Po farbrengen powinno odbywać się w synagodze: farbrengen z s’uda szliszit. W Szabat Mewarchim i święta (jak Rosz Chodesz i w dni świąteczne anasz).

Farbrengen  melawy Malka  powinno odbyć się w prywatnych domach anasz.

Wstęp do „Likutei Tory na trzech Parshiot” jest maamar który zaczyna, „Aby zrozumieć tę sprawę Boskości duszy, jest napisane, nie będziesz jeść …”. Ten maamar pierwotnie wygłosił Alter Rebe do Cemach Cedek. Zaś Cemach Cedek powtórzył maamar w obecności Alter Rebego, który następnie powiedział do niego: „Ale przyprawa?”. Następnie Cemach Cedek wykonał odpis maamar z notatkami w nawiasach. Alter Rebe przejrzał i poprawił odpis i polecił, by notatki w nawiasach zostały wprowadzone w tekście maamar.

Za namową mojego ojca, maamar został wybrany, aby służyć jako wstęp do „Likutei Tory (do Trzech Parsziot” Rebe Maharash)

Chasydzi pytali Alter Rebe: “Jaka avoda jest nadrzędna  – miłość do B-ga czy miłość do Izraela?”
On odpowiedział: „Obie – miłość do B-ga i miłość do Izraela są po równo zakorzenione w każdym Żydzie – neshama, ruach i nefesh  są równoznaczne:”  
W Księgach jest napisane „Ja umiłowałem, mówi B-g”.  Wynika z tego, że miłość do Izraela jest nadrzędna – dla ciebie to jest miłość którą twój najdroższy kocha.”

W odpowiedzi na l’Chayim są dwie wersje:

(a) Ul’szalom L’Chayim towim „dobrego życia, a dla pokoju”. Jest tak dlatego, że jeżeli to błogosławieństwo mówi się pierwszym łykiem picia wina jak wymienione w Torze, są niepożądane rezultaty. „Noach zaczął etc”  również, Drzewo Wiedzy było drzewem winnym. Dlatego rozszerzenie błogosławieństwo, że wino to jest  na dobre życie.

(b) Maggid z Międzyrzecza stosowane w odpowiedzi l’Chayim velivracha. Pewnego razu w trakcie  farbrengen, Alter Rebe wyrecytował l’Chayim velivracha. Po farbrengen chasydzi omawiją te wyrazy, których usłyszeli to po raz pierwszy. Jeden chasyd zaproponował:  „Gdy wino wchodzi, sekret wychodzi” – w avoda oznacza, że emocje są ujawniane, potrzebujemy b’racha (błogosławieństwo) na to; wyrażenie jest l’Chayim velivracha i „livracha” można przeczytać, Leiv racha, czułe serce.

Cemach Cedek skomentował: Taka interpretacja może być jedynie zaproponowane przez chasyda, który jest odurzony pracą, pracując nieustannie przez trzydzieści lat – awoda.

Recytując „Szma….”: w Szabat oraz święta nie mówimy „Ribonno szel olam” lub „lam’natzei’ach”. Jebnak mówimy je w inne dni, kiedy nie mówi się tachanun. Po trzech punktach „szma”, należy dodać słowo „Emet”. Ja’alzu mówi się raz. Hinei i y’varech’cha mówi trzy razy. W tikun chatzot nie mówi się lam’natzei’ach … b’vo w dni tachanun się pomija.

Z trzema instrumentami: miłością do B-ga, miłością do Tory oraz miłością do Izraela – młodzi studenci zgłębiający Torę powinni podchodzić do swojej  Awoda na 'winnicy Boskiej Hostii’, poświęcić serca swoje i bliźnich by zgłębiać praktyki  micwot oraz wyznaczać regularny czas na studiowanie Tory. Muszą to zrobić, nie zwracając uwagi na różne przypadłości. Absolutną prawdą jest, że serce Izraela jest źródłem, źródłem wody żywej, i tam jest „przymierze”  z wysiłkami i uwagami, tak że nigdy nie będzie bezowocne.

Hoshi’einu (str. 76) odmawia się po Pieśni Dnia oraz w dni powszednie, Szabat, Rosz Haszana Festiwale, i Jom Kipur.

Chassid, R. Mordechai Horodoker, mówił: Pierwszym aforyzmem, jaki usłyszeliśmy od Alter Rebbe, kiedy przybyliśmy do Liozny był: „Zakazane jest zabronione, a to, co dozwolone, nie jest niezbędne.” Przez trzy lub cztery lata pracowaliśmy nad tym, dopóki nie zintegrowaliśmy tego sposobu (awoda) z różnymi aspektami naszego życia. Dopiero wtedy weszliśmy w jechidus, aby zastanowić się nad ścieżką w służbe – awoda.

Rabi Hillela Paritczera zapytał, czy rozmawia się o Chassidus nawet w tych miastach, gdzie ludzie nie mają pojęcia Chasydach i Chassidus, Mitteler Rebe odpowiedział: „dusza słyszy słowa Chassidus.” Jest napisane: „Podążając z Libanu.” Liban pisze się (w języku hebrajskim) l’b nu’n. „Liban” stanowi zatem chochmę i binę duszy. Gdy dusza słyszy: „podążaj”, czyli „strumień kropel” do tego „blasku” lub ha’ara duszy, która pobudza organizm; prowadzi to do wzmocnienia „czynienia dobra” w pozytywnym micwot 248 i „odwrócenia się od zła” wyrażonego w 365 zakazów.

Rabini i uczniowie nazywani są „oczami społeczności” i „głowami tysięcy Izraela„, a gdy głowa jest zdrowa, ciało jest to także zdrowe.

 Mój ojciec pisze w jednym z jego maamarim: „Jeśli chodzi szliszit s’uda (trzeci posiłek Szabat): aluzja do wersetu, dziś nie znajdziesz go (manna, czyli Szabat chleba) itp, oznaczajedynie, że chleb nie jest wymagany przy tym posiłku, ale musimy spożywać żywność. R. Yosi powiedział, być może jest dużo tych, którzy spożywają trzy posiłki Szabat.

Alter Rebe nauczał, wkrótce po przybyciu do Lyozna: „Trzeba zawsze (l’olam) być bardzo skrupulatnym (Zahir) w sprawie dawenMincha

Szczególną wartością Minchi w stosunku do Szacharit i Maariv jest to, że przychodzi w środku dnia, kiedy ludzie są zajęci swoimi sprawami osobistymi, a jednak przerywają je dla Dawen Mincha. Dlatego,

…l’olam („zawsze” lub bardziej dosłownie: „dla świata”), awoda człowieka jest ten świat…

… y’hei adam (dosłownie „człowiek musi być”, ale słowa hebrajskie również oznaczają „być człowiekiem”, czyli, że) jego intelekt oświetla i wpływa na jego emocje.

… zahir (dosł „skrupulatnie”, ale także 🙂 „oświecenie”, to znaczy, że forma (duchowa) „oświecenia” ma przewagę nad materią. Staje się to oczywiste przez dawen Mincha.

Awoda (przetłumaczona jako „służba” i „dążenie”) nie jest dążeniem do tego, aby sama awoda (służba) była prawdziwa1, raczej sama prawda jest awodą, aby „drążenie” było prawdziwe. Dlaczego to cię dziwi? „Zobaczył atrybut Prawdy” — głosi Talmud— „i upadł na twarz” *

*Sanhedryn 111a. Gdy B-g objawił Moszemu swoje Trzynaście Atrybutów Miłosierdzia – Sz’mot 34:6 – Mosze upadł na twarz, jak powiedziano w wersecie 8. Talmud pyta, które z Atrybutów tak zaskoczył Mosze, i odpowiada, Atrybut Prawdy.

Nawet zwyczajni chasydzi byli świadomi ich wiedzy Tanach’u. Mieli zwyczajowe postępowania: po Szacharicie, studiowali Miszny; następnie podczas zakładania tałes i tefilin recytowali pewną ustaloną część Tanach, tak że wyznaczali, że każde trzy miesiące kończyli czytanie kolejnej części Tanach.

Po wypiciu wina I zjedzeniu jednego z siedmiu owoców (s.96), b’racha kończy się: v’al pri hagafen v’al hapeirot Baruch … al pri hagafen v’hapeirot (nie v’al hapeirot)….

Wiele lat przed uwięzieniem Alter Rebbe w Petersburgu w 5559 (1798), pewnego razu wyszedł ze swojego prywatnego mieszkania do miejsca, gdzie chasydzi się zebrali i powiedział: „W gan eden cenne jest uczucie pokory przed światem. Nie tylko wobec posługi Aniołów , ale nawet najwcześniej Emanacje straciłaby wszystko dla jednego amein y’hei sh’mei raba powiedziane przez Żyda „z całą mocą„, czyli z pełną koncentracją, czyli z całkowitym zanurzeniem się i w pełnym związku z tymi słowami. „.

To było wszystko, co  wtedy powiedział. Efekt był taki, że on rozpalił taki  ogień entuzjazmu we wszystkich, którzy to słyszeli, że przez cały rok ich amein y’hei sh’mei raba był pełen ognia..

Alter Rebe powiedział: „Ofiary dla Świątyni ze złota, srebra i miedzi, były bezdusznymi z wyjątkiem luster przynoszonych przez kobiety. Z takich luster zostały wykonane  umywalki i ich podstawy. Były to ostatnie przedmioty do wykonania w Świątyni, natomiast były używane jako pierwsze (do obmywania rąk przez kohanim) przed każdą służbą modlitewną w Świątyni – początek istotny dla zakończenia.”

Przed wypowiedzeniem  hamotzi b’racha, wykonujemy ma chlebie nacięcia nożem, ale musimy uważać, aby nie przeciąć go.
Nawet gdy już wypowiadamy Kiddush nad chlebem, możemy jeszcze powiedzieć savri maranan.
O nadchodzącym okresie mówi się: `”Kamień w ścianie zawoła – belka drzewa odpowie.” Obecnie bierne istoty są nieme; choć nadepnięte, one milczą. Lecz przyjdzie czas, kiedy objawienie przyszłości stanie się rzeczywistością, to co nieme zacznie mówić, odpowiadać i wymagać: „Jeśli człowiek kroczył nie mając w myślach ani nie powtarzając słów Tory, dlaczego on mnie obchodził? „
Ziemia zdeptana czekała tysiąclecia, każdego z Sześciu Dni Tworzenia. Wszystkie rodzaje żywych istot kroczących po niej w tamtych czasach, czekały na Żyda (lub dwóch Żydów), idących i rozmawiających o Torze. Ale jeśli oni nie wypowiadają słów Tory, ziemia będzie protestować: „Wy też jesteście jak zwykłe zwierzęta!”

Mój dziadek powiedział ojcu: „Mój ojciec (Cemach Cedek) wyselekcjonował maamarim wydrukowane w Likutei Tory spośród 2000 maamarim.”

Jest napisane: „Dar człowieka sprawia, że powstaje przestrzeń dla niego i powoduje, że  staje się wielkim.”
Niektórzy są znani ze swojej mądrości i bogactwa. Ale „darem człowieka” jest „ofiarowanie siebie”, czyli gdy się poświęca siebie dla umocnienia judaizmu, wówczas to nie jest tylko „stworzenie przestrzeni dla siebie” (uwolnienie się od skrępowań, granic), ale działanie to „wyniesie go na pozycję wielkiego przed wielkimi” (pozycja największego) .

To co dobrze jest znane i co jest tradycją, dotyczącą kawanot („mistyczne intencje”) w medytacji: dla tych, którzy nie są nie mogą, nie są w stanie intelektualnie do pogrążenia się medytacji – kawanot (np. z powodu braku wiedzy, albo dlatego, że nie pamiętają konkretnych kawanot podczas modlitwy), wystarczy, że pamiętają oni jedną ogólną „Kawana”: to będzie modlitwą wysłuchana przez  B-ga, obejmującą wszystkie kawanot opisane w kabalistycznej literaturze.

W modlitwie “birkat hamazon” przed myciem palców należy powiedzieć: „al naharot bavel, lamnatzei’ach bin’ginot, avarcha, zeh cheilek”.
Jeżeli “tachanun”  nie został wypowiedziany, należy powiedzieć: „szir hamaalot b’szuw, liwnei korach, awarcha, zeh cheilek”
Po umyciu palców należy powiedzieć: „vay’dabeir eilai”

Gdy idziemy ulicą i w myślach powtarzamy słowa Miszny i Tanji, albo siedzimy w swoim sklepie z Chumasz’em lub Tehillim’em – jest to bardziej cenne dziś niż wtedy, gdyby ulice były oświetlone światłem Tory.

Nie wolno nam chodzić po ulicy z ‘pustym’ sercem. Musimy mieć jakieś słowa Tory w pamięci, by 'zabierać’ je ze sobą na ulicę.

Sprawą nadrzędną jest, by każdy Żyd wiedział, że jest wysłannikiem Wszechmogącego, gdziekolwiek by się nie znalazł – spoczywa na nim misją spełnienia, urzeczywistnienia woli B-ga w tworzeniu wszechświata, a mianowicie, aby rozjaśniać świat światłem Tory i avodą (pracą). Służy temu przestrzeganie, wykonywanie praktyk micwot oraz zaszczepienie w siebie pozytywnych cech charakteru.

Nie ma nawet cienia wątpliwości, że tam, gdzie tylko nasza stopa powstaje, jesteśmy po to, aby oczyścić i rozjaśnić świat słowami Tory i tefilla (modlitwy). My, cały Izrael, są wysłannikami B-ga, każdy z nas – tak Opatrzność zarządziła. Nikt z nas nie jest wolny od tego świętego zadania złożonego na naszych barkach.

Wstępne przygotowania do sięgnięcia głębokich pojęć intelektualnych, zwłaszcza tematów Boskości, stanowią (a) dość duży wysiłek dla ciała, by mogło pozbyć się swego zachwytu dla spraw  doczesnych, oraz (b) duży wysiłek dla duszy, by mogła docenić przyjemność dążeń intelektualnych w ogóle, również w sprawach Boskich, w szczególności.

Alter Rebe powiedział: „Micwa ahawat Israel („Miłość do bliźniego”) dotyczy każdego z ludu Izraela, nawet jeżeli nie są znajomymi. O ileż bardziej też dotyczy ona każdego członka – mężczyznę bądź kobietę – społeczności żydowskiej w której mieszka, tego, kto należy do tej społeczności.”

Rabeinu Hagadol (nasz Wielki Nauczyciel) Alter Rebbe określił program dla chasydów rozwoju (avoda) umysłu i poszukiwania prawdy dla krytycznej analizy przez każdego należącego do ruchu, aby być pewnym ścisłej zgodności z prawdą – przez staranie (avoda). Ta avoda nie oznacza, jak to bywa, że jesteśmy zawsze w błędzie – że każdy musi przesuwać góry, rozszczepiać głazy, przewracać Świat do góry nogami. Prawda absolutna polega na tym, że każda avoda, każde działanie, cokolwiek to jest, absolutnie jest wystarczające gdy jest wykonywane z prawdziwą kavana, w myśl: B’racha wypowiadana z kavana, słowa davening, takie, jakie powinny być – od serca i z pełną świadomością „przed Kim się stoi”, czytając Chumasz powinno się mieć świadomość, że są to słowa B-ga, wersety Tehilim; nadają im dobroczynny przjaw miłości.

Istota rzeczy jest w tym, by osiągnąć szczyt, trzeba po prostu pilnie studiować Torę tak by zrozumieć – każdy według własnych możliwości – wówczas B-g pomoże zrozumieć, gdzie jest prawda.

Napisane: ” Człowiek wychodzi do pracy (avoda) aż do wieczora.” (Techilim 104:23 ,  ten rozdziiał błogosławieństwa odmawia się w dniu Rosz Chodesz). Każda dusza, która zeszła do tego materialnego świata ma swoje własne zadanie. Właśnie o tym mowa w zdaniu: Człowiek idzie do pracy – jego dusza „wychodzi” ze swojej „orbity” i przemieszcza się z jednej płaszczyzny na drugą, aż dotrze do swojego przeznaczonego jej ciała i naturalnej „zwierzęcej” duszy. Celem tego „zejścia” duszy jest „człowiek idzie do pracy” – jego głównym celem jest osiągnięcie dominacji „formy nad materią” (co oznacza duchowości nad  materialnością), by rozjaśnić Świat światłem Tory i świecami micw

30 Szwat – Rosz Codesz 1

Wielu chsydów rozpatruje dzień, w którym przyłączyli się do Lubawicz’ów jako swój dzień „urodzin”.

Mój nauczyciel, R. Szmuel Betzalel, przyłączył się do Lubawicz’ów po raz pierwszy we czwartek wieczorem, w tygodniu parszy Miszpatim 5608 (1848). W następne lata, tego dnia on czuwał, nie spał przez całą noc , starał się zakładać swój tefilin dokładnie o tej samej godzinie, o której wszedł do pomieszczenia Cemach-Cedek by spotkać się z Rebbe (Yechidus) po raz pierwszy.

Pewnego razu Alter Rebe powiedział: „Komentarze Rasziego do Chumasz’a niczym  „wino Tory”. Otwierają serce i odsłaniają człowiekowi istotę miłości i istotę bojaźni (B-żej).
Komentarze Rasziego do Talmudu otwierają umysł i odsłaniają sedno mądrości.