia itd. I zostali pochłonięci w atmosferze świętości i czystości, która przewyższała ich własne istnienie. To nie są historie, które usłyszałem od mojego ojca lub nauczyciela, opowieści z innego pokolenia lub dalekiego kraju. . . Przekazuję to, co widziały moje własne oczy i dusza moja doświadczyła.
Było to tak piękne i podnoszące na duchu, jak by B-ska obecność została objawiona.
Teraz należy przejść do trybu pekudei . Następnym krokiem jest dla nas przyjęcie uduchowionego przesłania Rebbego, zacząć używać go, by przekroczyć nasze wybujałe ego, aby stać się częścią zbiorowej Całości, aby pozwolić temu przekazowi przeniknąć i wydobyć nasze niepowtarzalne mocne strony i możliwości.
Pasja i ogień Rebbego mają być teraz światłem, które powoduje, że miliony niepowtarzalnych kolorów kalejdoskopu naszego narodu błyszczą i wirują.
Niewiarygodne, ostatnie przemówienie Rebbego było w Szabat Wajakel. W tygodniu, w Szabat w Pekudei, głos Rebbego był już cichy, ledwo fizycznie słyszalny.
Zapewne można powiedzieć, że teraz możemy go usłyszeć głosami każdego z jego niezliczonych zwolenników i czcicieli, którzy żyją jego przesłaniem i z niecierpliwością czekają na moment przyjścia Mesjasza, moment całkowitego zjednoczenia.
(na zdjęciu autorstwa Naftali Silberberg, B"P Rebbe porankiem, gdy doznał wylewu)
Rabin Naftali Silberberg jest pisarzem, redaktorem i dyrektorem działu nauczania w Rohr Jewish Learning Institute, mieszka w Brooklynie w Nowym Jorku wraz z żoną Chaya Mushka i trójką ich dzieci.
